بیماری صرع چیست و چه علائمی دارد؟

صرع نوعی اختلال سیستم عصبی مرکزی است که در آن فعالیت مغز غیر طبیعی می شود و باعث تشنج یا دوره هایی از رفتار غیرمعمول ، احساسات و گاهی از دست دادن آگاهی می شود. هرکسی می تواند به صرع مبتلا شود. صرع هم مردان و هم زنان از هر نژاد و سنی را درگیر می کند.

علائم تشنج می تواند بسیار متفاوت باشد. برخی از افراد مبتلا به صرع در طی تشنج به راحتی چند ثانیه خالی نگاه می کنند ، در حالی که دیگران مرتبا دست ها یا پاهای خود را می فشارند. یک بار تشنج به معنای ابتلا به صرع نیست. برای تشخیص صرع به طور کلی حداقل دو حمله تهاجمی غیرمترقبه مورد نیاز است.

درمان با داروها یا گاهی جراحی می تواند تشنج را برای اکثر افراد مبتلا به صرع کنترل کند. برخی از افراد برای کنترل تشنج به درمان مادام العمر نیاز دارند ، اما برای برخی دیگر ، تشنج در نهایت برطرف می شود. برخی از کودکان مبتلا به صرع ممکن است با افزایش سن از این بیماری رنج ببرند.

علائم صرع :

از آنجا که صرع در اثر فعالیت غیر طبیعی در مغز ایجاد می شود ، تشنج می تواند بر هر فرایند مغز شما تأثیر بگذارد. علائم و نشانه های تشنج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گیجی موقتی
• حرکات بی حرکتی غیر قابل کنترل دست و پاها
• از دست دادن هوشیاری یا آگاهی
• علائم روانی مانند ترس ، اضطراب 

علائم آن با توجه به نوع تشنج متفاوت است. در بیشتر موارد ، هر فرد مبتلا به صرع تمایل به همان نوع تشنج دارد ، بنابراین علائم از اپیزود به قسمت دیگر مشابه خواهد بود.

پزشکان به طور کلی تشنج ها را بر اساس نحوه شروع فعالیت غیرطبیعی مغز ، به صورت کانونی یا کلی طبقه بندی می کنند.

تشنج کانونی چیست؟

هنگامی که به نظر می رسد تشنج ناشی از فعالیت غیرطبیعی فقط در یک ناحیه از مغز شما است ، به آنها تشنج کانونی (جزئی) می گویند. این تشنج ها به دو دسته تقسیم می شوند:

تشنج کانونی بدون از دست دادن هوشیاری : این تشنج ها که تشنج های جزئی جزئی نامیده می شوند ، باعث از بین رفتن هوشیاری نمی شوند. آنها ممکن است احساسات را تغییر دهند یا نوع نگاه ، بو ، احساس ، چشایی یا صدا را تغییر دهند. همچنین ممکن است منجر به تکان خوردن غیر ارادی یک قسمت از بدن ، مانند بازو یا پا ، و علائم حسی خود به خودی مانند گزگز ، سرگیجه و چشمک زدن چراغ شود.

تشنج کانونی با اختلال در آگاهی : این تشنج ها که تشنج های پیچیده جزئی نامیده می شوند ، شامل تغییر یا کاهش هوشیاری یا آگاهی است. در طی یک تشنج جزئی پیچیده ، ممکن است به فضا خیره شوید و به طور طبیعی به محیط خود پاسخ ندهید و یا حرکات تکراری مانند مالش دست ، جویدن ، بلعیدن یا حلقوی رفتن را انجام ندهید.

علائم تشنج کانونی ممکن است با سایر اختلالات عصبی مانند میگرن ، نارکولپسی یا بیماری روانی اشتباه گرفته شود. برای تشخیص صرع از سایر اختلالات ، یک معاینه و آزمایش کامل لازم است.

تشنج های عمومی چیست؟

تشنج هایی که به نظر می رسد همه مناطق مغز را درگیر می کند ، تشنج عمومی نامیده می شود. شش نوع تشنج عمومی وجود دارد.

تشنج خفیف: اغلب در کودکان اتفاق می افتد و با خیره شدن به فضا یا حرکات ظریف بدن مانند چشمک زدن یا لب زدن مشخص می شود. این تشنج ها ممکن است به صورت خوشه ای رخ دهد و باعث از بین رفتن آگاهی کوتاه مدت شود.

تشنج های قوی: تشنج های تونیک باعث سفت شدن عضلات می شود. این تشنج ها معمولا بر روی عضلات پشت ، بازوها و پاها تأثیر می گذارد و ممکن است باعث زمین خوردن شما شود.

تشنج آتونیک: تشنج آتونیک ، که به آن تشنج قطره ای نیز گفته می شود ، باعث از بین رفتن کنترل عضلات می شود ، که ممکن است باعث فروپاشی یا سقوط ناگهانی شما شود.

تشنج کلونیک تشنج های کلونیک با حرکات تکراری یا ریتمیک عضلانی تند همراه است. این حملات معمولاً گردن ، صورت و بازوها را تحت تأثیر قرار می دهد.

تشنج میوکلونیک: تشنج های میوکلونیک معمولا به صورت تکان های کوتاه مدت یا ناگهانی دست و پاهای شما ظاهر می شوند.

تشنج تونیک-کلونیک: تشنج تونیک کلونیک ، که قبلا به آن تشنج گراند مال گفته می شد ، چشمگیرترین نوع تشنج صرعی است و می تواند باعث از بین رفتن ناگهانی هوشیاری ، سفت شدن بدن و لرزش بدن و گاهی اوقات از دست دادن کنترل مثانه یا گاز گرفتن زبان شود.

علت ایجاد بیماری صرع :

در حدود نیمی از افراد مبتلا به صرع هیچ علتی قابل شناسایی نیست. در نیمه دیگر ، این شرایط ممکن است در عوامل مختلفی ردیابی شود ، از جمله:

تأثیر ژنتیکی: برخی از انواع صرع ، که بر اساس نوع تشنج شما یا بخشی از مغز تحت تأثیر قرار می گیرد ، در خانواده ها وجود دارد. در این موارد ، احتمالاً تأثیر ژنتیکی وجود دارد. محققان برخی از انواع صرع را با ژن های خاص مرتبط دانسته اند ، اما برای بیشتر افراد ، ژن ها تنها بخشی از علت صرع هستند. برخی از ژن ها ممکن است فرد را نسبت به شرایط محیطی که باعث تشنج می شوند حساس کنند.

ضربه به سر: ضربه به سر در اثر تصادف رانندگی یا آسیب دیدگی دیگر می تواند باعث صرع شود. شرایط مغز شرایط مغزی که باعث آسیب به مغز می شود ، مانند تومورهای مغزی یا سکته مغزی ، می تواند صرع ایجاد کند. سکته مغزی دلیل اصلی صرع در بزرگسالان بالای 35 سال است.

بیماری های عفونی: بیماری های عفونی مانند مننژیت ، ایدز و انسفالیت ویروسی می توانند صرع ایجاد کنند.

آسیب قبل از تولد: قبل از تولد ، نوزادان به آسیب مغزی حساس هستند که می تواند توسط چندین عامل ایجاد شود ، مانند عفونت در مادر ، تغذیه نامناسب یا کمبود اکسیژن. این آسیب مغزی می تواند منجر به صرع یا فلج مغزی شود.
اختلالات رشد. صرع گاهی اوقات می تواند با اختلالات رشد ، مانند اوتیسم و ​​نوروفیبروماتوز همراه باشد.