آزمایش آنتی بادی تام ویروس هپاتیت A

آزمایش آنتی بادی تام ویروس هپاتیت A

Hepatitis A virus total antibody

آزمایش های مرتبط

ALT ، AST ، ALP ، Hepatitis C ، Hepatitis B ، Acute Viral Hepatitis Panel ، Liver Panel و Bilirubin.

شرایط نمونه گیری

این آزمایش نیازی به ناشتایی و محدودیت رژیم غذایی ندارد.

تفسیر آزمایش

ویروس هپاتیت A را، ابتدا هپاتیت عفونی می نامیدند. دوره کمون این ویروس در حدود 2 تا 7 هفته است. ابتلا به ویروس به واسطه غذا یا آب آلوده صورت می گیرد و مسری می باشد. در طی عفونت فعال، HAV از مدفوع دفع می شود. آنتی بادی به دو شکل IgM و IgG توسط روش های immunoassay قابل شناسایی می باشد. حضور IgM درون سرم نشان دهنده حاد یا تحت حاد بودن بیماری می باشد. IgM در حدود 3-4 هفته بعد از تماس و درست قبل از افزایش آنزیم های کبدی در خون افزایش پیدا می کند. سطوح IgM معمولا در طی 88 هفته به سطح طبیعی بر می گردد. وجود IgG در سرم نشان دهنده عفونت سابق به ویروس هپاتیت A و یا دوره نقاهت عفونت می باشد. نزدیک به 50 درصد مردم در طول عمر خود، این آنتی بادی را دارا می باشند که معمولا بدون اهمیت بالینی است. سطوح خونی IgG تقریبا دو هفته بعد از IgM افزایش پیدا می کند و سپس به آرامی به سطح طبیعی بر می گردد. IgG تا بیش از 10 سال پس از عفونت نیز در بدن قابل شناسایی و سنجش است. به ندرت شکلی از HAV به صورت بیماری فولمیننت (Fulminant disease) تظاهر می یابد که در بیشتر موارد این بیماری کشنده می باشد. همچنین موارد زیادی از  ابتلا به هپاتیت A به شکل ساب کلینیکال در کودکان مشاهده می شود.

داروها و عوامل مداخله گر

استفاده از سدیم اُزاید به عنوان نگهدارنده در روش های Immunoassay به خاطر واکنش آنزیمی با کونژوگه باعث تداخل در نتایج آزمون می شوند. نمونه های دارای آلودگی میکروبی، همولیزه، فیبرین، لیپمیک و ایکتریک سبب تداخل در آزمایش می شوند.

مقادیر نرمال

مقادیر آن منفی می باشد (به معنای عدم حضور آنتی بادی در سرم).