ANA گروهی از آنتی بادی های پروتئینی است که با ماده ی هسته ای سلول واکنش می دهد. از ANA برای تشخیص لوپوس منتشر یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE) و سایر بیماری های خودایمنی استفاده می شود و برای غربالگری SLE انجام می گردد.
آنتی بادی ضد DNA، Anti – ENA، آنتی بادی ضد اسکلرودرما و آنتی بادی ضد سانترومر.
این آزمایش نیازی به ناشتایی و محدودیت رژیم غذایی ندارد.
اتوآنتی بادی ها علیه ماده هسته ای (ANAs) یا ماده ی سیتوپلاسمی (آنتی بادی های ضد سیتوپلاسمی) هستند. ANA گروهی از آنتی بادی های پروتئینی است که با ماده ی هسته ای سلول واکنش می دهد. از ANA برای تشخیص لوپوس منتشر یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE) و سایر بیماری های خودایمنی استفاده می شود و برای غربالگری SLE انجام می گردد. به دلیل این که همیشه تمام بیماران مبتلا به SLE اتوآنتی بادی تولید می کنند، یک آزمایش ANA منفی تشخیص SLE را رد می کند. اگر آزمایش ANA مثبت باشد برای تایید تشخیص باید سایر آنتی بادی ها را بررسی کرد.
سندرم شوگرن، RA، SLE، اسکلرودرما، پلی میوزیت، درماتومیوزیت، پری آرتریت (پلی آرتریت) ندوزا، هپاتیت مزمن، سیروز، میاستنیاگراویس (MG)، لوسمی، منونوکلئوز عفونی، سایر بیماری های ایمنی و پدیده ی رینود می توانند میزان سطوح ANA را افزایش دهند.
هیدرالازین، گریزوفولین، کلروتیازید ها، کلروپروتیکسن، استازولامید، آمینوسالیسیلیک اسید، پنی سیلین، فنیل بوتازون، فنیتوئین، پروکائین آمید، استرپتومایسین، سولفونامید ها و تتراسیکلین ها داروهایی می باشند که امکان دارد سبب آزمایش مثبت کاذب ANA شوند و در مقابل استروئید ها داروهایی هستند که ممکن است موجب پاسخ منفی کاذب شوند.
در رقت 1:40 منفی است.
مثبت شدن نتیجه تست.