روابط اجتماعی ضعیف با پوکی استخوان در زنان همراه است

کاهش فشار روابط اجتماعی منفی ممکن است از دست دادن استخوان ها را محدود کرده و شکستگی استخوانها را کاهش دهد.

با توجه به نتایج مطالعات جدیدی که در مجله اپیدمیولوژی و سلامت جامعه منتشر شد ، روابط اجتماعی ضعیف که باعث استرس های روانی اجتماعی میشوند ممکن است با پوکی استخوان در زنان مرتبط باشند.

استرس روانی اجتماعی یک عامل خطر کاملا شناخته شده برای بسیاری از بیماری های مزمن است و مطالعه قبلی پیشنهاد داد که یک سری از استرس های روانی اجتماعی مثل افزایش اتفاقات بزرگ زندگی ، کاهش میزان مثبت اندیشی ، کاهش رضایت از زندگی و تحصیلات کم ممکن است با شکستگی های استخوانی مرتبط باشند.

استرس های روانی اجتماعی به واکنش های احساسی و فیزیولوژیکی ارجاع داده میشود که زمانی تجربه میشوند که فرد در شرایطی قرار میگیرد که نیازها فراتر از منابع موجود میباشند.  از دیگر مثالهای شرایط استرس زا میتوان به مشکلات ازدواج ، مرگ یک عزیز ، سوء استفاده ، بیماری و بحران مالی ، اشاره کرد.

فرضیه این مطالعه این بود که استرس های روانی اجتماعی احتمالا خطر شکستگی را از طریق کاهش تراکم معدنی استخوان (BMD) افزایش دهند. نویسندگان پیشنهاد دادند که استرس روانی اجتماعی ممکن است تراکم معدنی استخوان را از طریق تغییرات میزان هورمون ها از جمله کورتیزول ، هورمون های تیروئید ، هورمون رشد و گلوکوکورتیکوئیدها تغییر دهد.  

گرچه ، مطالعات کمی ارتباط بین استرس روانی اجتماعی و تراکم معدنی استخوان را ارزیابی کرده اند و بنابراین محققان در این باره شروع به کار کرده اند.

دانشمندان اطلاعات 11.020 زن یائسه که در انجمن سلامت زنان ، یک مطالعه سلامت طولانی مدت که از سال 1993 برای ارزیابی راه های پیشگیری از بیماری های قلبی ، سرطان پستان و کولورکتال و شکستگی های ناشی از پوکی استخوان در زنان یائسه راه اندازی شده است ، ثبت نام کرده بودند را ارزیابی کردند.

زنان بخشی از یک زیرمجموعه از مطالعات که بر تراکم استخوان تمرکز داشت بودند بنابراین اطلاعات مربوط به تراکم استخوان در زمان ثبت نام و نوبت های ملاقات افراد طی 6 سال بعد جمع آوری شدند.

زنان در زمان ثبت نام یک پرسشنامه در مورد استرس روانی اجتماعی مربوط به محیط اجتماعی زنان بویژه در مورد فشار اجتماعی ، حمایت اجتماعی و عملکرد اجتماعی را پر کردند.

فشار اجتماعی روابط و تعاملات اجتماعی منفی را اندازه گیری میکند ، حمایت اجتماعی روابط مثبت را اندازه گیری میکند و عملکرد اجتماعی محدودیت های فعالیت اجتماعی را اندازه گیری میکند.

ارتباط بین این سه اندازه گیری استرس روانی اجتماعی و تغییر درصد تراکم معدنی استخوان ( BMD ) طی 6 سال بررسی شدند.

بعد از تطابق با عوامل تاثیر گذار بالقوه ، از جمله سن ، تحصیلات ، شرایط موجود ، وزن ( BMI ) ، وضعیت استعمال دخانیات ، استعمال الکل ، استفاده از هورمون درمانی ، سن یائسگی ، فعالیت فیزیکی و سابقه شکستگی استخوان بعد از 55 سالگی ، مشخص شد که استرس اجتماعی بالا با BMD پایین تر طی 6 سال مرتبط است.

به گفته نویسندگان : " ما متوجه شدیم که عوامل استرس زا روانی اجتماعی ویژه مربوط به شرایط اجتماعی با کاهش تراکم استخوان مرتبط بودند."

فشار اجتماعی بالاتر با کاهش چشمگیرتری در تراکم معدنی کل استخوان لگن ، ستون مهره کمری ( قسمت پایینی کمر ) و گردن استخوان فمور ران ( دقیقا زیر گوی مفصل گوی و کاسه ای لگن ) طی 6 سال تحت بررسی همراه بود. استرس عملکرد اجتماعی با کاهش چشمگیرتری در تراکم معدنی کل استخوان لگن و گردن استخوان فمور ران همراه بود.

امتیازهای فشار اجتماعی زنان رنجی از 4 تا 20 داشت که امتیاز بالاتر نشاندهنده فشار اجتماعی بیشتر بود و هر یک امتیاز بالاتر با 0.082 درصد کاهش بیشتر در تراکم معدنی گردن استخوان فمور ، 0.0108 درصد کاهش بیشتر تراکم معدنی کل استخوان لگن و 0.069 درصد کاهش بیشتر در تراکم معدنی استخوان ستون مهره کمری همراه بود.

این مطالعه یک مطالعه مشاهده ای است و نمیتواند علت تایید شده ای داشته باشد و نویسندگان به این نکته اشاره کرده اند که میزان استرس روانی اجتماعی ممکن است کمتر از متوسط جامعه باشد زیرا افراد شرکت کننده در انجمن سلامت زنان ، افراد سالم جامعه بودند. بعلاوه ، میزان فشار روانی اجتماعی در ابتدا توسط خود افراد گزارش شده بود و ممکن است طی دوره تحت بررسی دچار تغییراتی شده باشد.

با این وجود محققان میگویند : " ما متوجه شدیم که در میان پاسخ های فیزیولوژیکی به استرس ، کاهش تراکم استخوان با قدرت بیشتری مرتبط با کیفیت روابط اجتماعی نسبت به کمیت این روابط میباشد."

دانشمندان از شواهد حاصل از این مطالعه و مطالعات پیشین نتیجه گرفتند که " کاهش استرس اجتماعی توسط جامعه ، کاهش تراکم استخوان در زنان یائسه را بطور چشمگیری محدود میکند."