میوپاتی Cap

میوپاتی Cap

Cap myopathy

OMIM: #609284; #609285

توصیف بیماری میوپاتی Cap

میوپاتی Cap اختلالی است که ابتدا عضلات اسکلتی که عضلات مورد استفاده برای حرکت بدن میباشند را تحت تاثیر قرار میدهد. افراد مبتلا به میوپاتی Cap دارای ضعف عضلانی ( میوپاتی ) و تون ماهیچه ای ضعیف ( هیپوتونی ) در سراسر بدن خود میباشند اما شدیدترین موارد مربوط به عضلات صورت ، گردن و اندام ها میباشد. ضعف عضلانی که در زمان تولد یا حین دوران کودکی شروع میشود ممکن است با گذر زمان شدیدتر شود. افراد مبتلا ممکن است دارای اختلالات تغذیه و بلع در نوزادی باشند. آن ها معمولا در توسعه مهارت های حرکتی مثل نشستن ، چهار دست و پا رفتن ، ایستادن و راه رفتن تاخیر دارند. آن ها ممکن است مکررا بیفتند ، به راحتی خسته شوند و در دویدن ، بالا رفتن از پله ها یا پریدن دچار مشکل شوند. در برخی موارد ، عضلات مورد استفاده برای تنفس تحت تاثیر قرار میگیرند و مشکلات تنفسی تهدید کننده زندگی ممکن است به وجود بیایند.

افراد مبتلا به میوپاتی Cap ممکن است دارای کمان بلند در سقف دهان خود ( کام با قوس زیاد[1] ) ، افتادگی شدید پلک چشم ( پتوز[2] ) و صورت کشیده باشند. برخی افراد مبتلا دارای انحنای غیرطبیعی در قسمت پایینی کمر ( لوردوز[3] ) یا انحنای جانبی ستون فقرات ( اسکولیوز[4] ) میباشند. نام میوپاتی Cap از ساختارهای غیرطبیعی کلاه مانند در سلول های عضلانی افراد مبتلا نشات گرفته است. زمانیکه بافت عضلانی افراد مبتلا زیر میکروسکوپ بررسی میشود این ساختارهای کلاه مانند قابل مشاهده اند. شدت میوپاتی Cap مرتبط با درصد سلول های عضلانی است که دارای این ساختارهای کلاه مانند میباشند. افرادی که 70 تا 75 درصد سلول های عضلانی آنها دارای ساختارهای کلاه مانند میباشد معمولا مشکلات شدید تنفسی دارند و ممکن است تا دوران کودکی زنده نمانند ، در حالیکه افرادی که 10 تا 30 درصد سلول های عضلانی آن ها دارای این ساختارها است علائم ملایم تری دارند و میتوانند تا دوران بزرگسالی زندگی کنند.

فراوانی میوپاتی Cap

میوپاتی Cap یک اختلال نادر است که تنها در تعداد کمی از افراد شناسایی شده است. شیوع دقیق آن مشخص نیست.

علل بیماری میوپاتی Cap

جهش های ژن ACTA1 ، TPM2 یا TPM3 میتوانند منجر به میوپاتی Cap شوند. این ژن ها دستورالعمل هایی برای تولید پروتئین هایی که نقش هایی مهم در عضلات اسکلتی ایفا میکنند فراهم میکنند. ژن ACTA1 دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئینی به نام آلفا-اکتین اسکلتی فراهم میکند که این پروتئین بخشی از خانواده پروتئین اکتین میباشد. پروتئین های اکتین برای حرکت سلول و انقباض رشته های عضلانی ( انقباض عضلانی ) مهم هستند. فیلامنت های نازک از مولکول های اکتین و فیلامنت های ضخیم از پروتئین دیگری به نام میوزین ساخته شده اند که اجزای اولیه رشته های عضلانی میباشند و برای انقباض عضلانی ضروری هستند. اتصال و انفصال فیلامنت های ضخیم و نازک همپوشان به آن ها اجازه حرکت نزدیک به یکدیگر را میدهد بنابراین عضلات میتوانند منقبض شوند. جهش در ژن ACTA1 که باعث میوپاتی Cap میشود باعث ایجاد یک پروتئین غیرطبیعی میشود که ممکن است با گردآوری مناسب فیلامنت های نازک مداخله کند. ساختارهای کلاه شکل سلول های عضلانی مرتبط با این بیماری از فیلامنت های نازک سازمان نیافته تشکیل شده اند.

ژن های TPM2 و TPM3 دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئین هایی که اعضای خانواده پروتئین تروپومیوزین هستند فراهم میکنند. پروتئین های تروپومیوزین با اتصال به اکتین و کنترل اتصال اکتین به میوزین ، انقباض عضلانی را تنظیم میکنند. اثرات ویژه جهش های ژن TPM2 و TPM3 مبهم هستند اما دانشمندان پیشنهاد میکنند که این جهش ها ممکن است با اتصال طبیعی اکتین-میوزین بین فیلامنت های نازک و ضخیم مداخله کرده ، انقباض عضلانی را معیوب کنند و این امر منجر به ضعف عضلانی مشاهده شده در میوپاتی Cap میشود.

الگوی توارث میوپاتی Cap

میوپاتی Cap با الگوی توارث اتوزومال غالب به ارث میرسد به این معنی که یک کپی از ژن تغیریافته در هر سلول برای ایجاد بیماری کافی است. بیشتر موارد ارثی نیستند ؛ آن ها از جهش های جدید در ژن نشات گرفته و در افراد بدون تاریخچه خانوادگی از بیماری ظاهر میشوند.

[1] high-arched palate
[2] ptosis
[3] lordosis
[4] scoliosis