سندرم میاستنیک مادرزادی

مشخصات سندرم میاستنیک مادرزادی

سندروم میاستنیک مادرزادی

Congenital myasthenic syndrome

OMIM: #616227

توصیف بیماری

سندرم میاستنیک مادرزادی یک گروه از بیماری هاست که با ضعف عضلانی ( میاستنی ) شناسایی شده و با کار فیزیکی بدتر میشوند. ضعف عضلانی معمولا در اوایل کودکی شروع میشود اما میتواند در نوجوانی یا بزرگسالی نیز ظاهر شود. ماهیچه های صورت ، شامل ماهیچه های کنترل کننده پلک چشم ، ماهیچه های حرکت دهنده چشم و ماهیچه هایی که برای جویدن و بلع مورد استفاده قرار میگیرند در بیشتر مواقع تحت تاثیر قرار میگیرند. اگرچه ، هر ماهیچه ای که برای حرکت مورد استفاده قرار میگیرد ( عضلات اسکلتی ) میتواند در این بیماری تحت تاثیر قرار گیرد. به علت ضعف عضلانی ، نوزادان بیمار ممکن است اختلالات خوردن داشته باشند. توسعه مهارت های حرکتی مثل خزیدن یا راه رفتن ممکن است به تاخیر بیفتد. شدت میاستنی بسیار متنوع است ، طوریکه برخی افراد ضعف خفیف و دیگر افراد ضعف شدید که توانایی راه رفتن را از آنها میگیرد ، تجربه میکنند. برخی افراد دوره هایی از مشکلات تنفسی که ممکن است از طریق تب یا عفونت شروع شود را تجربه میکنند. افراد به شدت بیمار ممکن است همچنین وقفه های کوتاه تنفسی  ( آپنه )  که میتواند منجر به  کبودی پوست یا لب ها ( سیانوز ) شود را تجربه کنند.

فراوانی

شیوع سندرم میاستنیک مادرزادی ناشناخته است . حداقل ٦٠٠ خانواده با اعضای بیمار در مقالات علمی توصیف شده اند.

علل بیماری

جهش در ژن های بسیاری میتواند منجر به سندرم میاستنیک مادرزادی شود . جهشهای ژن CHRNE مسئول بیش از نیمی از موارد میباشد. تعداد زیادی از موارد نیز از طریق جهش ژن های RAPSN، CHAT ، COLQو DOK7  ایجاد میشوند. تمام این ژن ها دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئین های درگیر در عملکرد نرمال اتصالات عصب-عضله فراهم میکنند. اتصال عصب-عضله ناحیه ای بین انتهای سلولهای عصبی و سلولهای ماهیچه ای است ، جایی که سیگنال ها برای شروع حرکت ماهیچه آزاد میشوند. جهش های ژنی منجر به تغییرات در پروتئین هایی میشود که در ارتباطات  عصب-عضله نقش ایفا میکنند و این تغییرات سیگنالینگ بین پایانه های سلولهای عصبی و سلولهای ماهیچه ای را مختل میکند. سیگنالینگ مختل شده بین این سلولها منجر به توانایی ناقص در حرکت عضلات اسکلتی ، ضعف عضلانی و رشد تاخیر یافته مهارت های حرکتی میشود. مشکلات تنفسی در سندرم میاستنیک مادرزادی در نتیجه  حرکات ناقص عضلات دیواره قفسه سینه و ماهیچه ای که شکم را از حفره قفسه سینه جدا میکند ( دیافراگم ) ، ایجاد میشود. جهش در دیگر ژن ها که دستورالعمل هایی برای پروتئین های درگیر در سیگنالینگ عصب-عضله فراهم میکنند نیز کشف شده است که ایجاد کننده برخی موارد سندرم میاستنیک مادرزادی میباشند ، گرچه این جهش ها مسئول تنها بخش کوچکی از موارد میباشند. برخی افراد با سندرم میاستنیک مادرزادی هیچ جهش شناخته شده ای در هیچ یک از ژن های شناخته شده مرتبط با این بیماری ندارند.

الگوی توارث

این بیماری در بیشتر موارد با الگوی اتوزومی مغلوب به ارث میرسد . به این معنی که هر دو کپی ژن در هر سلول فرد بیمار حاوی جهش میباشند. والدین فردی با بیماری اتوزومی مغلوب هر کدام یک کپی از ژن جهش یافته را حمل میکنند ، اما معمولا علائم و نشانه های بیماری را نشان نمیدهند. ندرتا ، این بیماری با الگوی اتوزومی غالب به ارث میرسد به این معنی که یک کپی از ژن تغییر یافته در هر سلول برای مبتلا شدن به بیماری کافیست . در بیشتر موارد ، فرد بیمار یک والد بیمار دارد. دیگر موارد در نتیجه جهش های جدید در ژن ایجاد شده  و در افرادی که هیچ تاریخچه خانوادگی از بیماری ندارند ، ظاهر میشود.