سندرم لی

Leigh syndrome

سندرم لی یک اختلال نورولوژیکی می‌باشد که معمولا در اولین سال زندگی  فرد ظاهر می شود. این بیماری از طریق از دست دادن پیشرونده توانایی‌های ذهنی و حرکتی ( پس رفت روان حرکتی ) شناسایی شده و معمولا منجر به مرگ در دو تا سه سالگی به علت نارسایی تنفسی می‌شود. تعداد کمی از افراد علائم را تا بزرگسالی نشان نداده یا علایمی دارند که به کندی  پیشرفت می کند. علائم اولیه سندرم لی که در نوزادی دیده می‌شوند معمولا استفراغ، اسهال و مشکل بلع (دیس فاژی ) ،که خوردن را مختل می‌کند ، می باشند. این مشکلات اغلب منجر به ناتوانی در رشد و وزن گیری مطلوب ( نارسایی رشد) می شوند. سندرم لی می‌تواند از طریق جهش‌های یک یا بیش از  هفتاد و پنج ژن متفاوت رخ دهد. بسیاری از جهش‌های ژنی مرتبط با سندرم لی پروتئینهای کمپلکس های دخیل در فسفریلاسیون اکیداتیو را تحت تاثیر قرار داده یا سرهم شدن آن ها را مختل می‌کنند.یکی از شایع ترین ژن های جهش یافته در سندرم لی ژن SURF1 می‌باشد که این ژن که در DNA  هسته ای یافت می شود همچنین شایعترین جهش DNA میتوکندریایی در سندرم لی ، ژن MT-ATP6 را تحت تاثیر قرار می دهد که این ژن ها در پانل NGS بیماری نوروژنتیک آزمایشگاه مندل قابل بررسی است.

Neurogenetic and Neuromuscular NGS Panel (MDX11780)

بررسی 551 ژن مرتبط با نوروژنتیک و بیماری های عضلانی

بررسی اگزوم Exome Sequencing solo (MDX19980)

بررسی کلیه 23000 ژن (اگزوم) در یک نفر به تنهایی

سندرم لی

مشخصات سندرم لی

سندرم لی

Leigh syndrome

OMIM:#256000

سندرم لی

 توصیف

توصیف بیماری

سندرم لی یک اختلال نورولوژیکی می‌باشد که معمولا در اولین سال زندگی  فرد ظاهر میشود. این بیماری از طریق از دست دادن پیشرونده توانایی‌های ذهنی و حرکتی ( پسرفت روان حرکتی ) شناسایی شده و معمولا منجر به مرگ در دو تا سه سالگی به علت نارسایی تنفسی می‌شود. تعداد کمی از افراد علائم را تا بزرگسالی نشان نداده یا علایمی دارند که به کندی  پیشرفت میکند. علائم اولیه سندرم لی که در نوزادی دیده می‌شوند معمولا استفراغ، اسهال و مشکل بلع (دیس فاژی ) ،که خوردن را مختل می‌کند ، می باشند. این مشکلات اغلب منجر به ناتوانی در رشد و وزن گیری مطلوب ( نارسایی رشد) میشوند. مشکلات حرکتی و عضلانی شدید در سندرم لی شایع  است.افراد بیمار ممکن است تون ماهیچه ای ضعیف (هیپوتونی) انقباضات عضلانی غیر ارادی (دیستونی) و مشکلات حرکت و تعادل (آتاکسی) داشته باشند.  از دست دادن حس و ضعف در اندام ها ( نوروپاتی محیطی) ، در افراد مبتلا به سندرم لی شایع است و ممکن است حرکت را نیز دچار مشکل کند. چند ویژگی دیگر ممکن است در افراد مبتلا به سندرم لی ظاهر شود. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری ، ضعف یا فلج عضلاتی که چشم ها را حرکت میدهند (افتالموپارزیس)  ؛ حرکات چشم غیر ارادی سریع( نیستاگموس) ؛ یا تخریب سلول‌های عصبی حمل کننده  اطلاعات از چشم‌ها به مغز (آتروفی اپتیک)  را نیز دارند.

