آزمایش کراتینین

مشخصات آزمایش کراتینین

تست کراتینین

Creatinine

آزمایشات تکمیلی

• اوره-اسید اوریک
• میکروآلبومین
• پروتئین ادرار

شرایط نمونه گیری

الزاما نیازمند ناشتایی نیست ولی رعایت هشت تا ده ساعت ناشتایی به کسب نتایج بهتر کمک میکند.

تفسیر آزمایش کراتینین

از این آزمایش جهت تشخیص اختلالت کلیوی استفاده میشود . کراتین فسفات که در انقباض عضله اسکلتی دخالت دارد تجزیه شده و به کراتینین تبدیل می شود. این ماده همانند اوره تنها از طریق کلیه دفع می گردد و نوسان بسیار کمی دارد . افزایش کراتینین در خون معمولا نشانگر کاهش تصفیه گلومرولی و اختلال در عملکرد کلیه هاست. بعلت ثابت بودن همیشگی مقدار کراتینین ،افزایش سطح آن نشاندهنده آسیب مزمن کلیه می باشد و بر خلاف اوره تحت تاثیر مشگلات کبدی قرار نمی گیرد.
مقدار کراتینین زمانی به طور قابل ملاحظه ای افزایش میابد که تقریبا نیمی از نفرون ها در بیماری کلیوی آسیب دیده باشند بنابراین شاخص حساسی برای بررسی شروع بیماری کلیوی نمی باشد. در بارداری ،کودکان و و کهنسالان سطح کراتینین پایین تر از سایر افراد است بنابراین ممکن در این افراد اختلالا کلیوی دیرتر تشخیص داده شوند.

دلایل افزایش

• گلومونفریت
• پیلونفریت
• نکروز حاد توبولی
• کم آبی
• نفروپاتی دیابتی
• انسداد مجاری ادرار
• اکرومگالی و زایگانتیسم
• نارسایی احتقانی قلب و کم کاری تیروئید

دلایل کاهش 

• کتواسیدور
• میاستنی گراویس
• بیماری دوشن
• کتو اسیدور دیابتی

دارو ها

داروهای مانند سفوکستین ،متیل دوپا،پرولین ، سفازولین،استون و فروکتور باعث افزایش سطح کراتینین و داروهایی مانند سفالوتین و استیل سیستئین موجب کاهش سطح کراتینین می شوند .

مقادیر نرمال آزمایش کراتینین

زنان: 0.5 تا 1.1 میلی گرم در دسی لیتر
مردان:0.6 تا 1.3 میلی گرم در دسی لیتر
نوجوانان:0.5 تا 1.0 میلی گرم در دسی لیتر
کودکان:0.3 تا 0.7 میلی گرم در دسی لیتر
اطفال :0.2 تا 0.4 میلی گرم در دسی لیتر
نوزادان:0.3تا 1.1 میلی گرم در دسی لیتر

مقادیر بحرانی

چهار میلی گرم در دسی لیتر نشانه آسیب حاد کلیوی است .