دیستروفی عضلانی ایمری درایفوس

دیستروفی عضلانی امری-دریفوس (Emery-Dreifuss muscular dystrophy)

توصیف بیماری دیستروفی عضلانی ایمری درایفوس

دیستروفی عضلانی امری-دریفوس ، بیماری است که ابتدا ماهیچه های مورد استفاده برای حرکت (ماهیچه های اسکلتی) و ماهیچه قلب را تحت تاثیر قرار میدهد.  بدشکلی های مفاصل به نام contractures از ویژگیهای اولیه این اختلال میباشند. سختی و بدشکلی های مفصلی ، حرکت مفاصل خاصی ، بیشتر مواقع مفصل آرنج ، مچ پا و گردن را محدود کرده و معمولا در اوایل کودکی قابل توجه است. بیشتر افراد بیمار ضعف و تحلیل  ماهیچه ها که با گذر زمان و به تدریج بدتر میشود را نیز تجربه کرده  که این ضعف در عضلات بالایی دست ها و عضلات پایینی پاها شروع شده و متعاقبا ماهیچه های شانه  و لگن را نیز تحت تاثیر قرار میدهد. تقریبا تمام افراد با بیماری دیستروفی عضلانی امری-دریفوس در بزرگسالی دچار مشکلات قلبی میشوند.

در بسیاری موارد ، این مشکلات قلبی آنومالی های سیگنالهای الکتریکی که ضربان قلب را کنترل میکنند(نقایص رسانایی قلب) و ریتم غیر عادی قلب (آریتمی) میباشند. اگر این آنومالی ها درمان نشوند، میتوانند منجر به احساس لرزش و تپش در قفسه سینه (تپش قلب) ، معمولا ضربان قلب کند (برادی کاردی) ، سنکوپ، نارسایی قلبی و افزایش ریسک مرگ ناگهانی شوند. محققان چندین نوع از دیستروفی عضلانی امری-دریفوس را شناسایی کرده اند که با  توجه به الگوهای توارث وابسته به X ، اتوزومی غالب و اتوزومی مغلوب قابل تمایز اند. انواع مختلف معمولا علائم و تشانه های مشابهی دارند، اگرچه درصد کمی از افراد با فرم اتوزومی غالب ، مشکلات قلبی بدون هیچ گونه ضعف یا تحلیل ماهیچه های اسکلتی را تجربه میکنند.

فراوانی دیستروفی عضلانی ایمری درایفوس

شیوع کلی دیستروفی عضلانی امری-دریفوس ناشناخته است. شیوع نوع وابسته به X  این اختلال ، ١ در 100000 فرد تخمین زده شده است. شیوع نوع اتوزومال غالب آن ناشناخته بوده ، گرچه نسبت به نوع وابسته به X شایع تر است. به نظر میرسد نوع اتوزومال مغلوب بسیار نادر باشد و تنها چندین مورد در سراسر جهان گزارش شده است.

علل دیستروفی عضلانی ایمری درایفوس

جهش در چندین ژن ، شامل  EMD، FHL1  و LMNA میتواند منجر به دیستروفی عضلانی امری-دریفوس شود . جهشهای ژن EMD یا موارد کمتر در ژن FHL1 منجر به نوع وابسته به X  این بیماری میشود. جهش های ژن LMNA منجر به هر دو نوع اتوزومال غالب و مغلوب این بیماری میشود. به نظر میرسد ، ژنهای مرتبط با دیستروفی عضلانی امری-دریفوس برای عملکرد نرمال ماهیچه های قلبی و اسکلتی ضروری هستند. ژن های EMD و LMNA دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئین هایی که از اجزای پوشش هسته ( اطراف هسته سلولی را میپوشانند )  میباشند ، فراهم میکنند. پوشش هسته  حرکت مولکولها به داخل و خارج هسته را تنظیم کرده و دانشمندان بر این باورند که ممکن است در تنظیم فعالیت ژن های خاصی نیز نقش ایفا کنند.

به نظر میرسد پروتئینی که از ژن FHL1  تولید میشود در دیگر عملکردهای سلول ماهیچه ای مشارکت میکند که  شامل سیگنالینگ شیمیایی ، حفظ ساختار این سلوها ،  رشد و اندازه ماهیچه میباشد. جهشهای ژن EMD ، FHL1  و LMNA که منجر به دیستروفی عضلانی امری-دریفوس میشوند ، از تولید پروتئین های مربوطه جلوگیری کرده  یا منجر به انواع غیرعادی یا غیرعملکردی این پروتئین ها میشوند. دانشمندان حدس میزنند ، تغییرات در ژن های EMD یا LMNA میتواند ساختار پوشش هسته در سلولهایی که متحمل استرس های مکانیکی بسیاری میشوند را ضعیف کند، مثل سلولهای ماهیچه قلب و ماهیچه های اسکلتی که منجر به شکننده شدن این سلولها میشود. جهش های ژنFHL1  نیز ساختار و عملکرد سلولهای ماهیچه ای را تغییر میدهد ، گرچه اطلاعات در مورد مکانیسم آن کم است . محققان همواره در حال بررسی چگونی اثر تغییرات ژنتیکی بر بدشکلی مفاصل ، ضعف عضلانی و آنومالیهای قلبی در دیستروفی عضلانی امری-دریفوس هستند.

