صرع میوکلنوس همراه با رشته های قرمز غیر یکدست

مشخصات صرع میوکلنوس همراه با رشته های قرمز غیر یکدست

صرع میوکلنوس همراه با رشته های قرمز غیر یکدست

Myoclonic epilepsy with ragged-red fibers

OMIM:#545000

توصیف بیماری

صرع میوکلنوس همراه با رشته های قرمز غیر یکدست (MERRF) ، اختلالیست که بسیاری از بخش های بدن بویژه عضلات و سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار می دهد. در بیشتر موارد ، علائم این بیماری طی دوران کودکی یا نوجوانی ظاهر می شوند. ویژگیهای MERRF در میان افراد مبتلا ، حتی در میان اعضای یک خانواده ، بسیار متنوع است. MERRF از طریق فشردگی ( میوکلنوس ) ، ضعف ( میوپاتی ) و سختی پیشرونده ( اسپاستیسیتی) عضلانی ،  شناسایی می شود. زمانی که سلول های عضلانی فرد بیمار رنگ آمیزی  و زیر میکروسکوپ مشاهده می شوند ، معمولا ظاهری غیر عادی دارند. این سلول های عضلانی غیرعادی رشته های قرمز غیر یکدست نامیده می شوند. دیگر ویژگیهای MERRF شامل تشنج های مکرر ( صرع ) ، اختلال در هماهنگی حرکات ( آتاکسی ) ، از دست دادن حس در نواحی انتهایی بدن ( نوروپاتی محیطی ) و نزول تدریجی عملکرد ذهنی ( زوال عقل ) می باشند. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است شنوایی خود را از دست داده یا دچار آتروفی چشمی شوند.آتروفی چشمی ، تحلیل ( آتروفی ) سلول های عصبی حامل اطلاعات بینایی از چشم ها به مغز می باشد. افراد مبتلا گاهی قامت کوتاه داشته و دارای فرمی از بیماری قلبی که به عنوان کاردیومیوپاتی شناخته می شود ، می باشند. گاهی افراد مبتلا به این بیماری دقیقا زیر سطح پوست خود دارای تومورهای چربی به نام لیپوم می باشند.

فراوانی

MERRF  یک اختلال نادر بوده و  شیوع آن نامشخص است. این بیماری، بخشی از یک گروه از بیماری ها به نام اختلالات میتوکندریایی میباشد که حدودا 1 نفر از هر 5000 نفر در سراسر جهان  به آن مبتلا می باشد.

علل بیماری

جهش ژن  MT-TK  شایع ترین علت بیماری MERRF میباشد و  در بیش از 80 درصد موارد ظاهر میشود. به میزان کمتر جهش در ژن­ های MT-TL1  ، MT-TH و MT-TS1 علت ایجاد علایم MERRF  گزارش شده است. افراد دارای جهش در ژن هایMT-TL1   ،MT-TH  یاMT-TS1  معمولا علائم دیگر اختلالات میتوکندریایی را به همراه علائم MERRF نشان می دهند. ژن­های MT-TK ،MT-TL1 ،MT-TH و MT-TS1 جزئی از DNA میتوکندریایی (mtDNA) می باشند.  میتوکندری ها اندامک­ های درون سلولی هستند که با استفاده از اکسیژن و طی فرآیندی به نام فسفریلاسیون اکسیداتیو انرژی غذا را به شکل قابل استفاده توسط سلول ها تبدیل می کنند. اگرچه بیشتر DNA  در کروموزوم­ های موجود در هسته بسته بندی شده است ، میتوکندری ها نیز دارای مقدار کمی DNA می باشند.

ژن های مرتبط با MERRF دستورالعمل هایی برای ساخت مولکول هایی به نام  RNAهای حامل  ( t-RNA) را فراهم می کنند. این مولکول ها پسر عمو  شیمیایی  DNA می باشند ( از نظر شباهت ) و به گردآوری واحدهای سازنده پروتئین به نام آمینواسیدها  و تبدیل  آن ها به پروتئین های عملکردی با طول کامل درون میتوکندری ها ، کمک می کنند. این پروتئین ها مراحل فسفریلاسیون اکسیداتیو را انجام می دهند. جهش ­های ایجاد کننده MERRF ، توانایی میتوکندری ها در ساخت پروتئین ها ، استفاده از اکسیژن و تولید انرژی را معیوب می­ کنند. این جهش ­ها خصوصا اندام ها و بافت­ هایی که به انرژی زیادی نیاز دارند مثل مغز و عضلات را تحت تاثیر قرار می دهند. چگونگی تاثیر تغییرات  mtDNA در ایجاد علایم و نشانه­ های MERRF مشخص نشده است. درصد کمی از موارد MERRF در اثر جهش­ در دیگر ژن ­های میتوکندریایی ایجاد می شوند و در بعضی از موارد علت این بیماری ناشناخته است.

الگوی توارث

MERRF با  الگوی توارث میتوکندریایی به ارث میرسد که این الگو به عنوان  وراثت مادری نیز شناخته می شود. این الگوی توارث برای ژن های موجود در mtDNA به کار برده می شود. به این علت که سلول های تخمک و نه سلول های اسپرم میتوکندری خود را به جنین در حال رشد انتقال می دهند، فرزندان می توانند اختلالات حاصل از جهش های mt-DNA را فقط از مادر خود به ارث ببرند. این اختلالات می توانند در هر نسلی از خانواده مشاهده شوند و زنان و مردان را مبتلا کنند، اما پدران قادر به انتقال صفات مرتبط با تغییرات mt-DNA  به فرزندان خود نمی باشند. در بیشتر موارد، مبتلایان به MERRF ژن میتوکندریایی تغییر یافته را از مادر خود به ارث می برند. مادران می توانند علائم این بیماری را نشان داده یا نشان ندهند. ندرتا این اختلال از یک جهش جدید در ژن میتوکندریایی نشات گرفته و در افراد بدون هیچ تاریخچه خانوادگی از بیماری ظاهر می شود.