آیا ژنتیک در اخلاق ما موثر است؟

خلق خو شامل صفات رفتاری نظیر معاشرت پذیری (خوش مشرب و برونگرا بودن یا خجالتی بودن)، احساسی بودن (سریع واکنش نشان دادن)، سطح فعالیت (انرژی بالا یا پایین)، سطح توجه (متمرکز بودن یا به آسانی حواس پرت شدن)، و مصر بودن (مصمم بودن یا به آسانی تسلیم شدن) می‌باشد. این مثال‌ها نشان دهنده‌ی طیفی از صفات رایج است که هر یک می‌تواند در موقعیت خاصی مزیت محسوب شود. خلق و خو به ویژه در سرتاسر بزرگسالی نسبتا ثابت باقی می‌ماند.

خلق و خوی مشابه در یک خانواده به ژنتیک یکسان و به محیطی که فرد در آن بزرگ شده است نسبت داده می‌شود. مطالعات دوقلوهای همسان (کسانی که 100 % DNA یکسان دارند) و خواهر برادرهای دیگرشان (کسانی که 50 % از DNA  آنها را دارند) نشان می‌دهد که ژنتیک نقش بزرگی در این قضیه ایفا می‌کند. دوقلوهای همسان اغلب در مقایسه با سایر خواهر برادرهایشان خلق و خوی یکسانی دارند. حتی دوقلوهای همسانی که دور از یکدیگر در خانواده‌های جدا بزرگ شده باشند نیز در این صفات مشترک هستند.   

دانشمندان برآورد می‌کنند که 20 تا 60 درصد از خلق و خو توسط ژنتیک تعیین می‌شود. اما خلق و خو الگوی وراثت روشنی ندارد و ژن‌های خاصی وجود ندارد که صفت رفتاری خاصی را بما بدهد. در عوض بسیاری (و شاید هزاران) از اختلافات ژنی مشترک (پلی مورفیسم ها) برای اثر گذاری بر مشخصات خلق و خوی یک فرد با هم همراه می‌شوند. سایر تغییرات DNA که توالی‌های DNA را تغییر نمی دهند (تغییرات اپی ژنتیک) نیز در خلق و خو دست دارند.

مطالعات بزرگی ژن‌های متعددی را شناسایی کرده اند که در خلق و خو نقش دارند. بسیاری از این ژن‌ها در ارتباطات بین سلول‌ها و مغز دست دارند. تغییرات ژنی خاصی در صفات خاص که به خلق و خو مربوط می‌شوند نقش دارند. برای مثال تغییرات ژن های  DRD2 و DRD4 با تمایل به جستجوی تجارب جدید، و ژن KATNAL2 با منظم بودن و با احتیاط بودن ربط داده شده اند. تغییراتی که روی ژن‌های PCDH15 و WSCD2 اثر می‌گذارند با معاشرت پذیری ارتباط دارند، درحالیکه برخی اختلافات ژنی MAOA با درون گرایی، به ویژه در محیطهای  خاص ارتباط دارند. تغییرات ژن هایی نظیر SLC6A4, AGBL2, BAIAP2, CELF4, L3MBTL2, LINGO2, XKR6, ZC3H7B, OLFM4, MEF2C و TMEM161B در اضطراب و افسردگی دست دارند.

فاکتورهای محیطی با اثر گذاری بر فعالیت ژن ها نیز در خلق و خو دخیلند. در کودکانی که در یک محیط نامناسب (نظیر سواستفاده یا خشونت کودک) بزرگ می‌شوند، ژن‌های افزایش دهنده‌ی صفات رفتاری بی ملاحظگی و بی پروایی روشن (فعال) می‌شود. اما کودکی که در محیط مثبت رشد می‌کند (برای مثال یک خانه امن و دوست داشتنی) خلق و خوی آرام تری دارد، که تا حدی به دلیل ژن‌های متفاوتی است که روشن می‌شود.