نقش ژنتیک در رضایت از ازدواج
طبق یک مطالعه جدید که توسط محققان دانشکده بهداشت عمومی Yale انجام شده است ، مردم به دلایل زیادی عاشق می شوند - علایق مشابه ، جذابیت فیزیکی و ارزش های مشترک بین آنها. اما اگر آنها ازدواج کنند و در کنار هم بمانند ، خوشبختی طولانی مدت آنها ممکن است به ژنهای خودشان یا همسرشان بستگی داشته باشد.
این مطالعه که در مجله PLOS ONE منتشر شده است ، نقش یک واریانت ژنتیکی که بر اکسی توسین ، هورمونی که در پیوندهای اجتماعی نقش دارد ، تأثیر میگذارد را مورد بررسی قرار داد.
نویسنده راهنما این مطالعه ، Joan Monin ، دانشیار دانشکده بهداشت عمومی Yale و تیم وی 178 زوج متاهل را در سنین 37 تا 90 سال مورد مطالعه قرار دادند. هر شرکت کننده یک فرم نظرسنجی در مورد احساس امنیت و رضایت زناشویی را انجام داد و همچنین نمونه ای از بزاق خود را برای تعیین ژنوتیپ ارائه داد.
تیم تحقیقاتی او دریافت که وقتی حداقل یک شریک زندگی دارای یک واریانت ژنتیکی شناخته شده به عنوان ژنوتیپ GG درون گیرنده ژن اکسی توسین باشد ، این زوج از رضایت زناشویی و احساس امنیت در ازدواج خود به طور قابل توجهی بیشتر گزارش میکنند. این زوجها در مقایسه با سایر زوجینی که ژنوتیپ های متفاوتی داشتند رضایت بیشتری داشتند.
در حالیکه پیش از این ، این واریانت گیرنده اکسی توسین ، OXTR rs53576 ، مورد مطالعه قرار گرفته بود و با ویژگیهای شخصیتی از جمله ثبات عاطفی ، همدلی و جامعه پذیری پیوند داده شده بود ، این مطالعه جدید معتقد است که این اولین بار است که نقش این واریانت در رضایت زناشویی بررسی میشود.
پروفسور Monin گفت : " این مطالعه نشان می دهد كه احساس ما در روابط نزدیكمان تحت تاثیر عواملی بیش از تجربه های مشترک با شریکمان در طول زمان قرار میگیرد." "در ازدواج ، افراد تحت تأثیر استعداد ژنتیکی خود و شریک زندگیشان نیز قرار میگیرند."
محققان همچنین دریافتند که افراد با ژنوتیپ GG ، کمتر از اضطراب در ازدواج خود گزارش داده اند که این نیز به نفع رابطه آنها است. پروفسور Monin گفت : اضطراب یک سبک ناامنی در رابطه
است که از تجارب گذشته با اعضای نزدیک خانواده و شریک های زندگی خود در طول دوره زندگی ایجاد می شود و با کاهش عزت نفس ، ترس از ترد شدن و رفتار نیازمند تایید ، همراه است.
محققان گفتند که ژنوتیپ GG در یک فرد به همراه ژنوتیپ GG در شریک زندگی وی ، مسئول حدود 4 درصد از رضایت زناشویی میباشد. اگرچه این درصد اندک است اما با توجه به دیگر عوامل ژنتیکی و محیطی که زوجین در معرض آنها قرار می گیرند ، تأثیر قابل توجهی دارد.
یافته های این مطالعه ممکن است به انجام مطالعات آینده در مورد بررسی چگونگی تعامل ژنوتیپ های زوجین برای تأثیرگذاری بر نتایج رابطه با گذشت زمان ، منجر شوند. یکی دیگر از جنبه های مهم برای مطالعه در آینده ، بررسی چگونگی تعامل واریانت OXTR rs53576 با تجارب ویژه منفی و مثبت برای تأثیرگذاری بر کیفیت رابطه در طول زمان در یک نمونه بزرگ که نماینده زوج های متاهل باشد ، خواهد بود.
در این تیم تحقیقاتی Trace Kershaw و Andrew T. DeWan از دانشکده بهداشت عمومی Yale و Selin Gotkas از دانشکده پزشکی Yale نیز حضور داشتند. این تحقیق با کمک هزینه ای از سوی مؤسسه ملی پیری و مرکز استقلال آمریکایی قدیمی Claude D. Pepper در Yale انجام شد.