مشکلات تنفسی شدید شایع هستند و این مشکلات می توانند تا ایجاد نارسایی تنفسی حاد پیشرفت کنند. برخی افراد بیمار دچار کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک( ضخیم شدن ماهیچه قلب نیرو دهنده به قلب برای پمپاژ خون )می شوند. بعلاوه ، ماده ای به نام لاکتات می‌تواند در بدن ساخته شود و مقدار اضافه آن اغلب در خون ، ادرار یا مایع مغزی نخاعی( مایع اطراف و محافظت کننده مغز و طناب نخاعی)  افراد مبتلا به سندرم لی یافت می شود. علائم و نشانه های سندرم لی ، به علت زخم‌های بافت های آسیب دیده در مغز افراد مبتلا ، ایجاد می شوند. یک فرایند پزشکی به نام تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI )  زخم های ویژه ای را در نواحی خاصی از مغز شناسایی کرد. این نواحی شامل گانگلیا بازار( به کنترل حرکات کمک میکند) ؛ مخچه (انجام حرکات هماهنگ و تعادل را کنترل می‌کند) و ساقه مغز (مغز را به طناب نخاعی متصل کرده و اعمالی مثل بلع و تنفس را کنترل میکند) ،  میباشند. زخم های مغز اغلب همراه با از دست دادن میلین پوشاننده اطراف سلول های عصبی ( دمیلیناسیون ) ایجاد میشنود و منجر به کاهش توانایی سلول های عصبی برای فعال سازی عضلات حرکتی یا بازپخش اطلاعات حسی از سایر بخش‌های بدن به مغز، می شوند.

 

فراوانی

فراوانی

سندرم لی حداقل  ١ در ٤٠٠٠٠ نوزاد تازه متولد شده را درگیر میکند. این بیماری در جمعیت های خاصی شایع‌تر است. برای مثال ، در حدود ١ در ٢٠٠٠ نوزاد تازه متولد شده در ناحیه Saguenay ، Lac-Saint-Jean کبک کانادا و در حدود ١ در ١٧٠٠ فرد در جزیره های Faroe  را درگیر میکند.

 

