فیبریلاسیون دهلیزی خانوادگی

فیبریلاسیون دهلیزی خانوادگی

Familial atrial fibrillation

OMIM: #614049

توصیف بیماری

فیبریلاسیون دهلیزی خانوادگی یک اختلال ارثی در ریتم طبیعی قلب است. فیبریلاسیون دهلیزی از طریق دوره های ناهماهنگ فعالیت الکتریکی ( فیبریلاسیون ) حفره های بالایی قلب ( دهلیز ها ) ایجاد میشود و باعث نامنظمی و تند شدن ضربان قلب میشود. اگر این بیماری درمان نشود ، این ریتم غیرطبیعی قلب ( آریتمی ) میتواند منجر به سرگیجه ، درد قفسه سینه ، حس لرزش یا کوبش در قفسه سینه ( تپش قلب ) ، تنگی نفس یا سنکوپ شود. فیبریلاسیون دهلیزی خطر سکته مغزی و مرگ ناگهانی را نیز افزایش میدهد. عوارض فیبریلاسیون دهلیزی میتوانند در هر سنی ظاهر شوند ، گرچه ، برخی افراد مبتلا به این بیماری قلبی هرگز هیچ مشکل مرتبط با این بیماری را تجربه نمیکنند.

فراوانی

فیبریلاسیون دهلیزی شایع ترین نوع آریتمی های عود کننده میباشد که بیش از 3 میلیون فرد را در سراسر آمریکا تحت تاثیر قرار داده است. خطر این نامنظمی ریتم قلب با افزایش سن افزایش میابد. شیوع نوع خانوادگی فیبریلاسیون دهلیزی مشخص نیست ؛ گرچه ، مطالعات اخیر پیشنهاد میدهند که تا 30 درصد تمام افرادی که دارای فیبریلاسیون دهلیزی بدون دلیل شناخته شده ای میباشند دارای سابقه این بیماری در خانواده شان میباشند.

علل بیماری

تغییر در برخی ژن ها میتواند باعث فیبریلاسیون دهلیزی شود ، درحالیکه ، تغییر در ژن های دیگر خطر ابتلا به این بیماری را در تلفیق با یک سری عوامل محیطی تحت تاثیر قرار میدهد. فیبریلاسیون دهلیزی خانوادگی اغلب از جهش های نادر ژن های منفرد ناشی میشود. گرچه ، این موارد تنها بخش کوچکی از تمام افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی را تشکیل میدهند. اولین ژنی که مشخص شد با فیبریلاسیون دهلیزی خانوادگی مرتبط است ، ژن KCNQ1 بود که دستورالعمل هایی را برای ساخت کانالی که در غشای خارجی سلول های عضله قلب قرار میگیرد ، فراهم میکند. این کانال یون های مثبت پتاسیم را به خارج از سلولها انتقال میدهد. در عضله قلب ، این انتقال یون در حفظ ریتم طبیعی قلب نقشی اساسی ایفا میکند. از زمان این کشف ، مشخص شد که واریانت های ژنتیکی نادر دیگر ژن های کانال یونی نیز باعث فیبریلاسیون دهلیزی خانوادگی میشوند. جهش در این ژن های کانال های یونی منجر به تولید کانال های تغییریافته میشود که ممکن است باعث افزایش یا کاهش عبور یون ها از غشای خارجی سلول و تغییر الگوی ضربان های قلب شود.

مشخص شده که جهش در دیگر انواع ژن ها نیز باعث فیبریلاسیون دهلیزی خانوادگی میشود. برخی از این ژن ها دستورالعمل هایی برای ساخت فاکتورهای رونویسی قلبی که فعالیت ژن های خاص درگیر در تشکیل و توسعه قلب پیش از تولد را تنظیم میکنند ، فراهم میکنند. ژن های دیگر دستورالعمل هایی برای ساخت بخش هایی از واحدهای ساختاری عضله قلب مثل سارکومر ها را فراهم میکنند. این ساختارها برای انقباض عضله قلبی و ایجاد عمل پمپاژ قلب ضروری میباشند. جهش در این ژن ها باعث یک سری اثر بر ساختار و عملکرد عضله قلب میشود ، تمام اینها می توانند منجر به غیرطبیعی شدن ضربان قلب شوند.

بیشتر موارد فیبریلاسیون دهلیزی در اثر جهش های ارثی در ژن های منفرد ایجاد نمیشوند. گرچه ، به نظر میرسد واریانت های نسبتا شایع ( پلی مورفیسم ها ) در بیش از دو جین ژن احتمال ایجاد این بیماری را تحت تاثیر قرار می  دهند. هر یک از این پلی مورفیسم ها ( چندشکلی ها ) به تنهایی دارای اثر کوچکی بر خطر کلی در یک فرد میباشند اما یک فرد ممکن است دارای پلی مورفیسم های متعددی باشد که با هم دارای یک اثر چشمگیر می باشند. علاوه بر این واریانت های ژنتیکی شایع ، عوامل خطر فیبریلاسیون دهلیزی شامل فشار خون بالا ، دیابت ملیتوس ، سکته مغزی پیشین یا تجمع ذخایر چربی و بافت زخم مانند در پوشش شریان ها ( آترواسکلروزیس ) نیز می باشند. محققان در حال تلاش برای تعیین چگونگی تلفیق تغییرات ژنتیکی ، اثرات محیطی و عوامل مربوط به روش زندگی در خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی در یک فرد میباشند.

الگوی توارث

زمانیکه فیبریلاسیون دهلیزی خانوادگی در اثر جهش در ژن های منفرد ( مثل KCNQ1 ) ایجاد شود ، با الگوی توارث اتوزومی غالب به ارث میرسد. الگوی توارث اتوزومی غالب به این معنی می باشد که یک کپی از ژن تغییریافته در هر سلول برای ایجاد این بیماری کافی است. در این موارد ، فرد مبتلا جهش را از یک والد مبتلا به این بیماری به ارث میبرد. واریانت های ژنتیکی شایع که باعث افزایش خطر فیبریلاسیون دهلیزی میشوند میتوانند بین نسل های مختلف خانواده نیز منتقل شوند. افراد مبتلا به این واریانت ها ممکن است دارای سابقه خانوادگی فیبریلاسیون دهلیزی باشند اما در این موارد بیماری دارای الگوی توارث اتوزومی غالب واضحی نمی باشد.