فیبروم رحمی چیست و چه علائمی دارد؟

فیبروم ها رشد غیر سرطانی هستند که در رحم یا اطراف آن (رحم) ایجاد می شوند. رشد و نموها از عضله و بافت رشته ای تشکیل شده و از نظر اندازه متفاوت هستند. آنها گاهی اوقات به عنوان میوم رحم یا لیومیوم شناخته می شوند. بسیاری از خانم ها از داشتن فیبروم آگاهی ندارند زیرا هیچ علائمی ندارند. علت ایجاد فیبروم ها به صورت قطعی مشخص نیست اما فیبروم ها از رشد بی ‌رویه سلول های عضلانی رحم به علت تاثیر استروژن ایجاد می‌شوند ولی علت قطعی ایجاد آنها معلوم نیست‌. زنان چاق و نژاد آفریقایی آمریکایی و افراد دارای سابقه خانوادگی، بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم رحم قرار دارند. فیبروم ها در جاهای مختلف رحم رشد می کنند و اندازه آنها معمولا متفاوت هستند.

علائم فیبرم رحمی :

بسیاری از زنانی که فیبروم دارند هیچ علائمی ندارند. در مواردی که ایجاد می شود ، علائم می توانند تحت تأثیر مکان ، اندازه و تعداد فیبروم ها قرار بگیرند.

در زنانی که علائمی دارند ، شایع ترین علائم و نشانه های فیبروم رحم عبارتند از:

• خونریزی شدید قاعدگی
• دوره های قاعدگی بیش از یک هفته طول می کشد
• فشار یا درد لگن
• تکرر ادرار
• مشکل تخلیه مثانه
• یبوست
• کمردرد یا دردها در پاها

پزشکان علت فیبروم رحم را نمی دانند ، اما تحقیقات و تجربیات بالینی به این عوامل اشاره می کنند:

تغییرات ژنتیکی بسیاری از فیبروم ها حاوی تغییراتی در ژن ها هستند که با سلول های عضلانی طبیعی رحم متفاوت است.
هورمون ها به نظر می رسد استروژن و پروژسترون ، دو هورمون تحریک کننده رشد رحم در طول هر چرخه قاعدگی برای آماده سازی برای بارداری ، باعث رشد فیبروم می شوند.

فیبروم بیشتر از سلولهای عضلانی رحم گیرنده های استروژن و پروژسترون دارد. فیبروم ها پس از یائسگی به دلیل کاهش تولید هورمون ، کاهش می یابند.

سایر عوامل رشد موادی که به بدن در حفظ بافت ها کمک می کنند ، مانند فاکتور رشد انسولین مانند ، ممکن است بر رشد فیبروم تأثیر بگذارد.
ماتریس خارج سلولی (ECM). ECM ماده ای است که سلول ها را به هم می چسباند ، مانند ملات بین آجر. ECM در فیبروم افزایش یافته و آنها را فیبری می کند. ECM همچنین فاکتورهای رشد را ذخیره می کند و باعث تغییرات بیولوژیکی در سلول ها می شود.
پزشکان معتقدند که فیبروم رحم از یک سلول بنیادی در بافت عضلانی صاف رحم (میومتر) ایجاد می شود. یک سلول منفرد به طور مکرر تقسیم می شود و در نهایت یک توده لاستیکی محکم و متمایز از بافت نزدیک ایجاد می کند.

الگوهای رشد فیبروم رحم متفاوت است - ممکن است به آرامی یا به سرعت رشد کنند ، یا ممکن است در همان اندازه باقی بمانند. برخی از فیبروم ها جهش رشد پیدا می کنند و برخی ممکن است خود به خود کوچک شوند.

بسیاری از فیبروم هایی که در دوران بارداری وجود داشته اند ، پس از بازگشت رحم به اندازه طبیعی ، کوچک یا از بین می روند.

درمان فیبرم رحمی :

اگرچه محققان به مطالعه علل تومورهای فیبروم ادامه می دهند ، اما شواهد علمی کمی در مورد چگونگی پیشگیری از آنها در دسترس است. جلوگیری از فیبروم رحم ممکن است ممکن نباشد ، اما فقط درصد کمی از این تومورها نیاز به درمان دارند. اما ، با انتخاب شیوه زندگی سالم ، مانند حفظ وزن طبیعی و خوردن میوه و سبزیجات ، ممکن است بتوانید خطر فیبروئید را کاهش دهید همچنین ، برخی تحقیقات نشان می دهد که استفاده از داروهای ضد بارداری هورمونی ممکن است با خطر کمتری فیبروم همراه باشد.