علل

علل بیماری

سندرم لی می‌تواند از طریق جهش‌های یک یا بیش از  هفتاد و پنج ژن متفاوت رخ دهد. در انسان ، بیشتر ژن ها در  DNA  هسته سلولها (DNA  هسته ای نامیده میشود) ، یافت می شوند. گرچه برخی ژن ها در  DNA اندامک های ویژه ای در سلول به نام میتوکندری ، یافت می شوند. این نوع DNA  به عنوان DNA  میتوکندریایی (mt-DNA) شناخته می‌شود. در حالیکه بیشتر افراد مبتلا به سندرم لی یک جهش در DNA  هسته ای خود دارند ، در حدود  ٢٠ درصد یک جهش در DNA میتوکندریایی خود دارند.  بیشتر ژن‌های مرتبط با سندرم لی در  فرآیند تولید انرژی در میتوکندری مشارکت می‌کنند. میتوکندری از اکسیژن استفاده می کند تا انرژی غذا را به فرمی که سلول ها بتوانند استفاده کنند ،  تبدیل کند ،  این فرآیند فسفوریلاسیون اکسیداتیو نامیده میشود.  پنج کمپلکس پروتئینی که هر کدام از چندین پروتئین تشکیل شده اند ، در این فرآیند شرکت می‌کنند. کمپلکس ها ، کمپلکس ١ ، کمپلکس ٢ ، کمپلکس ٣ ، کمپلکس ۴ و کمپلکس ٥ نامیده می شوند. در طی فسفوریلاسیون اکسیداتیو ،  کمپلکس های پروتئینی تولید  آدنوزین تری فسفات (ATP ) ( منبع اصلی انرژی سلول ها )  را از طریق انتقال مرحله به مرحله ذرات با بار منفی (الکترون ها) ، انجام می دهند.  بسیاری از جهش‌های ژنی مرتبط با سندرم لی پروتئینهای این کمپلکس ها را تحت تاثیر قرار داده یا سرهم شدن آن ها را مختل می‌کنند. این جهش‌ها فعالیت یک یا بیشتر این کمپلکس ها را کاهش داده یا حذف می‌کنند ، که می‌تواند منجر به ایجاد سندرم لی شود. تخریب کمپلکس ١ ،  NADH یوبیکوئینون اکسیدوردوکتاز  نیز نامیده می‌شود ، شایع‌ترین علت سندرم لی ، مسئول حدود یک سوم موارد بیماری ، می باشد.  حداقل ۲۵  ژن که در تشکیل کمپلکس ١  مشارکت می‌کنند و در هر دو DNA میتوکندریایی یا هسته ای یافت می‌شوند ، مرتبط با سندرم لی می‌باشند. تخریب کمپلکس ۴ ،  سیتوکروم  C اکسیداز  یا  COX  ، نیز یک علت شایع سندرم لی می‌باشد ، مسئول حدود ۱۵ درصد موارد می باشد. یکی از شایع ترین ژن های جهش یافته در سندرم لی ژن SURF1  می‌باشد. این ژن که در DNA  هسته ای  یافت میشود ، دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئینی که به سر هم کردن کمپلکس پروتئینی COX (کمپلکس ۴ ) کمک می کند ، فراهم می کند. این کمپلکس که در آخرین مرحله انتقال الکترون در فرآیند فسفوریلاسیون اکسیداتیو مشارکت می‌کند ،  تامین کننده انرژی مورد استفاده در مرحله بعدی برای فرآیند تولید ATP می باشد. جهش‌های ژن SURF1 معمولا منجر به تولید پروتئین SURF1  کوتاه می‌شوند که در سلولها تجزیه شده و منجر به عدم عملکرد پروتئین SURF1 میشود. از دست دادن این پروتئین تشکیل کمپلکس های COX  طبیعی را کاهش داده و تولید انرژی میتوکندریایی را معیوب می کند. شایعترین جهش DNA  میتوکندریایی در سندرم لی ، ژن MT-ATP6  را تحت تاثیر قرار میدهد.  ژن MT-ATP6   دستورالعمل‌هایی برای ساخت یک  بخش از کمپلکس ۵  که به عنوان کمپلکس  پروتئینی ATP سنتاز نیز شناخته می‌شود ، فراهم میکند. کمپلکس ATP سنتاز با استفاده از انرژی تهیه شده توسط دیگر کمپلکس های پروتئینی ،  ATP  را تولید میکند. جهش‌های ژن MT-ATP6  درتقریبا  ١٠ درصد افراد مبتلا به سندرم  لی یافت می‌شوند و از تولید ATP  ممانعت می‌کنند. دیگر جهش های  DNA میتوکندریایی  مرتبط با سندرم لی فعالیت دیگر کمپلکس های پروتئینی فرآیند فسفوریلاسیون اکسیداتیو  را کاهش داده یا منجر به کاهش تشکیل پروتئین های میتوکندریایی می‌شوند که تمام این موارد تولید انرژی میتوکندریایی را  معیوب می کنند.

