آیا جنس مو توسط ژنتیک تعیین می‌شود؟
به نظر می‌رسد که فاکتورهای ژنتیکی نقش مهمی در تعیین جنس مو -صاف، موجدار یا فر- و ضخامت هر تار موی افراد ایفا می‌کنند. مطالعات نشان می‌دهد که در افرادی با قومیت‌های مختلف ژن‌های مختلفی بر بافت مو و ضخامت آن اثر می‌گذارد. برای مثال تنوع طبیعی (پلی مورفیسم) در دو ژن EDAR و FGFR2 با اختلافات ضخامت موی جمعیت‌های آسیایی ارتباط دارند. مشخص شده که یک پلی مورفیسم در ژن دیگری به نام TCHH با اختلاف در جنس موی افرادی که نیاکان اروپای شمالی دارند ارتباط دارد. احتمالا در جمعیت‌های مختلف ژن‌های زیادی در جنس و ضخامت مو مشارکت دارند.
سندرم‌های ژنتیکی مختلف با جنس‌های غیر طبیعی مو مشخص می‌شوند. این سندرم‌ها از جهش ژن‌هایی ناشی می‌شوند که در ساختار و پایداری مو نقش دارند و عبارتند از ژن‌های مربوط به دسموزوم‌ها (ساختارهای سلولی تخصص یافته ای که سلول‌های مو را کنار یکدیگر نگه می‌دارند)، کراتین (پروتئین‌هایی که استقامت و انعطاف پذیری تار مو را تامین می‌کنند)، و مسیر‌های پیام رسانی شیمیایی شامل مولکولی به نام لیزوفسفاتیدیک اسید (LPA) که رشد مو را زیاد می‌کند. سندرم‌های ژنتیکی که مشخصه‌ی آنها تغییر جنس مو است عبارتند از:
- هیپوتریکوزیس اتوزوم مغلوب (توسط جهش در ژن‌های DSG4, LIPH یا LPAR6)
- کراتودرما با موهای پشمی (ناشی از جهش در ژن‌های JUP, DSP, DSC2 یا KANK2)
- مونیلتریکس (ناشی از جهش در ژن‌های DSG4, KRT81, KRT83 یا KRT86)
- سندرم موی شانه نشونده (ناشی از جهش در ژن‌های PADI3, TCHH یا TGM3)
محققان حدس می‌زنند که ژن‌های مرتبط با این ناهنجاری‌ها احتمالا در اختلافات طبیعی جنس و ضخامت مو دست دارد، هرچند اطلاعات کمی راجع به نقش این ژن‌ها در موی طبیعی در دست است.
فاکتورهای دیگری غیر از ژنتیک می‌تواند بر جنس و ضخامت مو اثرگذار باشد. هورمون ها، داروهای خاص، و مواد شیمیایی نظیر نرم کننده‌های مو می‌توانند مشخصات موی فرد را تغییر دهند. جنس و ضخامت مو می‌تواند با سن تغییر کند.
