آلدولاز آنزیمی می باشد که در گلیکولیز گلوکز استفاده می شود. همانند AST و CPK ، آلدولاز نیز در بیشتر بافت های بدن حضور دارد. این آنزیم مفید ترن آزمایش برای شناسایی آسیب یا تخریب عضلانی یا هپاتوسلولار است.با این آزمایش می توان ضعف ناشی از بیماری های نورولوژیک را از ضعف عضلانی جدا نمود. همچنین در بیماران مبتلا به اختلالات عضلانی اولیه مقادیر بالای آلدولاز مشاهده می شود.
CK .
در این آزمایش یک ناشتایی کوتاه مدت معمولا موجب می شود تا نتایج دقیق تری حاصل گردد.
آلدولاز آنزیمی می باشد که در گلیکولیز گلوکز استفاده می شود. همانند AST و CPK ، آلدولاز نیز در بیشتر بافت های بدن حضور دارد. این آنزیم مفید ترن آزمایش برای شناسایی آسیب یا تخریب عضلانی یا هپاتوسلولار است. در مبتلایان به دیستروفی عضلانی، درماتومیوزیت و پلی میوزیت سطوح آلدولاز سرم بسیار بالا می باشد. همچنین سطوح این آنزیم در بیماران مبتلا به ترومای عضلانی، گانگرن و بیماری های عفونی عضلانی ( مانند تریشینوز ) افزایش می یابد. با این آزمایش می توان ضعف ناشی از بیماری های نورولوژیک را از ضعف عضلانی جدا نمود. همچنین در بیماران مبتلا به اختلالات عضلانی اولیه مقادیر بالای آلدولاز مشاهده می شود.
بیماری های تحلیل برنده عضله همچون عدم تحمل فروکتوز ارثی و بیماری دیستروفی عضله موجب کاهش سطح آلدولاز می شود.
عوامل هپاتوتوکسیک داروهایی می باشند که باعث افزایش مقدار آلدولاز می گردند و در مقابل فنوتیازین دارویی می باشد که باعث کاهش سطح این آنزیم شده، همچنین ورزش شدید می تواند باعث افزایش سطح آلدولاز به صورت موقتی گردد.
مقادیر خارج از محدوده نرمال