دیگر جهش های مرتبط با سندرم لی فعالیت یک کمپلکس پروتئینی فرایند فسفوریلاسیون اکسیداتیو و یا کمپلکس های بیشتری را کاهش داده یا مراحل دیگر مرتبط با تولید انرژی را تحت تاثیر قرار می دهند. برای مثال ، سندرم لی می‌تواند از طریق جهش‌ در  ژن هایی که کمپلکس پیروات دهیدروژناز یا کوانزیم Q10 را تشکیل میدهند ، ایجاد شود ، که هر دو آنها در تولید انرژی میتوکندریایی مشارکت می‌کنند. جهش در ژن هایی که همانند سازی DNA  میتوکندریایی  یا تولید پروتئینهای میتوکندریایی را پیش می‌برند نیز می تواند تولید انرژی میتوکندریایی را مختل کند. گرچه مکانیسم دقیق مشخص نیست ،  دانشمندان بر این باورند که فرایند فسفوریلاسیون اکسیداتیو ناقص می تواند منجر به مرگ سلولی به علت کاهش انرژی در دسترس سلول شود. به نظر می‌رسد بافت های ویژه ای که به میزان زیادی انرژی نیاز دارند مثل مغز،  بافت‌های ماهیچه‌ای و قلب نسبت به کاهش انرژی سلولی بسیار حساس تر هستند. مرگ سلولی در مغز احتمالا منجر به زخم های ویژه  دیده شده در سندرم لی میشود که در علائم و نشانه‌های این بیماری مشارکت می‌کنند. مرگ سلولی در دیگر بافت های حساس نیزممکن است در ظهور ویژگی‌های سندرم لی مشارکت کند.

 

توارث

 الگوی توارث

سندرم  لی می‌تواند الگوهای توارث متفاوتی داشته باشد. الگوی توارث اتوزومی مغلوب بسیار شایعتر است به این معنی که هر دو کپی ژن در هر سلول فرد بیمار دارای جهش میباشند. این الگوی توارث  برای بیشتر ژن‌های مربوط به سندرم لی که در DNA هسته ای هستند ، مثل SURF1 ، به کار برده می شود. والدین فردی با بیماری اتوزومی مغلوب هر کدام یک کپی از ژن جهش یافته را حمل می کنند ، اما معمولا علائم و نشانه های بیماری را نشان نمیدهند. در تقریبا ٢٠ درصد افراد مبتلا به سندرم لی ، بیماری با الگوی توارث میتوکندریایی  به ارث میرسد ، الگویی که به عنوان وراثت مادری نیز شناخته می‌شود. این الگوی وراثت برای ژنهای DNA میتوکندریایی  شامل MT-ATP6 به کار برده میشود. به این علت که سلول های تخمک و نه اسپرم برای رشد جنین دارای میتوکندری هستند ، فرزندان می‌توانند اختلالات حاصل از جهش های DNA میتوکندریایی را تنها از مادر خود به ارث ببرند. این اختلالات می‌توانند در هر نسلی از خانواده ظاهر شده و هر دو جنس مذکر و مونث را تحت تاثیر قرار دهند ، اما پدرها صفات مرتبط با تغییرات در DNA میتوکندریایی را به فرزندانشان انتقال نمی دهند. گاهی جهش های DNA  میتوکندریایی  به طور خود به خودی ظاهر می‌شوند وهیچ تاریخچه خانوادگی از سندرم لی وجود ندارد. در تعداد کمی از افراد بیمار با جهش های DNA  هسته ای ، سندرم لی با الگوی توارث وابسته به X مغلوب به ارث میرسد.

زمانی که ژن جهش یافته روی کروموزوم x (یکی از دو کروموزوم جنسی ) قرار گرفته باشد ، بیماری الگوی توارث وابسته به x  دارد. در مردان ( کسانی که تنها یک کروموزوم x دارند) ، یک کپی تغییر یافته از ژن  در هر سلول برای ایجاد بیماری کافی است . در زنان (کسانی که دو کروموزوم X دارند) ، هر دو کپی ژن ها باید دارای جهش باشند تا بیماری ایجاد شود. به این علت که احتمال وجود دو کپی تغییر یافته از ژن در زنان  بعید است  ، افراد مذکر نسبت به افراد مونث بیشتر تحت تاثیر اختلالات وابسته به X مغلوب قرار میگیرند. مشخصه توارث وابسته به X این است که پدران نمیتوانند صفات وابسته به X را به پسران خود انتقال دهند.

تا کنون کسی برای این خدمات نظری نداده است. اولین نفری باشید که نظر می دهد!
{{comment.creator}} {{comment.createDate}}
{{reply.creator}} {{reply.createDate}}
{{labServices.labService.commentReviewsForm.errorMessage}}
{{labServices.labService.commentReviewsForm.successMessage}}