سطح پایین C4 ممکن است به دلیل نقایص اکتسابی، نقایص ارثی یا به علت مصرف کمپلمان ( برای مثال در فرآیندهای التهابی و عفونی) باشد.کاهش اکتسابی C4 در آنژیو ادم ارثی و اکتسابی، بیماری های کبدی و کاهش سنتز و افزایش مصرف در گلومرولونفریت حاد، لوپوس اریتروماتوز، افزایش فعالیت کمپلمان مربوط به بیماری های کمپلکس ایمنی ، آرتریت روماتوئید، آنمی همولیتیک اتوایمیون، کرایوگلوبولینمی ها، آندوکاردیت تحت حاد باکتریایی مشاهده می شود.
ترجیحاً بیمار ناشتا باشد.
سطح پایین C4 ممکن است به دلیل نقایص اکتسابی، نقایص ارثی یا به علت مصرف کمپلمان ( برای مثال در فرآیندهای التهابی و عفونی) باشد. عدم وجود C4 در حضور مقادیر C3 ، C2 نرمال نشان دهنده نقص یا کمبود پروتئین C4 است. نقص مادرزادی قسمتی یا کل C4 و هاپلوتیت های C4 در ارتباط با بیماری های کمپلکس ایمنی، تیروئیدیت اتوایمیون و درماتومیوزیت جوانی مشاهده می گردد. کاهش اکتسابی C4 در آنژیو ادم ارثی و اکتسابی، بیماری های کبدی و کاهش سنتز و افزایش مصرف در گلومرولونفریت حاد، لوپوس اریتروماتوز، افزایش فعالیت کمپلمان مربوط به بیماری های کمپلکس ایمنی ، آرتریت روماتوئید، آنمی همولیتیک اتوایمیون، کرایوگلوبولینمی ها، آندوکاردیت تحت حاد باکتریایی مشاهده می شود.
ارتریت روماتوئید جوانان، سرطان (سرطان خون، لنفوم هاجکین، سارکوم)، سارکوئیدوز، کولیت زخمی یا کولیت اولسروز، سکته قلبی شدید و تیروئیدیت می توانند سبب افزایش سطوح C4 شوند.
انواع مختلف بیماریهای کلیوی، از جمله گلومرولونفریت، نفریت لوپوسی، نفریت غشایی، نفروپاتی ایمنوگلوبین آ (ig A) و همچنین پس زدن پیوند کلیه، سیروز، هپاتیت، سوء تغذیه، سپتیسمی (یا گند خونی)، تشنج شدید، بیماری سرم (بیماری کمپلکس دفاعی)، عفونتهای میکروبی عودکننده (معمولا عفونتهای باکتریایی)، بیماریهای خود ایمنی از جمله لوپوس منتشر (یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک) و آرتریت روماتوئید، آنژیو ادم ارثی و آنژیو ادم اکتسابی می توانند سبب کاهش سطوح C4 شوند.
افزایش C4 در اثر مصرف داروهایی چون سایمتدین، سیکلوفسفامید (در بیماران مبتلا به لوپوس) و دانازول مشاهده شده است.
مقادیر خارج از محدوده نرمال