این بیماری همراه با ناشنوایی ، نوعی اختلال است که از طریق ناهنجاری های پوستی و کاهش شنوایی شناسایی می شود. افراد مبتلا دارای پوست ضخیم غیرطبیعی در کف دست و پا ( پالموپلانتار کراتودرما ) می باشند که از کودکی ظاهر می شود. کاهش شنوایی از خفیف تا شدید متغیر است.
پالموپلانتار کراتودرما همراه با ناشنوایی ، نوعی اختلال است که از طریق ناهنجاری های پوستی و کاهش شنوایی شناسایی می شود. افراد مبتلا دارای پوست ضخیم غیرطبیعی در کف دست و پا ( پالموپلانتار کراتودرما ) میباشند که از کودکی ظاهر می شود. کاهش شنوایی از خفیف تا شدید متغیر است. کاهش شنوایی در اوایل کودکی شروع می شود و با گذشت زمان تشدید می شود. افراد مبتلا دارای مشکل خاص شنیدن صداهای بلند می باشند.علائم و نشانه های این اختلال حتی در یک خانواده ممکن است متفاوت باشند ، برخی افراد فقط ناهنجاری های پوستی دارند و برخی دیگر تنها دچار کم شنوایی می شوند.
پالموپلانتار کراتودرما همراه با ناشنوایی ، نوعی اختلال نادر است ؛ شیوع آن مشخص نیست. حداقل 10 خانواده مبتلا شناسایی شده اند.
پالموپلانتار کراتودرما همراه با ناشنوایی ، می تواند در اثر جهش در ژنهای GJB2 یا MT-TS1 ایجاد شود. ژن GJB2 دستورالعملهای لازم برای ساخت پروتئینی به نام اتصالات شکاف بتا 2 ، که بیشتر به عنوان کانکسین 26 شناخته می شود را فراهم میکند. کانکسین 26 عضو خانواده پروتئین کانکسین است. پروتئین های کانکسین کانالهایی به نام اتصالات شکاف را تشکیل می دهند که امکان انتقال مواد مغذی ، اتم های باردار (یون ها) و مولکول های سیگنالینگ را بین سلول های همسایه که در تماس با یکدیگر هستند فراهم می کنند. اتصالات شکاف ساخته شده توسط کانکسین 26 یون های پتاسیم و مولکول های کوچک خاصی را منتقل می کنند.
کانکسین 26 در سلولهای سراسر بدن از جمله گوش داخلی و پوست یافت می شود. در گوش داخلی ، کانالهای ساخته شده از کانکسین 26 در ساختاری حلزون شکل به نام کوکلئا یافت می شوند. این کانال ها ممکن است به حفظ میزان مناسب یون های پتاسیم مورد نیاز برای تبدیل امواج صوتی به تکانه های عصبی الکتریکی کمک کنند. این تبدیل برای شنوایی طبیعی ضروری است. بعلاوه ، کانکسین 26 ممکن است در بلوغ سلولهای خاصی در کوکلئا مشارکت کند. کانکسین 26 در رشد ، بلوغ و ثبات بیرونی ترین لایه پوست (اپیدرم) نیز نقش دارد.جهش های ژن GJB2 که باعث ایجاد این بیماری می شوند ، واحد های ساختاری پروتئین (اسیدهای آمینه) را در کانکسین 26 تغییر می دهند. پروتئین تغییر یافته احتمالاً عملکرد کانکسین 26 طبیعی را در سلول ها مختل می کند و ممکن است عملکرد پروتئین های دیگر کانکسین را مختل کند. این اختلال می تواند بر رشد پوست تأثیر بگذارد و همچنین از طریق اختلال در تبدیل امواج صوتی به تکانه های عصبی ، شنوایی را مختل کند.
پالموپلانتار کراتودرما همراه با ناشنوایی مي تواند در اثر جهش در ژن MT-TS1 نیز ایجاد شود. این ژن دستورالعملهای لازم برای ساخت نوع خاصی از RNA را فراهم می کند. این نوع RNA که RNA انتقال دهنده (tRNA) نامیده می شود ، به گرد آوری اسیدهای آمینه و تبدیل آنها به پروتئین های عملکردی با طول کامل کمک می کند. ژن MT-TS1 دستورالعمل های لازم برای نوع خاصی از tRNA که به عنوان tRNASer (UCN) طبقه بندی می شود را فراهم میکند. این مولکول به یک اسید آمینه خاص به نام سرین (Ser) متصل شده و آن را در موقعیت مناسب در بسیاری از انواع پروتئین ها قرار می دهد.
مولکول tRNASer (UCN) تنها در اندامک های سلولی به نام میتوکندری ها وجود دارد. این اندامک ها انرژی حاصل از غذا را به شکلی تبدیل می کنند که برای سلول ها قابل استفاده باشد. میتوکندری از طریق فرآیندی به نام فسفوریلاسیون اکسیداتیو ، از اکسیژن ، قندهای ساده و اسیدهای چرب برای ایجاد آدنوزین تری فسفات (ATP) ، منبع اصلی انرژی سلول ، استفاده می کند. مولکول tRNASer (UCN) در گردآوری پروتئین هایی که فسفوریلاسیون اکسیداتیو را پیش میبرند مشارکت میکند.
جهش ژن MT-TS1 که باعث ایجاد پالموپلانتار کراتودرما همراه با ناشنوایی می شود ، منجر به کاهش میزان tRNASer (UCN) برای گردآوری پروتئین ها در میتوکندری می شود. کاهش تولید پروتئین های مورد نیاز برای فسفوریلاسیون اکسیداتیو ممکن است توانایی میتوکندری در ساخت ATP را مختل کند. محققان مشخص نکرده اند که چرا اثرات این جهش در این بیماری محدود به سلول های گوش داخلی و پوست می باشد.
پالموپلانتار کراتودرما همراه با ناشنوایی می تواند الگوهای توارث متفاوتی داشته باشد. هنگامی که این اختلال در اثر جهش های ژن GJB2 ایجاد شود ، با الگوی توارث اتوزومی غالب به ارث می رسد ، به این معنی که یک نسخه از ژن تغییر یافته در هر سلول برای ایجاد این اختلال کافی است. در بیشتر موارد ، فرد مبتلا جهش را از یک والد مبتلا به ارث می برد. موارد دیگر ناشی از جهش های جدید در ژن بوده و در افرادی رخ می دهند که سابقه اختلال در خانواده آنها وجود ندارد.
زمانی که پالموپلانتار کراتودرما همراه با ناشنوایی در اثر جهش ژن MT-TS1 ایجاد شود ، با الگوی توارث میتوکندریایی به ارث می رسد ، که به عنوان توارث مادری نیز شناخته می شود. این الگوی توارث برای ژنهای موجود در DNA میتوکندریایی (mtDNA) به کار می رود. از آنجا که سلول های تخمک و نه اسپرم میتوکندری را به جنین در حال رشد می دهند ، کودکان تنها می توانند اختلالات ناشی از جهش های mtDNA را از مادر خود به ارث ببرند. این اختلالات می توانند در هر نسل از خانواده ظاهر شوند و افراد مذکر و مونث را تحت تأثیر قرار میدهند ، اما پدران صفات مرتبط با تغییرات در mtDNA را به فرزندان خود منتقل نمی کنند.
OMIM:#148350