استفاده طولانی از صندلی خودرو و افزایش خطر ابتلا به سرطان

رفت و آمد طولانی تر با وسیله نقلیه با افزایش مواجهه با مواد سرطانزای صندلی های ماشین مرتبط است

هر چه رفت و آمد شما طولانی تر باشد ، بیشتر در معرض ماده شیمیایی مقاوم به شعله قرار می گیرید که به عنوان یک ماده سرطان زا شناخته شده است و حین استفاده از صندلی ها به تدریج خارج می شود ، این یافته حاصل از مطالعه جدید دانشگاه کالیفرنیا میباشد که اخیرا در مجله محیط زیست بین المللی منتشر شده است.

با اینکه تحقیقات زیادی بر روی آلودگی خودرو و آلاینده های هوای خارجی که وارد فضای داخلی خودرو می شوند ، انجام شده است ، این مطالعه نشان می دهد که مواد شیمیایی داخل اتومبیل شما نیز می توانند باعث نگرانی شوند.

گرچه مواد شیمیایی دیگری که در لیست اخطار 65 وجود دارند معمولا در ساخت خودروها مورد استفاده قرار می گیرند ، اما این ماده مقاوم به شعله یک ماده جدید در این لیست میباشد. اخطار 65 که با عنوان آب آشامیدنی سالم و کنش سموم شناخته میشود ، به هیئتی نیاز دارد که لیستی از مواد شیمیایی شناخته شده سرطانزا یا آسیب زننده به  باروری را حفظ و به روز کنند.

بعضي از دانشمندان تصور میكردند كه انسان پس از قرار گرفتن TDCIPP یا تریس فسفات در فهرست اخطار 65 كاليفرنيا در سال 2013 ، دیگر در معرض این ماده قرار نمیگیرد. با این حال ، این ماده به میزان گسترده ای در فوم صندلی اتومبیل شما مورد استفاده قرار میگیرد. این مطالعه نشان می دهد که اتومبیل شما نه تنها منبع TDCIPP میباشد بلکه کمتر از یک هفته رفت و آمد منجر به افزایش مواجهه با آن می شود.

پروفسور دیوید ولز ، استادیار سم شناسی محیط زیست در دانشگاه کالیفرنیا ، گفت که نتایج غیر منتظره بوده است.

 وی گفت : " من به این دلیل تعجب کردم که فکر نمی کردم در یک بازه زمانی کوتاه غلظت قابل توجهی از این ماده را دریافت کنیم ، چه رسد به میزان دریافتی مرتبط با زمان رفت و آمدمان. هر دو حالت را انجام دادیم که واقعاً تعجب آور بود. "

طی یک دهه گذشته ، ولز چگونگی تاثیر مواد شیمیایی مختلف بر مسیر رشد اولیه را مورد بررسی قرار داده است. آزمایشگاه ولز از سال 2011 با استفاده از سلول های گورخر ماهی و انسان به عنوان مدل ، سمیت کلاس جدیدتری از مواد مقاوم در برابر شعله به نام استرهای ارگانوفسفات را مورد مطالعه قرار داده است.

در مورد سمیت این استرهای ارگانوفسفات اطلاعات کمی وجود دارد - TDCIPP یکی از آنهاست - اما آنها مواد شیمیایی قدیمی تر مقاوم به شعله را جایگزین کرده اند که در محیط بیشتر دوام داشته و متابولیسم (سوخت و ساز)  طولانی تری دارند.

با استفاده از گورخر ماهی به عنوان یک مدل ، پروفسور ولز دریافت که TDCIPP مانع از رشد طبیعی جنین می شود. مطالعات دیگر از ارتباط قوی بین TDCIPP و ناباروری در زنان تحت درمان های باروری خبر داده اند.

ولز با دانستن اینكه این ماده هنوز در اتومبیل ها کاربرد گسترده ای دارد ، از اینكه میزان مواجهه فرد با این ماده بر اساس رفت و آمدش بالا می رود ، تعجب كرده است. دانشجویان دانشگاه کالیفرنیا نمونه های خوبی برای انجام این مطالعه میباشند ، زیرا اکثر آنها  روزانه در رفت و آمد هستند.

تیم تحقیقات شامل همكاران دانشگاه دوك بود و توسط مؤسسه ملی بهداشت و همچنین مؤسسه ملی غذا و كشاورزی USDA تأمین مالی شد.

شرکت کنندگان شامل حدود 90 دانش آموز بودند که هر یک رفت و آمد متفاوتی داشتند که از کمتر از 15 دقیقه تا بیش از دو ساعت متفاوت بود. به همه آنها مچبند های سیلیکونی داده شد که به مدت 5 روز به طور مداوم بپوشند.

ساختار مولکولی سیلیکون آن را برای گرفتن آلاینده های موجود در هوا ایده آل می کند. از آنجایی که TDCIPP از نظر شیمیایی به کف نمی چسبد ، Aalekyha Reddam ، دانشجوی فارغ التحصیل آزمایشگاه ولز ، گفت که این ماده با گذشت زمان پراکنده شده ، با گرد و خاک ترکیب شده و استنشاق میشود.

استرهای ارگانوفسفات متعددی مورد آزمایش قرار گرفتند ، اما TDCIPP تنها موردی بود که با زمان رفت و آمد رابطه مثبت قوی نشان داد.

Reddam گفت : " هر چه مدت زمان استفاده شما از وسیله نقلیه بیشتر باشد ، میزان مواجهه شما با TDCIPP بیشتر است."با اینکه ولز و تیم وی نمونه های ادرار را برای تأیید انتقال این مواد شیمیایی به بدن شرکت کنندگان  جمع آوری نکردند اما معتقدند که این اتفاق افتاده است.

ولز گفت : " ما تصور می كنیم كه این اتفاق افتاده است زیرا اجتناب از بلع و استنشاق گرد و غبار بسیار دشوار است." بعلاوه ، مطالعات دیگر تجمع TDCIPP در ادرار را مورد بررسی قرار داده اند ، اما نه به عنوان تابعی از مدت زمان نشستن یک شخص در ماشین.

متعاقبا، تیم تحقیقاتی دوست دارد این مطالعه را با گروه بزرگی از افراد در سنین متفاوت تکرار کند. آنها همچنین دوست دارند روش هایی را برای محافظت مسافران از این ماده شیمیایی و سایر ترکیبات سمی مورد مطالعه قرار دهند.

تا زمانی که روش های کاهنده اختصاصی تری شناسایی شوند ، تیم اغلب افراد را به گردگیری مکرر وسایل نقلیه و پیروی از دستورالعمل های آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده برای کاهش قرار گرفتن در معرض آلاینده ها تشویق می کند.

تا زمانی که جایگزین های مطمئن تری شناسایی نشوند ، تحقیقات بیشتری برای درک کامل اثرات TDCIPP بر مسافران مورد نیاز است.

ولز سوالی را مطرح کرده است : " اگر ما این رابطه را در مدت پنج روز شناسایی کردیم ، این امر برای قرار گرفتن مزمن و طولانی مدت افرادی که بیشتر هفته های سال ، سال پشت سال به مدت چند دهه در حال رفت و آمد میباشند ، چه معنی میتواند داشته باشد ؟ "