کوتولگی اولیه تیپ 2 همراه با میکروسفالی دیسپلاستیک استخوانی

مشخصات کوتولگی اولیه تیپ 2 همراه با میکروسفالی دیسپلاستیک استخوانی

کوتولگی اولیه تیپ 2 همراه با میکروسفالی دیسپلاستیک استخوانی

Microcephalic osteodysplastic primordial dwarfism type II

OMIM:#210720

توصیف بیماری

کوتولگی اولیه تیپ 2 همراه با میکروسفالی دیسپلاستیک استخوانی (MOPDII) ، اختلالی است که از طریق قامت قامت کوتاه ( دوارفیسم[1] ) همراه با دیگر آنومالی های اسکلتی (استئودیسپلازی[2] ) و سری با اندازه کوچک غیرطبیعی ( میکروسفالی[3] ) شناسایی میشود. مشکلات رشد در MOPDII اولیه است ، به این معنی که این مشکلات قبل از تولد شروع میشوند و افراد مبتلا رشد پیش از تولد کندی نشان میدهند ( عقب ماندگی رشد درون رحمی[4] ). بعد از تولد ، افراد مبتلا با سرعت بسیار کندی به رشد ادامه میدهند. قد نهایی افراد بالغ از 8/50 سانتی متر تا 6/101 سانتی متر متغیر است. دیگر آنومالی های اسکلتی این بیماری شامل توسعه غیرطبیعی مفاصل لگن ( دیسپلازی لگن[5] ) ، نازک شدن استخوان ها در دست ها و پاها ، انحنای غیرطبیعی جانبی ستون فقرات ( اسکولیوز[6] ) و کوتاهی استخوان های مچ ، میباشد. در افراد مبتلا به MOPDII  با گذر زمان رشد سر کند میشود ؛ اندازه مغز افراد بالغ قابل مقایسه با مغز یک نوزاد سه ماهه میباشد. گرچه ، رشد ذهنی معمولا در این افراد طبیعی است.

افراد مبتلا به این بیماری دارای صدای بلند ، تودماغی  و برخی دارای تنگی حنجره (subglottic stenosis ) هستند. ویژگیهای خاص چهره در افراد مبتلا به MOPDII شامل بینی برجسته ، گونه های برآمده ، صورت دراز و فک کوچک میباشد. دیگر علائم مشاهده شده در افراد مبتلا به MOPDII شامل دندان های کوچک ( میکرودنتیا[7]) و دوربینی میباشد. با گذر زمان ممکن است در پوست افراد مبتلا لک های روشن یا تیره غیرطبیعی ایجاد شود ( پیگمنتاسیون[8] ). بسیاری از افراد مبتلا به MOPDII دارای آنومالی های رگ های خونی هستند. برای مثال ، در برخی افراد مبتلا  یک برآمدگی در یکی از رگ های خونی در مرکز مغز ( آنوریسم درون جمجمه ای[9] )  ایجاد میشود. این آنوریسم ها خطرناک هستند زیرا ممکن است بترکند و منجر به خونریزی مغزی شوند. برخی افراد مبتلا دارای بیماری مویا مویا[10] میباشند که در آن عروق خونی پایه مغز تنگ شده و منجر به انسداد جریان خون میشوند. با اینکه این آنومالی های عروقی خطر سکته مغزی را افزایش و طول عمر افراد مبتلا را کاهش میدهند اما اغلب قابل درمان میباشند.

فراوانی

به نظر میرسد MOPDII یک بیماری نادر باشد ، گرچه شیوع آن مشخص نیست.

علل بیماری

جهش های ژن PCNT باعث ایجاد MOPDII میشوند. ژن PCNT دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئینی به نام پریسنترین[11] فراهم میکند. این پروتئین درون ساختار های درون سلولی به نام سنتروزوم ها قرار گرفته است. سنتروزوم ها در تقسیم سلولی و گردآوری میکروتوبول ها ( ریزرشته ها ) نقش ایفا می کنند. میکروتوبول ها رشته هایی هستند که به حفظ شکل سلول ها کمک کرده ، در فرآیند تقسیم سلولی مشارکت کرده و برای انتقال مواد درون سلول ها ضروری می باشند. پریسنترین به عنوان پروتئینی لنگری عمل کرده و دیگر پروتئین ها را به سنتروزوم متصل می کند. پروتئین پریسنترین از طریق تعامل با این پروتئین ها  در تنظیم چرخه سلولی نقش ایفا میکند. چرخه سلولی فرآیندی است که از طریق آن سلول مرحله به مرحله و با نظم خاصی خودش را همانندسازی می کند. جهش های ژن PCNT منجر به تولید پروتئین پریسنترین غیرعملکردی میشوند که نمیتواند پروتئین های دیگر را به سنتروزوم قلاب کند. در نتیجه ، سنتروزوم ها نمیتوانند به طور مناسب میکروتوبول ها را گردآوری کنند و این امر منجر به اختلال در چرخه و تقسیم سلولی میشود. تقسیم سلولی معیوب منجر به کاهش تولید سلول میشود ، در حالیکه اختلال در چرخه سلولی میتواند منجر به مرگ سلولی شود. این کاهش در تعداد کلی سلول ها منجر به کوتاهی استخوان ها ، میکروسفالی و دیگر علائم MOPDII می شود.

الگوی توارث

این بیماری با الگوی توارث اتوزومی مغلوب به ارث میرسد به این معنی که هر دو کپی ژن در هر سلول حاوی جهش می باشند. والدین فردی با بیماری اتوزومی مغلوب هر کدام یک کپی از ژن جهش یافته را حمل می کنند ، اما معمولا علائم و نشانه های بیماری را نشان نمی دهند.

[1] dwarfism
[2] osteodysplasia
[3] microcephaly
[4] intrauterine growth retardation
[5] hip dysplasia
[6] scoliosis
[7] microdontia
[8] pigmentation
[9] intracranial aneurysm
[10] Moyamoya disease
[11]  Pericentrin