سندروم پیش از قاعدگی یا سندروم pms چیست؟

سندرم پیش از قاعدگی (PMS) بیماری است که بر احساسات ، سلامت جسمی و رفتار یک زن در روزهای خاصی از چرخه قاعدگی ، به طور کلی درست قبل از قاعدگی ، تأثیر می گذارد. PMS یک بیماری بسیار شایع است. علائم آن بیش از 90 درصد زنان قاعدگی را درگیر می کند. برای تشخیص پزشک باید برخی جنبه های زندگی شما را مختل کند.

علائم PMS پنج تا 11 روز قبل از قاعدگی شروع می شود و به طور معمول با شروع قاعدگی از بین می رود. علت PMS ناشناخته است. با این حال ، بسیاری از محققان معتقدند که این امر به تغییر هم در سطح هورمون جنسی و هم در سطح سروتونین در ابتدای چرخه قاعدگی مربوط است.

سطح استروژن و پروژسترون در بعضی از ماه های ماه افزایش می یابد. افزایش این هورمون ها می تواند باعث ایجاد خلق و خو ، اضطراب و تحریک پذیری شود. استروئیدهای تخمدان همچنین فعالیت را در قسمت هایی از مغز شما که با علائم قبل از قاعدگی همراه است تعدیل می کنند.

سطح سروتونین بر خلق و خوی تأثیر می گذارد. سروتونین یک ماده شیمیایی در مغز و روده شما است که بر روحیه ، احساسات و افکار شما تأثیر می گذارد.

سندروم پیش از قاعدگی (PMS) یا سندروم تناوب قاعدگی در واقع یک مجموعه از علائم و نشانه‌های جسمی و روحی است که بعضی از زنان در دوران قبل از آغاز قاعدگی خود تجربه می‌کنند. این سندروم معمولاً در هفته‌هایی که به قاعدگی از قبل می‌پیش‌روند، شروع می‌شود و با آغاز خونریزی به تدریج کاهش می‌یابد.

علائم و نشانه‌های سندروم پیش از قاعدگی

1. تغییرات خلق و خو: افسردگی، تحریک پذیری، عصبانیت، اضطراب و افزایش حساسیت عاطفی.

2. تغییرات خواب: خواب آسانتر یا سخت‌تر، بیداری شبانه بیشتر، خواب غیر عمیق و خستگی.

3. تغییرات رفتاری: کاهش تمرکز و توجه، اختلال در حافظه و تصمیم‌گیری، عدم توانایی در مدیریت استرس و افزایش نیاز به آرامش و استراحت.اضطراب،افسردگی،غمگینی

4. تغییرات جسمی: درد یا تورم سینه، سردرد و میگرن، اختلال در سیکل خواب و بیداری، افزایش اشتها یا از دست دادن آن، درد مفاصل و عضلات، تهوع و یبوست.نفخ شکم،درد سینه،آکنه، میل شدید به غذا به ویژه برای شیرینی،یبوست،اسهال،سردرد،حساسیت به نور یا صدا،خستگی

تشخیص سندرم PMS

 هیچ یافته فیزیکی یا تست آزمایشگاهی منحصر به فردی برای تشخیص مثبت سندرم پیش از قاعدگی وجود ندارد. پزشک شما ممکن است علامت خاصی را به PMS نسبت دهد، اگر بخشی از الگوی قابل پیش بینی قبل از قاعدگی شما باشد.  برای کمک به ایجاد یک الگوی قبل از قاعدگی، پزشک ممکن است از شما بخواهد علائم و نشانه های خود را حداقل برای دو دوره قاعدگی در یک تقویم یا در یک دفتر خاطرات ثبت کنید. روزی که برای اولین بار متوجه علائم PMS می شوید و همچنین روز ناپدید شدن آنها را یادداشت کنید. همچنین حتما روزهای شروع و پایان پریود خود را علامت بزنید. برخی شرایط ممکن است شبیه PMS باشند، از جمله سندرم خستگی مزمن، اختلالات تیروئید و اختلالات خلقی، مانند افسردگی و اضطراب. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است آزمایش‌هایی مانند آزمایش عملکرد تیروئید یا آزمایش‌های غربالگری خلق و خو را برای کمک به تشخیص واضح تجویز کند.

