سندرم کاستلو

سندرم کاستلو

Costello syndrome

OMIM: #218040

توصیف بیماری

سندرم کاستلو نوعی اختلال است که بسیاری از بخش های بدن  را درگیر می کند. این بیماری از طریق تاخیر رشدی و ناتوانی ذهنی ، وجود چین های شل پوست (که بخصوص در دست و پاها قابل مشاهده هستند) ، مفاصل غیرطبیعی انعطاف پذیر و ویژگی های متمایز چهره از جمله دهان بزرگ شناسایی میشود. مشکلات قلبی ، از جمله ضربان غیر طبیعی قلب (آریتمی) ، نقایص ساختاری قلب و نوعی بیماری قلبی که ماهیچه های قلب را بزرگ و ضعیف می کند (کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک) شایع هستند. نوزادان مبتلا به سندرم کاستلو ممکن است در بدو تولد بزرگتر از حد متوسط ​​باشند ، اما بیشتر آنها در تغذیه مشکل دارند و کندتر از سایر کودکان رشد می کنند. افراد مبتلا به این بیماری دارای قد نسبتا کوتاهی میباشند و ممکن است میزان هورمون رشد در این افراد کاهش یابد. علائم و نشانه های دیگر سندرم کاستلو می توانند شامل سفت شدن تاندون های آشیل (که عضلات ساق پا را به پاشنه متصل میکنند) ، ضعف تون عضلانی (هیپوتونی) ، ناهنجاری ساختاری مغز به نام ناهنجاری Chiari I ، ناهنجاری های اسکلتی ، مشکلات دندانی و مشکلات دید ، باشند.

از ابتدای کودکی ، افراد مبتلا به سندرم کاستلو در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به تومورهای سرطانی و غیر سرطانی ویژه قرار دارند. شایع ترین تومورهای غیر سرطانی مرتبط با این بیماری ، پاپیلوم ها هستند که تومور های زگیل مانند کوچکی هستند که معمولاً در اطراف بینی و دهان یا در نزدیکی مقعد ایجاد می شوند. شایعترین تومور سرطانی مرتبط با سندرم کاستلو ، یک سرطان دوران کودکی به نام رابدومیوسارکوم است که از بافت ماهیچه شروع می شود. نوروبلاستوم ، توموری که در سلولهای عصبی در حال توسعه ایجاد میشود نیز در کودکان و نوجوانان مبتلا به این سندرم گزارش شده است. علاوه بر این ، برخی از نوجوانان مبتلا به سندرم کاستلو ، به سرطان سلول ترانزیشنال ، نوعی سرطان مثانه که معمولاً در بزرگسالان مسن تر مشاهده می شود ، مبتلا میشوند. علائم سندرم کاستلو به طور قابل توجهی با علائم دو بیماری ژنتیکی دیگر ، سندرم قلب-صورت-پوست (سندرم CFC) و سندرم نونان همپوشانی دارند. در نوزادان مبتلا ، تشخیص نوع این سه بیماری از هم بر اساس ویژگیهای فیزیکی آنها دشوار است. با این حال ، این بیماری ها را می توان از طریق علت ژنتیکی و الگوهای ویژه علائم و نشانه هایی که بعد از دوران کودکی ایجاد میشوند ، تشخیص داد.

فراوانی

این بیماری بسیار نادر است ؛ تقریبا 200 تا 300 فرد را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار میدهد. تخمین های گزارش شده از شیوع سندرم کاستلو از 1 در 300.000 تا 1 در 1.25 میلیون نفر متغیر است.

علل بیماری

جهشهای ژن HRAS باعث ایجاد سندرم کاستلو می شوند. این ژن دستورالعملی را برای ساخت پروتئینی به نام H-Ras فراهم میکند ، این پروتئین بخشی از مسیری است که به کنترل رشد و تقسیم سلول کمک می کند. جهش هایی که باعث ایجاد سندرم کاستلو می شوند منجر به تولید نوعی پروتئین H-Ras می شوند که به طور غیر طبیعی روشن است ( فعال است ). پروتئین بیش فعال ، سلول ها را به رشد و تقسیم مداوم هدایت می کند و این امر می تواند منجر به ایجاد تومورهای سرطانی و غیر سرطانی شود. مشخص نیست که چگونه جهش های ژن HRAS باعث ایجاد دیگر ویژگیهای سندرم کاستلو میشوند ، اما بسیاری از علائم و نشانه ها احتمالاً از رشد و تقسیم غیر طبیعی سلول ها ناشی میشوند. برخی از افراد با علائم و نشانه های سندرم کاستلو ، جهش مشخصی در ژن HRAS ندارند. این افراد در واقع ممکن است دارای سندرم CFC یا  سندرم نونان باشند که در اثر جهش در ژنهای مرتبط ایجاد می شوند. پروتئین های تولید شده از این ژن ها با یکدیگر و پروتئین H-Ras به عنوان بخشی از مسیر رشد و تقسیم سلول در تعامل هستند. این تعاملات به توضیح اینکه چرا جهش در ژنهای مختلف می تواند باعث ایجاد بیماری هایی با علائم و نشانه های همپوشان شود ، کمک می کند.

الگوی توارث

سندرم کاستلو به عنوان یک بیماری اتوزومی غالب در نظر گرفته می شود ، به این معنی که یک نسخه از ژن تغییر یافته در هر سلول برای ایجاد این بیماری کافی است. تقریباً همه موارد گزارش شده از جهش های ژنی جدید نشات گرفته و در افرادی که سابقه این بیماری را در خانواده خود نداشتند ، رخ داده است.