سندروم کارپال تونل ( سندروم کانال مچی)

مشخصات سندروم کارپال تونل ( سندروم کانال مچی)

سندروم کارپال تونل (سندروم کانال مچی)

Carpal tunnel syndrome

OMIM: #115430

توصیف بیماری سندروم کارپال تونل

سندروم کارپال تونل اختلالیست که از طریق اختلال در عملکرد اعصاب (نوروپاتی) ایجاد شده و منجر به درد و بی حسی یا خواب رفتگی ( paresthesia)  ابتدا در مچ و دست میشود. با اینکه این سندروم میتواند در هر سنی ظاهر شود ، اما در بیشتر موارد افراد بین سن 40 تا 60 را درگیر میکند. در بیش از نیمی از موارد هر دو دست درگیر میشوند ، گرچه ، شدت اختلال ممکن است بین دو دست متفاوت باشد. زمانی که تنها یک دست درگیر میشود ، اغلب دست غالب ( دستی که هنگام نوشتن مورد استفاده قرار میگیرد ) ، میباشد. در سندروم کارپال تونل درد یا paresthesia  معمولا در مچ ، کف دست و چهار انگشت اول دست ایجاد میشود. این علائم اغلب حین خوابیدن ایجاد شده و در زمان بیدار شدن حس میشوند. افراد مبتلا معمولا دست خود را برای رهایی از درد و بی حسی تکان میدهند. این یک حرکت ویژه و تکان ناگهانی به نام علامت تلنگر (flick sign) میباشد.

حین پیشرفت بیماری ، علائم طی روز نیز ظاهر میشوند. افراد مبتلا ممکن است در انجام کارهای روزانه مثل چرخاندن دستگیره  در ، بستن دکمه ها یا باز کردن در شیشه ها دچار مشکل شوند. علائم سندروم کارپال تونل ممکن است با فعالیت های خاصی که باعث خم شدن یا کشش مچ شود ، مثل رانندگی ، تایپ کردن یا نگه داشتن تلفن ، شروع شود. با گذر زمان ، افراد مبتلا به این سندروم ممکن است از دست دادن ( آتروفی ) عضله و عصب در دست درگیر را تجربه کرده و دچار کاهش توانایی ادراک و حس شوندکه این امر منجر میشود بیماران به اشتباه احساس بهبودی داشته باشند.

فراوانی سندروم کارپال تونل

سندروم کارپال تونل 1 تا 5 درصد جمعیت بزرگسال را تحت تاثیر قرار میدهد.

علل سندروم کارپال تونل

سندروم کارپال تونل زمانی که عصب دست و ساعد که به عنوان عصب میانه شناخته میشود ،  توسط یک کانال باریک به نام کارپال تونل فشرده شود  ، ایجاد میشود. کارپال تونل یک کانال باریک در مچ میباشد که عصب میانه از طریق آن از ساعد به دست و چهار انگشت اول گسترش میابد. این کانال با استخوان های مچ و بافت های پیوندی ( بافت هایی که مفاصل و اندام های بدن را حفظ میکنند ) احاطه شده است. سندروم کارپال تونل اغلب ایدیوپاتیک شرح داده میشود زیرا علت آن ناشناخته است ، اما میتواند با عوامل محیطی و روش زندگی تحت تاثیر قرار گیرد. اطلاعات ژنتیکی کمی از این بیماری وجود دارد. بیشتر ژن های شناخته شده دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئین هایی که جزئی از بافت های پیوندی هستند ، فراهم میکنند. دیگر ژن های مرتبط با  این بیماری در عملکرد سلول عصبی ، سیستم ایمنی یا فعالیت های متابولیسمی ، نقش ایفا میکنند.

بعلاوه پهنای کارپال تونل در میان افراد متنوع است ، افراد با کانال های باریک تر استعداد بیشتری برای فشردگی عصب نسبت به افراد با کانالهای پهن تر دارند. در سندروم کارپال تونل ، فشردگی عصب میتواند از طریق فاکتورهای زیادی مثل التهاب بافت پیوندی اطراف کارپال تونل ، تجمع مایع ( ادم ) در ساعد ، تغییرات هورمونی ، استرس  و ضربه به مچ یا انسداد در کارپال تونل ، مثل وجود کیست یا تومور ، ایجاد شود. سندروم کارپال تونل در 20 تا 45 درصد زنان باردار ، احتمالا به علت ادم یا تغییرات هورمونی ظاهر میشود و اغلب بعد از اتمام حاملگی از بین میرود.

فعالیت های ویژه ای ، اغلب مربوط به شغل های ویژه ، ممکن است ریسک ابتلا افراد به سندروم کارپال تونل را افزایش دهد. استفاده مکرر از ابزارهای ویبره دار یا ابزارهایی که نیاز به حرکات نیرومند دارند میتواند باعث ایجاد فشار به مچ شده و منجر به تورم یا التهاب اطراف کارپال تونل شود. اینکه انقباض تکراری دست و مچ که از طریق استفاده مکرر از کامپیوتر ایجاد میشود ، ریسک ابتلا به سندروم کارپال تونل را افزایش میدهد یا نه ، مبهم است ، شواهد ضد  و نقیض میباشند. احتمالا اثر استفاده از کامپیوتر در ایجاد سندروم کارپال تونل کم است. با اینکه سندروم کارپال تونل میتواند از ویژگیهای بسیاری از اختلالات مثل چاقی مفرط ، اختلال استفاده از الکل ، آرتریت روماتوئید ، دیابت تیپ 1 ، دیابت تیپ 2 ، کم کاری تیروئید ، نارسایی کلیوی ، آمیلوئیدوز ترانس تیرتین  و نوروپاتی ارثی با استعداد فلج فشاری باشد اما معمولا در افراد بدون هیچ یک از این بیماری های  مرتبط رخ میدهد.

الگوی توارث سندروم کارپال تونل

سندروم کارپال تونل یک بیماری پیچیده است و معمولا ارثی نیست. گرچه ، داشتن خویشاوند نزدیک مبتلا به سندروم کارپال تونل احتمالا ریسک ابتلا فرد به بیماری را افزایش میدهد.