ALT بیشتر در کبد یافت می شود و مقادیر کمتری از آن در قلب، عضله اسکلتی و کلیه ها وجود دارد. بیماری که پارانشیم کبد را تحت تاثیر خود قرار دهد و یا جراحت باعث رها شدن این آنزیم هپاتوسلولار به داخل جریان خون و باعث افرایش میزان ALT سرم می شود. بیشتر افزایش سطوح ALT به دلیل اختلال عملکرد کبد حاصل می گردد.
این تست نیاز به ناشتایی و محدودیت رژیم غذایی ندارد.
ALT بیشتر در کبد یافت می شود و مقادیر کمتری از آن در قلب، عضله اسکلتی و کلیه ها وجود دارد. بیماری که پارانشیم کبد را تحت تاثیر خود قرار دهد و یا جراحت باعث رها شدن این آنزیم هپاتوسلولار به داخل جریان خون و باعث افرایش میزان ALT سرم می شود. بیشتر افزایش سطوح ALT به دلیل اختلال عملکرد کبد حاصل می گردد. از این آزمایش در شناسایی بیماری های هپاتوسلولار کبد و همچنین جهت کنترل دقیق پیشرفت یا وخامت این بیماری ها استفاده می شود. در بیمارانی که به یرقان مبتلا هستند، آلانین آمینوترانسفراز (ALT) غیر طبیعی، کبد را بیشتر از همولیز RBC به عنوان منبع زردی مطرح خواهد کرد.
افزایش بالای سطوح آنزیم:
هپاتیت، ایسکمی هپاتیک و نکروز هپاتیک موجب افزایش قابل توجهی در سطوح ALT می شوند.
افزایش متوسط سطوح آنزیم:
یرقان انسدادی، کلستاز، سیروز، داروهای هپاتوتوکسیک، ترومای عضله مخطط، تومور هپاتیک و سوختگی های شدید موجب افزایش متوسطی در سطح ALT می شوند.
افزایش خفیف سطوح آنزیم:
منونوکلئوز عفونی، انفارکتوس میوکارد، میوزیت، شوک و پانکراتیت نیز باعث افرایش خفیفی در سطوح ALT می شوند.
داروهایی چون استامینوفن، آمینوسالیسیلیک اسید، آمپی سیلین، وراپامیل، آلوپورینول، کلروپروپاماید، کلوفیبرات، نالیدیکسیک اسید، کلوگزاسیلین، کدئین، ایندومتاسین، دیکومارول، ایزونیازید (INH)، متوترکسات، نفسیلین، متیل دوپا، نیتروفورانتوئین، اگزاسیلین، ضد بارداری های خوراکی، فنیل بوتازون، فنوتیازین، پروکائین آمید، پروپوکسیفن، پروپرانولول، فنیتوئین، کینیدین، تتراسایکلین ها و سالیسیلات ها باعث افزایش سطح ALT می شوند.
مقادیر خارج از محدوده نرمال