آیا اثر انگشت توسط ژنتیک تعیین می‌شود؟
اثرانگشت هر فرد منحصر است، به همین دلیل مدت هاست که به عنوان راهی برای شناسایی افراد استفاده می‌شود. جالب است که دانسته‌های ما در مورد فاکتورهای موثر بر الگوهای اثرانگشت افراد بسیار کم است. همانند بسیاری از صفات پیچیده دیگر، مطالعات نشان می‌دهد که هم فاکتورهای ژنتیکی و هم محیطی در آن نقش دارند.
اثرانگشت یک فرد بر الگوهایی از شیارهای پوستی روی سرانگشتان (که آن را درماتوگلیف می‌نامیم) مبتنی است. این شیارها همچنین در انگشتان پا، کف دست و پاشنه پا نیز وجود دارند. هرچند در ابتدا الگوهای قوس، حلقه‌ها و پیچش‌ها شبیه به نظر می‌رسند، جزئیات این الگوها برای هر فرد اختصاصی هستند.
درماتوگلیف‌ها قبل از تولد ایجاد می‌شوند و در تمام عمر باقی می‌مانند. این شیارها طی ماه سوم تکوین جنین شروع به تکامل می‌کنند و تا ماه ششم کاملا تشکیل می‌شوند. عملکرد این شیارها هنوز کاملا روشن نیست، اما احتمالا نقش آن افزایش حساسیت هنگام تماس است.
به نظر می‌رسد که اندازه، شکل و فاصله گذاری اولیه درماتوگلیف‌ها توسط فاکتورهای ژنتیکی متاثر شده باشد. مطالعات نشان می‌دهد که چندین ژن در آن دست دارند، بنابراین الگوی وراثت آن ساده نیست. ژن‌هایی که تکوین لایه‌های مختلف پوست و همین طور عضلات، چربی، و عروق خونی را در زیرپوست کنترل می‌کنند همگی در تعیین الگوی این شیارها نقش دارند. جزئیات ریزتر الگوهای شیارهای پوستی توسط فاکتورهای دیگر طی تکوین جنینی، از جمله محیط درون رحم متاثر می‌شود. این فاکتورهای تکوینی سبب می‌شوند درماتوگلیف‌های هر فرد از دیگری متفاوت باشد. حتی دوقلوهای همسان که DNA یکسان دارند اثر انگشت متفاوت دارند.
ژن‌های اندکی برای مشارکت در تشکیل درماتوگلیف شناسایی شده اند. بیماری‌های نادری که با درماتوگلیف‌های غیر طبیعی یا فقدان آن مشخص می‌شوند سرنخ‌هایی برای مبنای ژنتیکی آن فراهم می‌کند. برای مثال بیماری که آن را آدرماتوگلیف می‌نامند با عدم وجود درماتوگلیف ها مشخص می‌شود، گاهی با سایر اختلالات پوستی همراه است. آدرماتوگلیف به دلیل جهش در ژنی به نام SMARCAD1 ایجاد می‌شود. هرچند این ژن برای تشکیل درماتوگلیف بسیار مهم است، نقش آن در تکوین نامشخص باقی مانده است.
