آنتی‌ ژن های لوکوسیت انسانی HLA

خانواده HLA دستورالعمل‌هایی برای ساخت گروهی از پروتئین‌های خویشاوند که به نام کمپلکس آنتی ژن لوکوسیت انسانی (HLA) شناخته می‌شوند فراهم می‌کند. کمپلکس HLA به سیستم ایمنی در تشخیص پروتئین‌های خودی بدن از پروتئین‌هایی که توسط مهاجمان خارجی همانند ویروس‌ها و باکتری‌ها ساخته شده است کمک می‌کند.

سیتوکروم P450

آنزیم‌هایی که از ژن‌های سیتوکروم P450  تولید می‌شوند در تشکیل (سنتز) و تجزیه (متابولیسم) مولکول‌ها و مواد شیمیایی مختلف درون سلول دست دارند. آنزیم‌های سیتوکروم P450  در سنتز مولکول‌های بسیاری از جمله هورمون‌های استروئیدی، چربی‌های خاص (کلسترول و سایر اسید‌های چرب)، و اسیدهای مورد استفاده در هضم چربی‌ها (اسیدهای صفراوی) نقش ایفا می‌کنند. باقی آنزیم‌های سیتوکروم P450  مواد خارجی  از جمله داروهای خور

کمپلمان

ژن‌های خانواده کمپلمان دستورالعمل‌هایی برای ساخت پروتئین‌هایی در سیستم کمپلمان که بخشی ضروری از پاسخ ایمنی بدن را فراهم می‌کند دست دارند. سیستم کمپلمان متشکل از بیش از 20 پروتیئن است که همراه با هم برای تخریب مهاجمان خارجی (نظیر باکتری‌ها و ویروس ها)، شروع التهاب و حذف ضایعات سلول‌ها و بافت ها عمل می‌کنند. این سیستم باید با دقت تنظیم شود تا فقط مواد ناخواسته را هدف قرار دهد و به سلول‌های سالم بدن

پروتئوگلایکان‌های کلاژنی

ژن‌های این خانواده دستورالعمل ساخت اجزای پروتئینی مولکول‌های بزرگی به نام پروتئوگلایکان‌های کلاژنی را فراهم می‌کنند. پروتئوگلایکان مولکولی است که از یک هسته پروتئینی متصل به یک یا چند مولکول قند که آن را زنجیره گلایکوزآمینوگلایکان (GAG) می‌نامند ساخته شده است. خانواده ژنی پروتئوگلایکان‌های کلاژنی زیرمجموعه ای از یک خانواده ژنی بزرگتر به نام اَبَرفامیلی پروتئوگلایکان است.

ترکیب ژنتیکی آنتی ژن‌های گروه خونی

خون بر اساس حضور یا عدم حضور مولکول‌های خاصی به نام آنتی ژن روی سطح هر سلول خونیِ قرمز در بدن هر فرد به چهار گروه مختلف طبقه بندی می‌شود. آنتی ژن‌ها نوع خون را تعیین می‌کنند و می‌توانند پروتئین یا کمپلکس‌هایی از مولکول‌های قند (پلی‌ساکارید‌ها) باشند. ژنِ موجود در خانواده آنتی ژنِ گروه خونی، دستورالعمل‌هایی برای ساخت پروتئین‌های آنتی ژن فراهم می‌کند. پروتئین‌های آنتی ژنِ گروه خونی در غشای سلول‌های

خانواده‌های ژنی چیستند؟

یک خانواده ژنی گروهی از ژن‌هاست که در مشخصات مهمی اشتراک دارند. در بسیاری از موارد ژن‌های یک خانواده توالی بلوک‌های سازنده DNA مشترکی دارند (نوکلئوتیدها). این ژن‌ها دستورالعملی برای تهیه محصولاتی (مانند پروتئین‌ها) فراهم می‌کنند که دارای ساختار یا عملکرد مشابه هستند. در سایر مواردی که ژن‌های غیر مشابه با هم در یک خانواده قرار می‌گیرند، پروتئین‌های تولید شده از این ژن‌ها به عنوان یک واحد با هم عمل

متخصصان ژنتیک چگونه موقعیت یک ژن را تعیین می‌کنند؟

متخصصان ژنتیک برای توصیف مکان یک ژن خاص روی یک کروموزوم از نقشه استفاده می‌کنند. یک نوع نقشه برای توصیف موقعیت یک ژن از موقعیت سیتوژنتیک استفاده می‌کند. محل سیتوژنتیک مبتنی بر الگوی متمایز باندهای ساخته شده هنگام رنگ آمیزی کروموزوم‌ها با مواد شیمیایی خاص است. نوع دیگری از نقشه از موقعیت‌های مولکولی یعنی یک توصیف دقیق از وضعیت یک ژن روی یک کروموزوم استفاده می‌کند. موقعیت مولکولی مبتنی بر توالی بلوک

ژن‌ها چگونه رشد و تقسیم سلول را کنترل می‌کنند؟

ژن‌های زیادی در کنترل رشد و تقسیم سلول دست دارند. چرخه سلولی، مسیر سلول برای همانند سازی سازمان یافته و گام به گام خودش است. تنظیم دقیق این فرایند اطمینان می‌دهد از اینکه DNA سلولِ در حال تقسیم به خوبی نسخه برداری شده، هر نوع خطایی در DNA ترمیم شده، هر سلول خواهری یک دست کامل کروموزوم دریافت می‌کند. این چرخه نقاط بازرسی (یا نقاط محدود کننده) ای دارد، که اجازه می‌دهد ژن‌های خاصی مشکلات را چک کرده و

سلول‌ها چگونه تقسیم می‌شوند؟

دو نوع تقسیم سلولی وجود دارد: میتوز و میوز. اغلب وقتی افراد راجع به تقسیم سلولی صحبت می‌کنند منظور آنها میتوز است، فرایندی که یک سلول بدنی جدید را تولید می‌کند. میوز نوعی تقسیم سلولی است که تخمک و اسپرم‌ها را می‌سازد.

اپی ژنتیک چیست؟

تغییرات DNA که توالی آن را عوض نمی کند و می‌تواند روی فعالیت ژن اثر بگذارد. ترکیبات شیمیایی که به یک ژن افزوده می‌شوند می‌توانند فعالیت آن را تنظیم کنند؛ این دستکاری‌ها را به نام تغییرات اپی ژنتیک می‌شناسیم. اپی ژنوم شامل تمام مواد شیمیایی است که به کل DNA یک فرد (ژنوم) به عنوان راهی برای تنظیم فعالیت (بیان) تمام ژن‌های موجود در ژنوم افزوده شده اند. ترکیبات شیمیایی اپی ژنوم بخشی از توالی DNA نیستن