تب کریمه کنگو چیست ؟ هرآنچه که باید از آن بدانید!
ویروس تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو (CCHF) باعث شیوع شدید تب خونریزی دهنده ویروسی می شود. میزان شیوع CCHF تا 40٪ موارد مرگ و میر دارد. این ویروس در درجه اول از طریق کنه و حیوانات دامی به افراد منتقل می شود. انتقال انسان از انسان می تواند در اثر تماس نزدیک با خون ، ترشحات ، اندام ها یا سایر مایعات بدن افراد آلوده رخ دهد. CCHF در آفریقا ، بالکان ، خاورمیانه و آسیا ، در کشورهای جنوب پنجاهمین موازی شمال ، بومی است و هیچ واکسنی برای افراد یا حیوانات در دسترس نیست.
فهرست آنچه در این مقاله می خوانید:
ویروس تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو در حیوانات و کنه ها
میزبان ویروس CCHF طیف گسترده ای از حیوانات وحشی و خانگی مانند گاو ، گوسفند و بز را شامل می شود. بسیاری از پرندگان در برابر عفونت مقاوم هستند ، اما شترمرغ حساس است و ممکن است شیوع بالایی از عفونت در مناطق بومی را نشان دهد ، جایی که منشا موارد انسانی بوده است. به عنوان مثال ، شیوع قبلی در یک کشتارگاه شترمرغ در آفریقای جنوبی رخ داده است. در این حیوانات بیماری آشکاری وجود ندارد.
حیوانات توسط گزش کنه های آلوده آلوده می شوند و ویروس حدود یک هفته پس از عفونت در جریان خون آنها باقی می ماند و باعث می شود تا وقتی گزش کنه دیگری چرخه کنه-حیوان-کنه ادامه یابد. اگرچه تعدادی از جنس های کنه قادر به آلوده شدن به ویروس CCHF هستند ، اما کنه های جنس Hyalomma ناقل اصلی هستند.
انتقال
ویروس CCHF یا از طریق گزش کنه یا از طریق تماس با خون یا بافت حیوانات آلوده در طی کشتار و بلافاصله پس از آن به افراد منتقل می شود. اکثر موارد در افراد درگیر در صنعت دامداری مانند کارگران کشاورزی ، کارگران کشتارگاه و دامپزشکان رخ داده است.
انتقال انسان از انسان می تواند در اثر تماس نزدیک با خون ، ترشحات ، اندام ها یا سایر مایعات بدن افراد آلوده رخ دهد. عفونت های اکتسابی در بیمارستان همچنین می تواند به دلیل عقیم سازی نامناسب تجهیزات پزشکی ، استفاده مجدد از سوزن ها و آلودگی لوازم پزشکی رخ دهد.
علائم و نشانه ها تب کریمه کنگو چیست؟
طول دوره انکوباسیون بستگی به نحوه کسب ویروس دارد. به دنبال عفونت توسط گزش کنه ، دوره کمون معمولاً یک تا سه روز و حداکثر 9 روز است. دوره کمون بدنبال تماس با خون یا بافتهای آلوده معمولاً پنج تا شش روز و حداکثر مستند آن 13 روز است.
شروع علائم ناگهانی ، همراه با تب ، میالژی ، (درد عضلانی) ، سرگیجه ، گردن درد و سفتی ، کمردرد ، سردرد ، چشم درد و فوتوفوبیا (حساسیت به نور) است. ممکن است در اوایل حالت تهوع ، استفراغ ، اسهال ، شکم درد و گلو درد وجود داشته باشد ، به دنبال آن نوسانات خلقی شدید و گیجی ایجاد شود. بعد از دو تا چهار روز ، ممکن است تحریک با خواب آلودگی ، افسردگی و سستی جایگزین شود ، و درد شکم ممکن است در ربع فوقانی سمت راست قرار گیرد ، با کبد قابل تشخیص (بزرگ شدن کبد).
سایر علائم بالینی عبارتند از تاکی کاردی (ضربان قلب سریع) ، لنفادنوپاتی (بزرگ شدن غدد لنفاوی) و بثورات پتشیال (بثورات ناشی از خونریزی در پوست) در سطوح مخاط داخلی ، مانند دهان و گلو و روی پوست. پتشی ممکن است جای خود را به بثورات بزرگتر به نام اکیموز و سایر پدیده های خونریزی دهد. معمولاً شواهدی از هپاتیت وجود دارد و بیماران شدیداً بیمار پس از روز پنجم بیماری ممکن است دچار تخریب سریع کلیه ، نارسایی ناگهانی کبد یا نارسایی ریوی شوند.
میزان مرگ و میر ناشی از CCHF تقریباً 30٪ است که مرگ در هفته دوم بیماری اتفاق می افتد. در بیمارانی که بهبود می یابند ، بهبود به طور کلی از روز نهم یا دهم پس از شروع بیماری آغاز می شود.
راه های تشخیص بیماری کریمه کنگو
عفونت ویروس CCHF را می توان با چندین آزمایش آزمایشگاهی مختلف تشخیص داد:
سنجش ایمنی جاذب مرتبط با آنزیم (ELISA)
تشخیص آنتی ژن
خنثی سازی سرم
روش واکنش زنجیره ای پلیمراز ترانس کریپتاز معکوس (RT-PCR)
جداسازی ویروس توسط کشت سلولی
در بیماران مبتلا به بیماری کشنده و همچنین در بیماران در چند روز اول بیماری ، معمولاً پاسخ آنتی بادی قابل اندازه گیری مشاهده نمی شود و بنابراین تشخیص در این افراد با تشخیص ویروس یا RNA در نمونه های خون یا بافت حاصل می شود.
آزمایشات روی نمونه های بیمار خطر بیولوژیکی شدیدی را نشان می دهد و فقط باید در حداکثر شرایط مهار بیولوژیکی انجام شود. با این حال ، اگر نمونه ها غیرفعال شده باشند (به عنوان مثال با ویروسیدها ، اشعه گاما ، فرمالدئید ، گرما و غیره) ، می توان آنها را در یک محیط اساسی ایمنی زیستی دستکاری کرد.
داروی ضد ویروسی ریباویرین برای درمان عفونت CCHF با فواید آشکار استفاده شده است. به نظر می رسد هر دو فرمول دهانی و وریدی موثر باشند.
پیشگیری و کنترل از بیماری تب کریمه کنگو :
پیشگیری یا کنترل عفونت CCHF در حیوانات و کنه ها دشوار است زیرا چرخه کنه-حیوان-کنه معمولاً مورد توجه قرار نمی گیرد و عفونت در حیوانات اهلی معمولاً مشخص نیست. علاوه بر این ، بردارهای کنه بسیار زیاد و گسترده هستند ، بنابراین کنترل کنه با استفاده از قارچ کش (مواد شیمیایی برای از بین بردن کنه) فقط یک گزینه واقعی برای امکانات تولید دام مناسب است.
به عنوان مثال ، به دنبال شیوع یک کشتارگاه شترمرغ در آفریقای جنوبی (که در بالا به آن اشاره شد) ، تدابیری اتخاذ شد تا اطمینان حاصل شود که شترمرغ ها به مدت 14 روز در ایستگاه قرنطینه قبل از کشتار بدون کنه باقی مانده اند. این امر خطر ابتلا به حیوان را در هنگام ذبح کاهش داده و از ابتلای انسان به افراد در تماس با دام جلوگیری می کند.
توجه : هیچ واکسنی برای استفاده در حیوانات وجود ندارد.
برای ثبت درخواست آزمایش در منزل و یا محل کارتان بر روی لینک زیر کلیک کنید
