میوزین‌ها
ژن‌های این خانواده دستورالعمل ساخت پروتئین‌های وابسته به هم که آنها را میوزین می‌نامند فراهم می‌کنند. از میوزین‌ها اغلب به نام موتورهای مولکولی یاد می‌شود زیرا آنها از انرژی برای جنبش استفاده می‌کنند. آنها با پروتئین دیگری به نام اکتین میانکنش می‌دهند. پروتئین‌های اکتین به صورت رشته‌هایی جهت ساخت یک شبکه (اسکلت سلولی) سازماندهی شده اند که به سلول ساختار می‌بخشد و به عنوان مسیری برای میوزین عمل می‌کند تا در طول آن حرکت کند. برخی پروتئین‌های میوزین به پروتئین‌های دیگر متصل (پیوند) شده و آنها را درون و بین سلول‌ها در طول مسیر اکتینی منتقل می‌کنند.
برخی میوزین‌ها در انقباض ماهیچه دست دارند. این میوزین‌ها با سایر پروتئین‌های میوزینی میانکش داده، رشته‌های ضخیمی را تشکیل می‌دهند. در سلول‌های عضله، رشته‌های ضخیمِ ساخته شده از میوزین و رشته‌های نازکِ ساخته شده از اکتین، ساختارهایی به نام سارکومر تشکیل می‌دهند، که واحد پایه انقباض عضله محسوب می‌شود. هم پوشانی رشته‌های ضخیم و نازکِ بهم متصل شده و جدا شدن آنها به رشته‌ها اجازه می‌دهد تا نسبت به یکدیگر حرکت کنند و عضله بتواند منقبض شود. جهش در ژن‌هایی که دستورالعمل ساخت میوزین عضله را تامین می‌کند می‌تواند در عضلات مورد نیاز برای حرکت (ماهیچه‌های اسکلتی) یا در عضله‌های قلب (کاردیاک) سبب مشکلات شدید شوند. اختلالات عضله قلب می‌تواند منجر به مشکلات قلبی و مرگ ناگهانی شود.
پروتئین‌های میوزین در بسیاری از عملکرد‌های سلولی دست دارند. توانایی آنها برای انتقال مواد و تولید نیرو از طریق انقباضات، آنها را در فرایند تقسیم سلولی پر اهمیت جلوه می‌دهد. همچنین میوزین‌ها در جنبش سلولی نیز نقش دارند. برخی میوزین‌ها در ساختارهای اختصاصی گوش داخلی که آنها را به نام استرئوسیلیا می‌شناسیم یافت می‌شوند. تصور می‌شود که این میوزین‌ها به سازماندهی بهتر استرئوسیلیا کمک می‌کنند. اختلالات این میوزین‌ها می‌تواند سبب ناشنوایی شود.
نمونه‌هایی از ژن‌های این خانواده ژنی عبارتند از: MYH3, MYH6, MYH7, MYH9, MYH11, MYO5A, MYO5B, MYO7A