تغییرات در چندین ژن دیگر منجر به بیماریهایی مشابه دیستروفی عضلانی امری-دریفوس اما با ویژگیهای متنوع بیشتر میشود . برخی محققان این بیماریها را نوعی از دیستروفی عضلانی امری-دریفوس تلقی میکنند ، در حالیکه ، دیگر دانشمندان بر این باورند که این بیماریها به ظاهر مشابه اند و اختلالات مجزایی هستند. در بیش از نیمی از تمام موارد دیستروفی عضلانی امری-دریفوس ، علت ژنتیکی بیماری ناشناخته است. دانشمندان عقیده دارند که جهش در ژن های دیگر که هنوز شناسایی نشده اند نیز میتواند منجر به این بیماری شود.

الگوی توارث دیستروفی عضلانی ایمری درایفوس

دیستروفی عضلانی امری-دریفوس میتواند چندین الگوی توارث متفاوت داشته باشد. زمانیکه بیماری در اثر جهش های ژن EMD یا FHL1 ایجاد شود ، با الگوی وابسته به X  مغلوب به ارث میرسد. درصورتیکه ژن جهش یافته که منجر به بیماری میشود روی کروموزوم X (یکی از دو کروموزوم جنسی در هر سلول)  قرار داشته باشد ، بیماری وابسته به X  تلقی میشود. در افراد مذکر که تنها یک کروموزوم X دارند ، یک کپی تغییر یافته از ژن در هر سلول برای ایجاد بیماری کافی است. افراد مذکر نسبت به افراد مونث بسیار بیشتر تحت تاثیر اختلالات وابسته به X قرار میگیرند . مشخصه الگوی توارث وابسته به X این هست که پدر نمیتواند صفات وابسته به X را به پسران خود انتقال دهد. در افراد مونث که دو کروموزوم X در هر سلول خود دارند، جهش باید معمولا در هر دو کپی ژن حضور داشته باشد تا دیستروفی عضلانی امری-دریفوس وابسته به X ایجاد شود. زنانی که یک کپی تغییر یافته از ژن را حمل میکنند معمولا ضعف و تحلیل عضلانی که از مشخصات این بیماری است را تجربه نمیکنند.

اگرچه برخی از  این زنان حامل جهش ، مشکلات قلبی یا ضعف ماهیچه ای ملایم را تجربه میکنند. در بیشتر موارد ، دیستروفی عضلانی امری-دریفوس از جهش های ژن LMNA ایجاد میشود ، این بیماری الگوی توارث اتوزومال غالب دارد. توارث اتوزومال غالب به این معنی است که یکی کپی از ژن تغییر یافته در هر سلول برای ایجاد بیماری کافی است. در حدود ٦٥ درصد موارد دیستروفی عضلانی امری-دریفوس اتوزومی غالب ، از طریق جهشهای جدید در ژن LMNA  و در افراد بدون هیچ تاریخچه خانوادگی از بیماری  ظاهر میشود. در موارد باقیمانده ، افراد با این فرم از بیماری ، ژن تغییر یافته LMNA  را از والد بیمار خود به ارث میبرند. ندرتا، دیستروفی عضلانی امری-دریفوس از طریق جهش های ژن LMNA  با الگوی توارث اتوزومال مغلوب ایجاد میشود. توارث اتوزومی مغلوب یعنی دو کپی ژن در هر سلول تغییر میابند. اغلب موارد ، والدین افراد با اختلال اتوزومی مغلوب حامل یک کپی از ژن تغییر یافته هستند، اما علائم و نشانه های بیماری را نشان نمیدهند.

شرایط انجام آزمایش:

• بهترین نوع نمونه خون تام در لوله EDTA می باشد.
• انجام مشاوره ژنتیک قبل از آزمایش و تکمیل فرم های مربوطه الزامی است.
• مدت زمان انجام آزمایش از 2 تا 5 ماه متغییر است.
• برای انجام آزمایش نیازی به ناشتا بودن وجود ندارد.
• بعد انجام مرحله اولیه ممکن است نیاز به جلسات مجدد مشاوره ژنتیک وجود داشته باشد.
• نتیجه اولیه در یک بازه زمانی بین 15 الی 30 روز بعد از نتیجه اولیه مورد تایید نهایی قرار خواهد گرفت (بدون اخذ هزینه مازاد).
• بسته به نتایج حاصله ممکن است نیاز به نمونه گیری از سایر اعضای خانواده نیز وجود داشته باشد.

محدودیت آزمایش:

• در مواردی نتیجه به دست آمده از آزمایش ممکن است با اطلاعات علمی موجود قابل تفسیر نباشد و نیاز به مراحل تکمیلی بیشتری وجود داشته باشد.
• هزینه زیاد این آزمایش از دیگر محدودیت های آن می باشد.