سندرم پیش از قاعدگی (PMS) دارای طیف گسترده ای از علائم و نشانه ها، از جمله نوسانات خلقی، سینه های حساس، میل به غذا، خستگی، تحریک پذیری و افسردگی است. تخمین زده می شود که از هر چهار خانم، سه نفر به نوعی سندرم پیش از قاعدگی را تجربه کرده اند.علائم معمولاً در یک الگوی قابل پیش بینی عود می کنند. اما تغییرات فیزیکی و احساسی که با سندرم پیش از قاعدگی تجربه می کنید ممکن است از اندکی قابل توجه تا شدید متفاوت باشد. با این حال، لازم نیست اجازه دهید این مشکلات زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهند. درمان ها و تنظیم شیوه زندگی می تواند به شما در کاهش یا مدیریت علائم و نشانه های سندرم پیش از قاعدگی کمک کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر نتوانستید سندرم پیش از قاعدگی خود را با تغییرات سبک زندگی مدیریت کنید و علائم PMS بر سلامت و فعالیت های روزانه شما تأثیر می گذارد، به پزشک خود مراجعه کنید.

دلایل سندرم PMS

 اینکه دقیقاً چه چیزی باعث سندرم پیش از قاعدگی می شود ناشناخته است، اما چندین عامل ممکن است در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند: تغییرات چرخه ای در هورمون ها. علائم و نشانه های سندرم پیش از قاعدگی با نوسانات هورمونی تغییر می کند و با بارداری و یائسگی ناپدید می شود. تغییرات شیمیایی در مغز نوسانات سروتونین، یک ماده شیمیایی مغز (انتقال‌دهنده عصبی) که گمان می‌رود نقش مهمی در حالت‌های خلقی بازی می‌کند، می‌تواند علائم PMS را تحریک کند. مقادیر ناکافی سروتونین ممکن است به افسردگی قبل از قاعدگی و همچنین خستگی، هوس غذایی و مشکلات خواب کمک کند.

برخی از زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی شدید افسردگی تشخیص داده نشده دارند، اگرچه افسردگی به تنهایی باعث ایجاد همه علائم نمی شود.

عوامل خطر سندرم قبل از قاعدگی عبارتند از:

• سابقه افسردگی یا اختلالات خلقی ، مانند افسردگی پس از زایمان یا اختلال دوقطبی
• سابقه خانوادگی PMS
• سابقه افسردگی در خانواده
• خشونت خانگی
• سوء مصرف مواد
• ضربه جسمی
• ضربه روحی

تخمک گذاری ، دوره ای که تخمک از تخمدان ها آزاد می شود ، در روز 14 چرخه رخ می دهد. قاعدگی یا خونریزی در روز 28 چرخه رخ می دهد. علائم PMS می تواند در حدود روز 14 شروع شود و تا هفت روز پس از شروع قاعدگی ادامه یابد.

علائم PMS معمولاً خفیف یا متوسط ​​است. طبق مجله American Family Physician ، تقریباً 80 درصد زنان یک یا چند علامت را گزارش می دهند که به طور قابل توجهی بر عملکرد روزانه تأثیر نمی گذارد. بیست تا 32 درصد از زنان علائم متوسط ​​تا شدیدی را نشان می دهند که بر برخی جنبه های زندگی تأثیر می گذارد. سه تا 8 درصد PMDD را گزارش می کنند. شدت علائم می تواند بسته به فرد و ماه متفاوت باشد.

