آنچه باید در مورد بیماری های مقاربتی (STDs) بدانید :

بیماری های منتقله جنسی (STDs) ،  عفونت هایی هستند که از طریق تماس جنسی از یک فرد به فرد دیگر منتقل می شوند.این بیماری ها به عنوان عفونتهای مقاربتی (STIs) یا بیماریهای آمیزشی (VD) نیز شناخته می شوند.بعضی از بیماریهای مقاربتی می توانند از طریق استفاده از سوزنهای دارویی غیراستریل ، از مادر به نوزاد حین تولد نوزاد (زایمان) یا هنگام شیردهی و انتقال خون انتقال یابند.

نواحی تناسلی عموماً دارای محیط های مرطوب و گرم هستند که برای رشد مخمرها ، ویروسها و باکتریها ایده آل هستند.

افراد می توانند میکروارگانیسم هایی را که در پوست یا غشاهای مخاطی دستگاه تناسلی ساکن هستند، منتقل کنند. ارگانیسم های عفونی همچنین می توانند بین افراد از طریق مایع منی ، ترشحات واژن یا خون در حین آمیزش جنسی حرکت کنند. زمانی که افراد از ابزار های جلوگیری از بارداری مانند کاندوم ها و مسدود کننده ها استفاده نکنند ، بیماری های مقاربتی را راحت تر انتقال میدهند.

برخی عفونت ها می توانند از طریق تماس جنسی منتقل شوند اما به عنوان STD طبقه بندی نمی شوند. به عنوان مثال ، مننژیت میتواند در حین تماس جنسی منتقل شود ، اما افراد میتوانند به دلایل دیگری هم به عفونت مننژیت مبتلا شوند. بنابراین این بیماری به عنوان یک STD طبقه بندی نمی شود.

سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین میزند که در جهان روزانه بیش از 1 میلیون STD جدید ایجاد میشود.

افراد بین 15 تا 24 سال نیمی از کل STD های جدید را کسب میکنند و 1 نفر از هر 4 زن بالغ که از نظر جنسی فعال هستند دارای یک بیماری مقاربتی میباشد. گرچه ، میزان بیماری های مقاربتی در میان سالمندان نیز رو به افزایش است.

در ادامه به بیشتر بیماری های مقاربتی شایع اشاره شده است:

کلامیدیا

کلامیدیا یک بیماری مقاربتی ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس  است. این باکتری فقط انسان را آلوده می کند. کلامیدیا شایعترین علت عفونی بیماری های دستگاه تناسلی و چشم در سراسر جهان است. این بیماری شایع ترین بیماری مقاربتی باکتریایی نیز میباشد.

طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) ، در سال 2015 ، نزدیک به 3 درصد دختران در سنین 15 تا 19 سال دچار کلامیدیا بودند.

زنان مبتلا به کلامیدیا معمولاً علائمی از خود نشان نمی دهند. علائم معمولاً غیر اختصاصی بوده و ممکن است شامل موارد زیر باشند:

عفونت مثانه

• تغییر در ترشحات واژن
• درد خفیف زیر شکم

اگر شخصی کلامیدیا را درمان نکند ممکن است منجر به ایجاد علائم زیر شود :

• درد لگن
• رابطه جنسی دردناک ، به طور متناوب یا هر بار
• خونریزی بین قاعدگی ها  

شانکروئید

شانکروئید به عنوان شانکر نرم (آتشک) و مول زخم شناخته می شود. این یک عفونت باکتریایی است که توسط استرپتوباسیلوس هموفیلوس دوکرئی ایجاد می شود. این عفونت باعث ایجاد زخم دردناک در دستگاه تناسلی می شود و فقط از طریق تماس جنسی گسترش می یابد.

این عفونت در کشورهای در حال توسعه به ویژه در میان کارگران جنسی تجاری و برخی از گروه های اقتصادی اجتماعی ضعیف شایع تر است. این امر به دلیل عدم دسترسی به خدمات مراقبت های بهداشتی ، عدم درخواست کمک ، عدم آموزش کافی در زمینه سلامت جنسی و سایر عوامل ایجاد میشود.

در سال 2015 ، فقط 11 مورد شانکروئید در ایالات متحده گزارش شده است. شانکروئید خطر مواجه با HIV را افزایش داده و HIV خطر مواجه با شانکروئید را افزایش می دهد.

