انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2

انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2

(CHD2 myoclonic encephalopathy)

OMIM: #615369

توصیف بیماری انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2

انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2 ، بیماری است که از طریق تشنج های مکرر ( صرع ) ، عملکرد غیرطبیعی مغز ( انسفالوپاتی ) و ناتوانی ذهنی شناسایی میشود. صرع در کودکی ، معمولا بین 6 ماهگی تا چهار سالگی ،  شروع میشود. هر فرد ممکن است یک سری از انواع تشنج ها را تجربه کند. شایع ترین تشنج ها ، تشنج های میوکلونیک میباشند که شامل گرفتگی های عضلانی غیرارادی میباشند. دیگر انواع تشنج شامل دوره های ناگهانی تون ماهیچه ای ضعیف ( تشنج های آتونیک ) ؛ از دست دادن نسبی یا کامل هوشیاری ( تشنج های غایب ) ؛ تشنج هایی که از طریق دمای بالای بدن ایجاد میشوند ( تشنج های وابسته به تب ) ؛ یا تشنج های تونیک-کلونیک که با از دست دادن هوشیاری ، سختی عضلانی و تشنج همراه هستند ، میباشند. برخی افراد مبتلا به انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2 دارای صرع حساس به نور میباشند که در آن تشنج ها از طریق چراغ چشمک زن تحریک میشوند. برخی افراد مبتلا به انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2 نوعی از تشنج به نام تشنج آتونیک-میوکلونیک-غایب را تجربه میکنند که با افتادن سر که با از دست دادن آگاهی و سپس سختی حرکات بازوها دنبال میشود ، شروع میشود. صرع میتواند تشدید شود و باعث ایجاد دوره های طولانی مدت تشنج که چند دقیقه طول میکشند و به عنوان استاتوس اپیلپتیکوس شناخته میشوند ، شود. تشنج های مرتبط با انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2 مقاوم نامیده میشوند زیرا معمولا به درمان با داروهای ضدصرع پاسخ نمیدهند.

علائم دیگر انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2 شامل ناتوانی ذهنی ملایم تا شدید و تاخیر در ایجاد گفتار میباشند. ندرتا ، افراد ممکن است به دنبال صرع مهارت هایی که قبلا کسب کرده اند را از دست بدهند ( پسرفت رشدی ). برخی افراد مبتلا به انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2 دارای اختلالات طیفی اوتیسم میباشند که بیماری هایی هستند که از طریق ارتباط و تعامل اجتماعی معیوب شناسایی میشوند. در برخی موارد ، نواحی که بافت مغز را از دست داده اند ( آتروفی ) در تصویربرداری پزشکی یافت شده اند.

فراوانی انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2

شیوع انسفالوپاتی میوکلونیک  CHD2 مشخص نیست ؛ حداقل 32 مورد در مقالات علمی شرح داده شده اند.

علل بیماری انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2

همانطور که از نام بیماری مشخص است ، انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2 در اثر جهش های ژن CHD2 ایجاد میشود. این ژن دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئینی به نام پروتئین کرومودمین DNA هلیکاز2 [1] فراهم میکند. این پروتئین در سلول های سراسر بدن یافت میشود و فعالیت ژن ( بیان ) را از طریق فرآیندی که به عنوان بازسازی کروماتین[2] شناسایی میشود تنظیم میکند. کروماتین ترکیب DNA و پروتئین ها میباشد که DNA را داخل کروموزوم ها بسته بندی میکند. ساختار کروماتین میتواند تغییر کند ( بازسازی شود ) تا میزان استحکام DNA بسته بندی شده را تغییر دهد. نقش پروتئین کرومودمین DNA هلیکاز2 در مغز مشخص نیست. دانشمندان گمان میکنند که این پروتئین ممکن است در تنظیم توسعه و عملکرد سلول های عصبی مشارکت کند. جهش های ژن CHD2 یا باعث تولید یک  پروتئین کرومودمین DNA هلیکاز2 غیرعملکردی میشوند یا از تولید این پروتئین جلوگیری میکنند. در نتیجه ، بازسازی کروماتین و بیان ژن که بطور طبیعی توسط پروتئین کرومودمین DNA هلیکاز2 تنظیم میشوند ، مختل میشود.  اینکه چرا جهش های ژن CHD2 تنها سلول های عصبی در مغز را تحت تاثیر قرار میدهند یا اینکه چگونه این جهش ها منجر به ایجاد علائم انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2 میشوند ، مبهم است.

الگوی توارث انسفالوپاتی میوکلونیک CHD2

این بیماری اتوزومی غالب تلقی میشود به این معنی که یک کپی از ژن تغییریافته در هر سلول برای ایجاد بیماری کافی است. این بیماری از جهش های جدید در ژن که طی تشکیل سلول های تولیدمثلی ( تخمک ها یا اسپرم ها ) یا در تکوین جنینی اولیه ایجاد میشوند نشات میگیرد. این موارد در افرادی ظاهر میشوند که تاریخچه خانوادگی از بیماری ندارند.

[1] chromodomain DNA helicase protein 2
[2] chromatin remodeling