تسکین علائم PMS :

شما نمی توانید PMS را درمان کنید ، اما می توانید اقدامات لازم را برای تسکین علائم انجام دهید. در صورت ابتلا به سندرم پیش از قاعدگی خفیف یا متوسط ​​، گزینه های درمانی عبارتند از:

• نوشیدن مایعات فراوان برای کاهش نفخ شکم
• خوردن یک رژیم متعادل برای بهبود سلامت کلی و سطح انرژی شما ، که به معنی خوردن مقدار زیادی میوه و سبزیجات و کاهش مصرف قند ، نمک ، کافئین و الکل
• مصرف مکمل هایی مانند اسید فولیک، ویتامین B-6 ، کلسیم و منیزیم برای کاهش گرفتگی و نوسانات خلقی
• مصرف ویتامین D برای کاهش علائم
• حداقل هشت ساعت در شب بخوابید تا خستگی را کاهش دهید
• ورزش برای کاهش نفخ و بهبود سلامت روانی شما
• کاهش استرس، مانند ورزش و مطالعه
• رفتن به درمان رفتاری شناختی، که نشان داده شده است موثر است

درمان سندرم PMS

برای بسیاری از زنان، تغییر شیوه زندگی می تواند به کاهش علائم PMS کمک کند. اما بسته به شدت علائم، پزشک ممکن است یک یا چند دارو را برای سندرم پیش از قاعدگی تجویز کند. موفقیت داروها در تسکین علائم در بین زنان متفاوت است. داروهایی که معمولا برای سندرم پیش از قاعدگی تجویز می شوند عبارتند از:

داروهای ضد افسردگی مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs): که شامل فلوکستین پروزاک پاروکستین پاکسیل، کپسول سرترالین زولوفت و دیگر  است که در کاهش علائم خلقی موفق بوده‌اند.SSRI. ها خط اول درمان PMS شدید یا PMDD هستند. این داروها به طور کلی روزانه مصرف می شوند. اما برای برخی از زنان مبتلا به PMS، استفاده از داروهای ضد افسردگی ممکن است به دو هفته قبل از شروع قاعدگی محدود شود.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): مصرف داروهای غیراستروئیدی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن. ادویل، موترین آی بی، سایرین و یا ناپروکسن سدیم (Aleve) قبل یا در شروع قاعدگی می تواند گرفتگی و ناراحتی سینه را کاهش دهد. ادرارآور یا دیورتیک ها وقت ورزش و محدود کردن مصرف نمک برای کاهش افزایش وزن، تورم و نفخ سندرم PMS کافی نیست، مصرف قرص‌های آب (ادرارآورها) می‌تواند به بدن کمک کند تا مایعات اضافی را از طریق کلیه‌ها دفع کند.  اسپیرونولاکتون آلداکتون یک دیورتیک است که می تواند به کاهش برخی از علائم PMS کمک کند. داروهای ضد بارداری هورمونی این داروهای تجویزی تخمک گذاری را متوقف می کنند، که ممکن است علائم PMS را تسکین دهد.

گاهی اوقات می توانید علائم سندرم پیش از قاعدگی را با ایجاد تغییراتی در نحوه غذا خوردن، ورزش و رویکرد به زندگی روزمره مدیریت یا کاهش دهید. این نکات را امتحان کنید: رژیم غذایی خود را اصلاح کنید برای کاهش نفخ و احساس سیری، وعده های غذایی کوچکتر و دفعات بیشتری بخورید. برای کاهش نفخ، مصرف نمک و غذاهای شور را محدود کنید. غذاهای حاوی کربوهیدرات های پیچیده مانند میوه ها، سبزیجات و غلات کامل را انتخاب کنید. غذاهای غنی از کلسیم را انتخاب کنید. اگر نمی توانید محصولات لبنی را تحمل کنید یا کلسیم کافی را در رژیم غذایی خود دریافت نمی کنید، مصرف روزانه مکمل کلسیم ممکن است کمک کننده باشد. از کافئین و الکل خودداری کنید.علائم خود را برای چند ماه ثبت کنید برای شناسایی محرک ها و زمان بروز علائم خود، یک رکورد نگه دارید.  این به شما این امکان را می دهد که با استراتژی هایی مداخله کنید که ممکن است به کاهش آنها کمک کند.

