از سندرم کوشینگ چه می دانید؟

سندرم کوشینگ هنگامی رخ می دهد که بدن شما مدت طولانی در معرض سطح بالایی از هورمون کورتیزول قرار گیرد. سندرم کوشینگ ، که گاهی اوقات هیپرکورتیزولیسم نامیده می شود ، ممکن است در اثر استفاده از داروهای خوراکی کورتون ایجاد شود. این وضعیت همچنین می تواند هنگامی رخ دهد که بدن شما به تنهایی مقدار زیادی کورتیزول تولید کند.

کورتیزول زیاد می تواند برخی از علائم مشخصه سندرم کوشینگ را ایجاد کند - قوز چربی بین شانه ها ، صورت گرد و علائم کششی صورتی یا بنفش روی پوست. سندرم کوشینگ همچنین می تواند منجر به فشار خون بالا ، از دست دادن استخوان و گاهی اوقات ، دیابت نوع 2 شود.

درمان های سندرم کوشینگ می تواند تولید کورتیزول بدن را به حالت طبیعی برگرداند و علائم را به طور محسوسی بهبود بخشد. هرچه درمان زودتر آغاز شود ، شانس بهبودی شما بیشتر است.

علائم سندرم کوشینگ :

علائم و نشانه های سندرم کوشینگ بسته به میزان کورتیزول اضافی ممکن است متفاوت باشد.

علائم شایع 

افزایش وزن و رسوبات بافت چربی ، به ویژه در قسمت میانی و قسمت فوقانی پشت ، در صورت (صورت ماه) و بین شانه ها (قوز بوفالو)
علائم کششی صورتی یا بنفش (استریا) روی پوست شکم ، ران ، پستان و بازوها
پوستی نازک و شکننده که به راحتی کبود می شود
بهبود آهسته بریدگی ها ، گزش حشرات و عفونت ها
آکنه

علائم و نشانه هایی ممکن است در زنان مبتلا به سندرم کوشینگ مشاهده شود

مو و صورت ضخیم تر یا قابل مشاهده تر (هیرسوتیسم)
دوره های قاعدگی نامنظم یا غایب
علائم و نشانه هایی در مردان مبتلا به سندرم کوشینگ وجود دارد
کاهش میل جنسی
کاهش باروری
اختلال در نعوظ

علائم و نشانه های دیگری که ممکن است با سندرم کوشینگ رخ دهد

خستگی شدید
ضعف عضلانی
افسردگی ، اضطراب و تحریک پذیری
از دست دادن کنترل عاطفی
مشکلات شناختی
فشار خون جدید یا بدتر
سردرد
افزایش رنگدانه های پوست
از دست دادن استخوان ، منجر به شکستگی در طول زمان می شود
در کودکان ، اختلال در رشد

علت سندرم کوشینگ :

سطح بیش از حد هورمون کورتیزول مسئول سندرم کوشینگ است. کورتیزول که در غدد فوق کلیه تولید می شود ، نقش های مختلفی در بدن شما بازی می کند. به عنوان مثال ، کورتیزول به تنظیم فشار خون کمک می کند ، التهاب را کاهش می دهد و قلب و رگ های خونی شما را به طور طبیعی حفظ می کند. کورتیزول به بدن شما کمک می کند تا به استرس پاسخ دهد. همچنین روش تبدیل (متابولیسم) پروتئین ها ، کربوهیدرات ها و چربی های موجود در رژیم غذایی شما را به انرژی قابل استفاده تنظیم می کند. با این حال ، وقتی سطح کورتیزول در بدن شما خیلی زیاد باشد ، ممکن است به سندرم کوشینگ مبتلا شوید.

نقش داروهای کورتون

سندرم کوشینگ می تواند از یک دلیل خارج از بدن شما ایجاد شود (سندرم کوشینگ برون زا). یک مثال ، مصرف داروهای خوراکی کورتیکواستروئید در دوزهای بالا برای مدت زمان طولانی است. این داروها مانند پردنیزون همان اثر کورتیزول تولید شده در بدن را دارند.

کورتیکواستروئیدهای خوراکی ممکن است برای درمان بیماری های التهابی ، مانند آرتریت روماتوئید ، لوپوس و آسم ضروری باشند. همچنین ممکن است برای جلوگیری از رد عضو پیوندی توسط بدن شما استفاده شود. از آنجا که دوزهای مورد نیاز برای درمان این شرایط اغلب از مقدار کورتیزول مورد نیاز بدن شما در هر روز بیشتر است ، ممکن است عوارض جانبی ناشی از کورتیزول اضافی ایجاد شود.

همچنین ایجاد سندرم کوشینگ از کورتیکواستروئیدهای تزریقی - به عنوان مثال ، تزریق های مکرر برای درد مفاصل ، بورسیت و کمر درد. داروهای استروئیدی استنشاقی (مصرف شده برای آسم) و کرم های استروئیدی پوست (که برای اختلالات پوستی مانند اگزما استفاده می شود) به طور کلی کمتر از کورتیکواستروئیدهای خوراکی باعث سندرم کوشینگ می شوند.