آزمایش تروپونین

آزمایش تروپونین

Troponin I (cTnI)

آزمایش های مرتبط

میوگلوبین، CPK-MB و الکتروکاردیوگرام (ECG).

شرایط نمونه گیری

این آزمایش نیازی به ناشتایی و محدودیت رژیم غذایی ندارد.

تفسیر آزمایش

تروپونین ها پروتئین های موجود در فیبرهای عضلانی، اسکلتی و قلب می باشند که باعث انقباض ماهیچه ای می شوند. آزمایش تروپونین، سطوح تروپونین خاص قلب را در خون می سنجد تا به تشخیص آسیب های قلبی کمک کند. 3 نوع تروپونین وجود دارد: تروپونین I ، تروپونین T و تروپونین C . کوتاه شدن عضله با جذب کلیسم به واسطه ی تروپونین T  آغاز می شود. تروپونین T  باعث لنگر انداختن کمپلکس تروپونین به فیبر عضلات می شود. تروپونین C  بین عضلات اسکلتی و قلب تفاوت کمی دارد یا تفاوتی بین آن ها وجود ندارد، اما شکل تروپونین I  و تروپونین T  متفاوت می باشد.

اندازه گیری مقدار تروپونین I  یا تروپونین T  در خون می تواند به شناسایی افرادی که آسیب قلبی را تجربه کرده اند کمک کند. تروپونین معمولا در مقادیر بسیار کم و غیر قابل اندازه گیری در خون وجود دارد. هنگامی که به سلول های عضلانی قلب آسیبی وارد می شود، تروپونین وارد خون می شود و در زمان آسیب های شدید قلبی، مقدار آن به شدت در خون افزایش می یابد. این تست جهت کمک به تعیین اینکه آیا فرد مبتلا به حمله قلبی شده است یا نه، استفاده می گردد. زمانی که فردی مبتلا به حمله قلبی می شود، سطوح تروپونین های I  و T  اختصاصی قلب در عرض 3 یا 4 ساعت بعد از آسیب در خون افزایش پیدا می کنند و ممکن است برای 10 تا 14 روز مقادیر آن در خون به مقدار بالایی باقی بماند.

دلایل افزایش

انفارکتوس میوکارد، ایسکمی مزمن قلبی، آسیب میوکارد، میوکاردیت، آنژین ناپایدار، نارسایی احتقانی قلب، جراحی قلب، آنژین صدری و علل غیر قلبی مانند؛ آمبولی ریوی، نارسایی کلیوی و بیماری های مزمن عضلانی سبب افزایش سطوح تروپونین I می شوند.

داروها و عوامل مداخله گر

پاسخ های مثبت کاذب در فاز حاد و به خصوص در بیماری های مزمن عضلانی و نارسایی مزمن کلیه دیده می شود. در روش RIA وجود غلظت های بالای تروپونین I عضلات اسکلتی (بیش از 750 μg/L) باعث تداخل و افزایش مقدار در شرایط آزمایشگاهی می شود.

مقادیر نرمال

کمتر و مساوی 0/04 ng/mL