آنچه در مورد اثربخشی داروهای مکمل مورد استفاده برای تسکین علائم سندرم پیش از قاعدگی شناخته شده است :

مکمل های ویتامین: گزارش شده است که کلسیم، منیزیم، ویتامین E و ویتامین B-6 علائم را تسکین می دهند، اما شواهد محدود یا کم است.

داروهای گیاهی: برخی از زنان با استفاده از گیاهانی مانند جینکو، زنجبیل، شاه انگور (Vitex agnus)، روغن گل مغربی و مخمر سنت جان، علائم PMS را تسکین می دهند. با این حال، مطالعات علمی کمی نشان داده اند که هر گیاهی برای تسکین علائم PMS موثر است. داروهای گیاهی نیز توسط سازمان غذا و داروتجویز نمی شوند، بنابراین هیچ سابقه ای از ایمنی یا اثربخشی محصول وجود ندارد. قبل از مصرف هر گونه محصول گیاهی با پزشک خود صحبت کنید، زیرا ممکن است عوارض جانبی داشته باشند یا با داروهای دیگری که مصرف می کنید تداخل داشته باشند. به عنوان مثال، خار مریم، اثربخشی قرص های ضد بارداری را کاهش می دهد.

آنچه شما می توانید انجام دهید

از هر گونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمانی که قرار ملاقات می گذارید، بپرسید که آیا کاری وجود دارد که از قبل برای آماده شدن باید انجام دهید. علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید. فهرستی از اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایطی که تحت درمان هستید و نام هر دارو، ویتامین یا مکملی که مصرف می کنید، تهیه کنید. سوالاتی را در نظر بگیرید که باید از پزشک خود بپرسید و آنها را یادداشت کنید. هنگامی که پزشک به سؤالات شما می پردازد، کاغذ یادداشت و خودکار همراه داشته باشید تا اطلاعات را یادداشت کنید. برای سندرم پیش از قاعدگی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• آیا کاری وجود دارد که بتوانم برای به حداقل رساندن علائم PMS انجام دهم؟
• آیا علائم PMS من در نهایت خود به خود از بین می رود؟
• آیا علائمی که من تجربه می کنم می تواند نشان دهنده یک وضعیت پزشکی جدی تر باشد؟
• آیا درمان علائم PMS را توصیه می کنید؟
• چه درمان هایی در دسترس هستند؟
• آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری دارید که بتوانم با خود ببرم؟
• چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
•  از پرسیدن هر سوال دیگری که در طول قرار ملاقات برای شما پیش می آید دریغ نکنید.

 از پزشک خود چه انتظاری دارید پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد، مانند: علائم شما چقدر شدید است؟ در چه روزهایی از سیکل قاعدگی علائم شما بدترین حالت را دارند؟ آیا در طول سیکل قاعدگی خود روزهای بدون علامت دارید؟ آیا می توانید پیش بینی کنید که چه زمانی علائم شما ظاهر می شود؟ آیا به نظر می رسد چیزی علائم شما را بهتر یا بدتر کند؟ آیا علائم شما با فعالیت های روزانه شما تداخل دارد؟ آیا اخیراً احساس افسردگی، افسردگی یا نا امیدی کرده اید؟ آیا شما یا کسی در خانواده شما به اختلال روانپزشکی مبتلا شده است؟ چه درمان هایی را تاکنون امتحان کرده اید؟ چگونه کار کرده اند؟

برای تسکین دردهای عضلانی ، سردرد و گرفتگی معده می توانید از داروهای ضد درد مانند ایبوپروفن یا آسپرین استفاده کنید. همچنین می توانید از داروی مدر برای جلوگیری از نفخ و افزایش وزن استفاده کنید. داروها و مکمل ها را فقط طبق دستور پزشک و پس از صحبت با پزشک مصرف کنید.

توجه : برای انجام مشاوره ژنتیک کافیست برروی لینک کلیک کنید یا با شماره 02188198077 تماس بگیرید و همچنین سوالات خود را برای ما از طریق بخش نظرات همین مطلب ارسال کنید.