این آنتی بادی تقریبا در 65-80 درصد بیماران مبتلا به SLE وجود دارد و به ندرت در دیگر بیماری ها مشاهده می شود. تیترهای بالای آن مشخصه SLE می باشد. سطوح متوسط تا پایین آن ممکن است در بیماری های منونوکلئوز عفونی، سیروز صفراوی و روماتیک و هپاتیت مزمن، دیده شود.
ANA.
این آزمایش نیازی به ناشتایی و محدودیت رژیم غذایی ندارد.
این آنتی بادی تقریبا در 65-80 درصد بیماران مبتلا به SLE وجود دارد و به ندرت در دیگر بیماری ها مشاهده می شود. تیترهای بالای آن مشخصه SLE می باشد. سطوح متوسط تا پایین آن ممکن است در بیماری های منونوکلئوز عفونی، سیروز صفراوی و روماتیک و هپاتیت مزمن، دیده شود. در درمان موفق SLE تیتر این آنتی بادی کاهش می یابد و در صورت وخیم تر شدن SLE و به خصوص شروع گلومرولونفریت لوپوسی تیتر آن کاهش می یابد. سطوح نزدیک به منفی در بیماران مبتلا به SLE نهفته دیده می شود.
سیروز صفراوی، منونوکلئوز عفونی، هپاتیت مزمن، بیماری های کلاژن عروقی و سایر بیماری های خوایمنی مانند تب روماتیسمی می توانند موجب افزایش سطوح این آنتی بادی شوند.
پروکائین آمید و هیدرالازین داروهایی می باشند که می توانند سطوح این آنتی بادی را کاهش دهند و همچنین اسکن رادیواکتیوی که تا یک هفته قبل از آزمایش انجام شده باشد امکان دارد باعث تغییر نتایج آزمایش شود.
مثبت شدن نتیجه تست.