در طی 1 روز تا 2 هفته بعد از ابتلا به عفونت ، بیمار دچار یک برآمدگی میشود که طی یک روز به زخم تبدیل می شود. زخم می تواند از 8/1 اینچ تا 2 اینچ باشد. این زخم بسیار دردناک خواهد بود و ممکن است حاشیه ضعیف مشخصی داشته باشد و یک ماده خاکستری مایل به زرد ترشح کند.

اگر زخم پاره شود ، به طور معمول خونریزی می کند. در بعضی موارد غدد لنفاوی متورم شده و دردناک می شوند.

زنان معمولاً حداقل چهار زخم دارند ، در حالی که مردان معمولاً فقط یک عدد دارند. مردان معمولا علائم کمتر و خفیف تری  دارند. به طور معمول زخم ها در یک شیار پشت آلت تناسلی مردانه در مردان ختنه نشده یا در زنان روی ناحیه لابیا (چین و شکن پوستی که ناحیه تناسلی زنانه را میپوشاند) یا بین لابیا یا مقعد و روی ران وجود دارند.

شانکروئید با مصرف یک دوره 7 روزه اریترومایسین ، یک دوز خوراکی آزیترومایسین ، یا یک دوز واحد سفتریاکسون درمان می شود.

شپش های ناحیه تناسلی

تظاهرات شپش های پوستی در درجه اول از طریق تماس جنسی گسترش می یابند. حیوانات خانگی هیچ نقشی در انتقال شپش های انسان ندارند.

شپش ها به موهای ناحیه شرمگاهی متصل می شوند و ممکن است گاهی در زیر بغل ، سبیل ، ریش ، مژه ها و ابروها یافت شوند. آنها از خون انسان تغذیه می کنند.

تبخال های تناسلی

این بیماری مقاربتی توسط ویروس هرپس سیمپلکس ایجاد میشود . این ویروس ، پوست ، گردن رحم ، دستگاه تناسلی و برخی دیگر از بخش های بدن را تحت تاثیر قرار میدهد. دو نوع از این ویروس وجود دارد:

• هرپس نوع 1(HSV-1)
• هرپس نوع 2 (HSV-2)

تبخال یک بیماری مزمن است. تعداد قابل توجهی از افراد مبتلا به تبخال هرگز علائم را نشان نمی دهند و از وضعیت تبخال خود اطلاع ندارند.

HSV به آسانی از طریق تماس مستقیم از فردی به فرد دیگر منتقل میشود. در بیشتر موارد انتقال HSV نوع 2 از طریق رابطه جنسی واژینال ، دهانی یا مقعدی میباشد. نوع 1 بیشتر از طریق نی ها ، ظروف و سطوح مشترک منتقل میشود.

در بیشتر موارد ، ویروس پس از ورود به بدن انسان خفته باقی مانده و علائمی از خود نشان نمی دهد.

علائم مربوط به تبخال دستگاه تناسلی در صورت بروز ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• تاول ها و زخم روی گردن رحم
• ترشحات واژن
• درد هنگام ادرار
• تب
• احساس ناخوشایند کلی
• زخمهای سرد اطراف دهان در HSV نوع 1

همچنین ممکن است تاول های قرمز در ناحیه تناسلی خارجی ، روده بزرگ ، ران ها و باسن ایجاد شوند. این تاول ها می توانند دردناک باشند ، به خصوص اگر آنها بترکند و باعث ایجاد زخم شوند.

هپاتیت B

ویروس هپاتیت HBV باعث ایجاد این بیماری مقاربتی میشود.

این ویروس از طریق تماس با مایع منی ، خون و سایر مایعات آلوده  بدن منتقل می شود. HBV به روش های زیر منتقل می شود:

• رابطه جنسی نا امن
• استفاده از سرنگ های غیراستریل
• سیخونک خوردن ناگهانی توسط یک شی ء تیز آلوده
• نوشیدن شیرعفونی پستان
• گاز گرفته شدن توسط فردی با هپاتیت B

در این بیماری کبد متورم می شود و فرد در نتیجه HBV میتواند آسیب جدی کبدی را تجربه کند. این امر در نهایت می تواند منجر به سرطان شده و بیماری می تواند گاهی مزمن شود. مراکز اهدای خون همیشه بررسی می کنند تا اطمینان حاصل شود که هیچ یک از اهداکنندگان خون هپاتیت B نداشته باشند.

