سندروم هورنر چیست؟ از علائم و علل آن چه می دانید؟

سندرم هورنر ترکیبی از علائم و نشانه هایی است که در اثر اختلال در مسیر عصبی از مغز به صورت و چشم در یک طرف بدن ایجاد می شود. به طور معمول ، سندرم هورنر منجر به کاهش اندازه مردمک چشم ، افتادگی پلک و کاهش تعریق در ناحیه آسیب دیده صورت می شود.

سندرم هورنر نتیجه یک مشکل پزشکی دیگر مانند سکته مغزی ، تومور یا آسیب نخاعی است. در برخی موارد ، هیچ علت زمینه ای یافت نمی شود. هیچ درمان خاصی برای سندرم هورنر وجود ندارد ، اما درمان علت اصلی ممکن است عملکرد طبیعی عصب را بازیابی کند. سندرم هورنر به سندرم هورنر-برنارد یا فلج چشمی نیز معروف است.

علائم سندرم هورنر 

سندرم هورنر معمولاً فقط یک طرف صورت را درگیر می کند. علائم و نشانه های رایج عبارتند از:

مردمک پیوسته کوچک (میوز)
تفاوت چشمگیر در اندازه مردمک بین دو چشم (anisocoria)
باز شدن (اتساع) اندک یا تاخیری مردمک آسیب دیده در نور کم
افتادگی پلک بالا (پتوز)
ارتفاع کمی از درب تحتانی ، گاهی اوقات پتوز وارونه نامیده می شود
ظاهر غرق شده در چشم
کمی یا بدون تعریق (آنهیدروز) در تمام طرف صورت یا لکه ای جدا از پوست در طرف آسیب دیده
علائم و نشانه ها ، به ویژه پتوز و آنهیدروز ، ممکن است ظریف و دشوار باشد.

علائم و نشانه های اضافی در کودکان مبتلا به سندرم هورنر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

رنگ عنبیه روشن تر در چشم آسیب دیده کودکان زیر 1 سال
عدم قرمزی (برافروختگی) در ناحیه آسیب دیده صورت که به طور معمول در اثر گرما، فعالیت بدنی یا واکنشهای احساسی ظاهر می شود

زمان مراجعه به پزشک

عوامل متعددی که برخی جدی تر از بقیه هستند ، می توانند باعث سندرم هورنر شوند. مهم است که تشخیص سریع و دقیق انجام شود. اگر علائم مرتبط با سندرم هورنر به طور ناگهانی ظاهر شد ، بعد از آسیب دیدگی ظاهر شد یا با علائم یا نشانه های دیگری همراه بود ، فوریتهای پزشکی را دریافت کنید:

• اختلال در بینایی
• سرگیجه
• ضعف عضلانی یا عدم کنترل ماهیچه ها
• سردرد شدید یا ناگهانی یا گردن درد

علت بیماری سندرم هورنر :

سندرم هورنر در اثر آسیب به مسیر خاصی در سیستم عصبی سمپاتیک ایجاد می شود. سیستم عصبی سمپاتیک ضربان قلب ، اندازه مردمک ، تعریق ، فشار خون و سایر عملکردها را تنظیم می کند که شما را قادر می سازد به سرعت به تغییرات محیط خود واکنش نشان دهید. مسیر عصبی مبتلا به سندرم هورنر به سه گروه از سلول های عصبی (نورون ها) تقسیم می شود.

نورون های درجه اول

این مسیر نورونی از هیپوتالاموس در قاعده مغز منتهی می شود ، از ساقه مغز عبور کرده و به قسمت فوقانی نخاع گسترش می یابد. مشکلاتی در این منطقه که می توانند عملکرد عصبی مربوط به سندرم هورنر را مختل کنند عبارتند از:

• سکته
• تومور
• بیماریهایی که باعث از بین رفتن غلاف محافظتی روی نورونها (میلین) می شوند
• کیست یا حفره در ستون فقرات (سیرنگومیلیا)