اندازه گیری میزان همولیز کمپلمان کل (CH50) بهترین ارزیابی و سنجش عملکردی مسیر کلاسیک کمپلمان است. سطوح سرمی CH50 اغلب در بیماری SLE، گلومرولونفریت و دیگر بیماری های کمپلکس ایمنی کاهش می یابد. اندازه گیری C3 و C4 هم در اختلالات خود ایمنی دارای اهمیت می باشد.
این آزمایش نیازی به ناشتایی و محدودیت رژیم غذایی ندارد.
اندازه گیری میزان همولیز کمپلمان کل (CH50) بهترین ارزیابی و سنجش عملکردی مسیر کلاسیک کمپلمان است. سطوح سرمی CH50 اغلب در بیماری SLE، گلومرولونفریت و دیگر بیماری های کمپلکس ایمنی کاهش می یابد. اندازه گیری C3 و C4 هم در اختلالات خود ایمنی دارای اهمیت می باشد. با افزایش شدت بیماری سطوح کمپلمان کاهش می یابد. در کمبود های ارثی یک یا چند جزء کمپلمان، کاهش و یا عدم فعالیت عملکردی کمپلمان امکان دارد که رخ دهد.
کولیت اولسراتیو، عفونت ها و سرطان سبب افزایش سطوح CH50 می شوند.
سیروز، آنزیوادم ارثی، رد پیوند کلیه، سوء تغذیه، گلومرولونفریت، لوپوس اریتروماتوز سیستمیک (SLE)، هپاتیت و نفریت لوپوسی سبب کاهش سطوح CH50 می شوند.
مصرف سیکلوفسفامید در بیماران مبتلا به SLE و دانازول سبب افزایش سطوح CH50 در بدن می شود. بعضی از فرگمنت های کمپلمان (نظیر C4a وBb) که به طور طبیعی از طریق ادرار دفع می گردند، امکان دارد در اثر نارسایی کلیوی در سرم افزایش پیدا کرده و باعث نتایج مثبت کاذب شود. نمونه حرارت دیده، ذوب و فریز مکرر نمونه، پلاسما حاوی ضد انعقاد EDTA یا ACD و همولیز نمونه در نتایج آزمون ایجاد تداخل می کند.