تریکومونیازیس

تریکومونیازیس یک بیماری مقاربتی رایج است که می تواند هر دو جنس را تحت تأثیر قرار دهد. با این حال ، زنان با احتمال بیشتری علائم را تجربه می کنند. این عفونت توسط یک انگل تک سلولی پروتوزوآ ، تریکوموناس واژینالیس ، ایجاد می شود.

برای خانم ها، واژن شایع ترین محل عفونت است ، در حالی که برای آقایان مجرای ادرار است. انتقال ممکن است یا از طریق رابطه جنسی یا تماس آلت های تناسلی ماده انجام شود.در حالی که ممکن است زنان از طریق شریک جنسی مرد یا زن به این عفونت مبتلا شوند ، تقریباً همیشه مردان از داشتن رابطه جنسی با زنان آلوده می شوند.

علائم تریکومونیازیس شامل موارد زیر میباشد :

• بوی واژن
• ترشح واژن
• درد یا ناراحتی حین آمیزش جنسی
• درد در زمان ادرار

یک زن مبتلا به تریکومونیازیس با احتمال بیشتری با یک بار در معرض ویروس HIV  قرار گرفتن ، آن را کسب میکند. یک زن مبتلا به تریکومونیازیس و HIV نیز با احتمال بیشتری ویروس HIV را به دیگر شریک های جنسی خود انتقال میدهد.

HIV و ایدز

اگر بار ویروسی در خون قابل تشخیص نباشد ، شخص نمیتواند HIV را منتقل کند.ویروس نقص سیستم ایمنی بدن (HIV)  به سیستم ایمنی بدن حمله می کند و میزبان خود را در برابر عفونت ها و بیماری ها آسیب پذیرتر می کند. در صورت عدم درمان ویروس ، حساسیت به عفونت تشدید می شود.

HIV را می توان در مایع منی ، خون ، شیر مادر و مایعات واژن و مقعد مشاهده کرد. HIV میتواند از طریق تماس خون به خون ، تماس جنسی ، شیردهی ، زایمان ، استفاده از تجهیزات مشترک برای تزریق دارو مانند سوزنها و سرنگ ها و در موارد نادر انتقال خون ، منتقل شود.

در صورت درمان ، می توان میزان ویروس موجود در بدن را به یک سطح غیر قابل تشخیص کاهش داد. این بدان معناست که میزان ویروس HIV در خون به حدی کاهش میابد که در آزمایش خون قابل تشخیص نیست. همچنین این بدان معنی است که HIV نمی تواند به افراد دیگر منتقل شود. فرد مبتلا به HIV غیر قابل تشخیص باید ادامه درمان خود را به صورت عادی انجام دهد ، زیرا این ویروس تنها مدیریت می شود و به طور کامل درمان نمی شود.

اگر HIV بدون درمان پیشرفت کند و به مرحله 3 ، معروف به ایدز ، برسد ، می تواند کشنده باشد. با این حال ، باور طب مدرن این است که HIV نباید امید به زندگی را کاهش دهد.

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)

ویروس پاپیلوم انسانی نام گروهی از ویروس ها است که پوست و غشاهای مخاطی مانند گلو ، گردن رحم ، مقعد و دهان را تحت تأثیر قرار میدهند.بیش از 100 نوع HPV وجود دارد که از این تعداد ، حدود 40 مورد می توانند نواحی تناسلی را تحت تاثیر قرار دهند. این ویروس ممکن است به دهان و گلو نیز منتقل شود.

عفونت HPV میتواند منجر به موارد زیر شود :

• رشد و تغییر غیرطبیعی سلول درون گردن رحم ، بطور چشمگیری خطر سرطان گردن رحم را افزایش میدهد
• زگیل های تناسلی

بیشتر افراد مبتلا به HPV علائمی ندارند و از این امر آگاه نیستند. HPV در آمریكا بسیار متداول است و تقریباً هر زن و مرد فعال جنسی این ویروس را در طول عمر خود انتقال خواهند داد.

HPV بیشتر از طریق رابطه جنسی واژنی یا مقعدی ، رابطه جنسی دهانی و تماس آلت های تناسلی منتقل میشود. مبتلایان به ویروس HPV که هیچ علائمی ندارند نیز میتوانند دیگران را آلوده کنند.زن بارداری که HPV دارد ممکن است ویروس را هنگام زایمان به نوزاد خود منتقل کند ، اگرچه این امر بسیار نادر است.

واکسیناسیون بهترین راه برای ممانعت از ابتلا به HPV میباشد.

مولوسکوم کنتاژیوزوم

مولوسکوم کنتاژیوزوم یک عفونت پوستی ویروسی واگیر میباشد.

4 نوع از این ویروس وجود دارد :

• MCV-1، شایعترین نوع
• MCV-2 شایعترین نوع منتقله جنسی
• MCV-3
• MCV-4

زمانی که این ویروس کودکان را عفونی کند ، به عنوان یک بیماری منتقله جنسی تلقی نمیشود.

علائم آن شامل برجستگی ها و تورفتگی های کوچک و گرد روی پوست میباشد. در صورت عدم درمان ، برجستگی ها معمولاً از بین می روند ، اما ممکن است 2 سال طول بکشد. پزشک می تواند برآمدگی ها را با مواد شیمیایی ، جریان الکتریکی یا با فریز کردن از بین ببرد. برخی داروهای تجویزی وجود دارند که نهایتا رشد برجستگی ها را متوقف میکنند.

گال (اسکابیز)

Scabies یک بیماری مسری پوستی است که توسط سارکوپتس اسکابیه ، یک کنه ریز ایجاد میشود. آنها در پوست لانه کرده و تخم میگذارند.

فرد مبتلا به گال دچار یک راش پوستی شده و خارش شدیدی را تجربه میکند. افراد مبتلا به گال غالباً چند هفته پس از ابتلا به عفونت اولیه از وضعیت خود آگاه نیستند ، این بدان معناست که عفونت با گال ها به سرعت گسترش می یابد.علت گال مشخص نیست ، گرچه ، برخی معتقدند شرایط نامساعد زندگی و عدم رعایت بهداشت شخصی با این بیماری ارتباط دارند. با این حال ، هیچ اثبات علمی در این مورد وجود ندارد.

گال بیشتر از طریق تماس نزدیک بدن مانند گرفتن دست برای مدت طولانی یا مقاربت جنسی منتقل می شود. احتمال اینکه بغل کردن یا دست دادن ساده به شخصی که دارای گال میباشد منجر به انتقال شود ، بعید است.

کنه گال نمی تواند بپرد یا پرواز کند. با این وجود ، پس از ترک بدن انسان می تواند 1 تا 2 روز زنده بماند. این بدان معناست که استفاده مشترک از لباس یا ملافه فردی که دچار گال است ، خطر عفونت را افزایش می دهد.

با این حال ، تماس فیزیکی طولانی مدت ، همانطور که ممکن است در طول رابطه جنسی رخ دهد ، رایج ترین مسیر انتقال است.

علائم گال ممکن است برای چند هفته پس از انتقال اولیه ظاهر نشود و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

راش پوستی : کنه گال ، لکه های قرمز کوچکی را به جا میگذارد که به نشانه های لانه گزینی معروف هستند. آنها مانند نیش حشرات ریز به نظر می رسند و برخی ممکن است فکر کنند که اگزما است. علائم لانه گزینی به طور معمول به صورت یک خط کوچک که حداقل از چهار لکه کوچک تشکیل شده  و در اطراف ناحیه آرنج ، مچ دست و در بین انگشتان دست و پا ظاهر می شود ، میباشد. زنان این بثورات را در اطراف نوک سینه ها و مردان در نزدیکی دستگاه تناسلی تجربه میکنند.
خارش شدید : این خارش در شب یا بعد از دوش آب گرم تشدید میشود.
زخم ها : بعد از خراش بثورات ، آن ناحیه ملتهب شده و زخم های پوستی ایجاد میشوند.
ندرتا ، بثورات ممکن است روی باسن ، مچ پا ، زیر بغل ، دستگاه تناسلی ، کشاله ران ، پوست سر ، گردن ، صورت ، سر ، شانه ها ، کمر ، کف پا ، ساق پا و زانو ظاهر شوند.

سوزاک

این عفونت باکتریایی مقاربتی معمولاً به غشاهای مخاطی حمله می کند. به عنوان کف یا قطره نیز شناخته میشود.این باکتری که بسیار مسری است ، در حفره های گرم و مرطوب بدن باقی می ماند.

اکثر زنان مبتلا به سوزاک علائمی را نشان نمی دهند. در صورت عدم درمان ، زنان ممکن است به بیماری التهابی لگن (PID) مبتلا شوند. در مردان ممکن است التهاب غده پروستات ، مجرای ادرار یا اپیدیدیم ایجاد شود.

این بیماری توسط نایسریا گونوره آ ایجاد می شود. این باکتری ها می توانند در واژن ، آلت تناسلی ، دهان ، رکتوم یا چشم زنده بمانند. آنها می توانند در حین تماس جنسی منتقل شوند.

به محض اینکه فرد دچار سوزاک شود ، خطر گسترش باکتریها به سایر نقاط بدن وجود دارد. ممکن است فرد به طور تصادفی چشم خود را مالش داده و عفونت را گسترش دهد. این امر دوره درمان را طولانی تر می کند. زنی که باردار است می تواند عفونت را در هنگام زایمان به نوزاد خود منتقل کند.علائم سوزاک ممکن است بین 2 تا 10 روز پس از عفونت اولیه ظاهر شوند ، در بعضی موارد ممکن است 30 روز طول بکشد. برخی از افراد علائم بسیار خفیفی را تجربه می کنند که منجر به اشتباه گرفتن یک بیماری دیگر مثل یک عفونت مخمری به جای سوزاک میشود.

مردان ممکن است علائم زیر را تجربه کنند :

• سوزش هنگام ادرار
• درد یا تورم بیضه
• ترشح سبز ، سفید یا زرد از آلت تناسلی

زنان با احتمال کمتری دارای علائم میباشند اما اگر علائمی داشته باشند ممکن است شامل موارد زیر باشد :

• لکه بینی پس از مقاربت جنسی
• تورم ولوا
• خونریزی نامنظم بین قاعدگی ها
• ورم ملتحمه
• درد در ناحیه لگن
• سوختن یا درد حین ادرار

اگر رکتوم آلوده شود ، فرد مبتلا به سوزاک ممکن است دچار خارش مقعد ، حرکات دردناک روده و گاهی ترشحات شود. هنگامی که انتقال در نتیجه رابطه جنسی دهانی رخ می دهد ، ممکن است احساس سوزش در گلو و غدد متورم ایجاد شود.

راه های جلوگیری از بیماری مقاربتی (STD)

کاندوم ها می توانند به جلوگیری از شیوع بیماریهای مقاربتی کمک کنند.رابطه جنسی با استفاده از کاندوم امن ترین راه برای جلوگیری از شیوع بیماریهای مقاربتی است.

برای هر عمل جنسی دهانی ، واژنی یا مقعدی ، از کاندوم لاتکس جدید استفاده کنید.در هنگام استفاده از کاندوم لاتکس از مصرف روان کننده های روغنی مانند ژله نفتی خودداری کنید. ابزار جلوگیری از بارداری که سد فیزیکی ایجاد نمیکنند ، مانند داروهای ضد بارداری خوراکی یا دستگاههای داخل رحمی ، هیچ کاری برای محافظت از افراد در برابر عفونتهای مقاربتی انجام نمی دهند.

در اینجا اقدامات دیگری که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی انجام دهید وجود دارند :

پرهیز : پرهیز از هرگونه عمل جنسی مؤثرترین راه برای جلوگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی میباشد.
رابطه با یک شریک غیرعفونی : یک رابطه طولانی مدت و منفرد با شخصی که آلوده نیست ، می تواند خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را کاهش دهد.
واکسیناسیون : واکسیناسیون هایی وجود دارند که می توانند فرد را از ابتلا به برخی از انواع سرطانهای ناشی از HPV و هپاتیت B محافظت کنند.
عفونت ها را بررسی کنید : قبل از برقراری رابطه جنسی با شریک جدید ، بررسی کنید که شریک شما و خودتان مبتلا به بیماری های مقاربتی نباشید.
الکل را در حد اعتدال بنوشید : افرادی که بیش از حد الکل مصرف میکنند ، بیشتر در معرض رفتارهای مخاطره آمیز هستند. از مصرف داروهای تفریحی خودداری کنید که این امر ممکن است بر قضاوت شما تأثیر بگذارد.
توضیح دهید که می خواهید رابطه جنسی ایمنی داشته باشید : قبل از انجام هرگونه رابطه جنسی با یک شریک جدید ، ذکر کنید که شما فقط رابطه جنسی ایمن را میخواهید.
آموزش : والدین ، مدارس و جامعه باید اهمیت رابطه جنسی ایمن را به کودکان بیاموزند و نحوه جلوگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی از جمله اطلاعات مربوط به جامعه LGBTQ را توضیح دهند.برای صمیمیت با شخص دیگر مسئولیت پذیر باشید و این امر می تواند شما را از طیف وسیعی از مشکلات بهداشتی محافظت کند.