عدم هماهنگی رشته ای مادرزادی

مشخصات عدم هماهنگی رشته ای مادرزادی

عدم هماهنگی رشته ای مادرزادی

Congenital fiber-type disproportion

OMIM; #255310

توصیف بیماری

عدم هماهنگی رشته ای مادرزادی ، اختلالی است که ابتدا عضلات اسکلتی که برای حرکت مورد استفاده قرار میگیرند را تحت تاثیر قرار میدهد. افراد مبتلا به این بیماری معمولا ضعف عضلانی ( میوپاتی ) ، بویژه در عضلات شانه ها ، بازوها ، لگن و ران ها را تجربه میکنند. ضعف همچنین میتواند عضلات صورت و عضلات کنترل کننده حرکت چشم را تحت تاثیر قرار دهد ( افتالموپلژی[1] ) که گاهی منجر به افتادگی پلک چشم ها ( پتوز[2] ) میشود. افراد مبتلا به این بیماری عموما دارای صورتی دراز ، کمانی بلند در سقف دهان ( کام با کمان بلند[3] ) و دندان های زیاد و نامنظم[4] میباشند. افراد مبتلا ممکن است دارای بدشکلی های مفصلی و انحنای غیرطبیعی قسمت پایینی کمر ( لوردوز[5] ) یا ستون فقراتی با انحنای جانبی ( اسکولیوز[6] ) باشند. در حدود 30 درصد افراد مبتلا به این بیماری مشکلات تنفسی ملایم تا شدید مرتبط با ضعف عضلات مورد نیاز برای تنفس را تجربه میکنند. برخی افراد که این مشکلات تنفسی را تجربه میکنند به استفاده از دستگاهی که به تنظیم تنفس افراد در شب و گاهی طی روز کمک میکند ( تهویه مکانیکی غیرتهاجمی[7] ) نیاز پیدا میکنند. در حدود 30 درصد افراد مبتلا دارای اختلال در بلع به علت ضعف عضلانی درگلو میباشند. ندرتا ، افراد مبتلا به این بیماری دارای عضله قلبی ضعیف و بزرگ شده (کاردیومیوپاتی اتساعی[8]) میباشند.

شدت عدم هماهنگی رشته ای مادرزادی به میزان گسترده ای متنوع است. تخمین زده شده است که تا 25 درصد افراد مبتلا ، ضعف عضلانی شدید را در بدو تولد تجربه کرده و در نوزادی یا کودکی میمیرند. دیگران دارای تنها ضعف عضلانی ملایمی میباشند که در بزرگسالی ظاهر میشود. در بیشتر موارد ، علائم این بیماری در یک سالگی ظاهر میشوند. علائم اولیه این بیماری معمولا تون عضلانی کاهش یافته ( هیپوتونی[9] ) و ضعف عضلانی میباشند. در بیشتر موارد ، ضعف عضلانی با گذر زمان تشدید نمیشود و در برخی موارد ممکن است بهبود یابد. اگرچه مهارت های حرکتی مثل ایستادن و راه رفتن ممکن است تاخیر یابند ، بسیاری از کودکان مبتلا در نهایت راه رفتن را یاد میگیرند. این افراد اغلب دارای استقامت کمتری نسبت به همسالان خود میباشند اما در کل فعال باقی میمانند. ندرتا ، افراد مبتلا به این بیماری دارای کاهش پیشرونده قدرت عضلانی با گذر زمان میباشند. این افراد ممکن است توانایی راه رفتن را از دست بدهند و به صندلی چرخدار نیاز پیدا کنند.

فراوانی

به نظر میرسد عدم هماهنگی رشته ای مادرزادی یک اختلال نادر باشد ، گرچه شیوع آن مشخص نیست.

علل بیماری

جهش در چندین ژن میتواند منجر به ایجاد عدم هماهنگی رشته ای مادرزادی شود. جهش در ژن های TPM3 ، RYR1 و ACTA1 باعث ایجاد 35 تا 50 درصد موارد میشوند ، در حالیکه جهش در دیگر ژن ها ، برخی شناخته شده و برخی ناشناخته ، مسئول موارد باقیمانده میباشند. ژن هایی که منجر به عدم هماهنگی رشته ای مادرزادی میشوند ، دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئین هایی که در انقباض رشته های عضلانی ( انقباض عضلات ) مشارکت میکنند ، فراهم میکنند. تغییرات در این پروتئین ها منجر به انقباض عضلانی معیوب میشود و این امر منجر به ضعف عضلانی میشود. عضله اسکلتی از دو نوع رشته عضلانی تشکیل شده است : نوع 1 ( رشته های انقباضی کند ) و نوع 2 ( رشته های انقباضی تند ). به طور طبیعی ، رشته های نوع 1 و نوع 2 دارای اندازه یکسانی میباشند. در افراد مبتلا به عدم هماهنگی رشته ای مادرزادی ، رشته های عضله اسکلتی نوع 1 به میزان چشمگیری از رشته های عضله اسکلتی نوع 2 کوچک تر هستند. اینکه آیا رشته های عضله اسکلتی نوع 1 کوچک منجر به ضعف عضلانی میشوند یا در اثر ضعف عضلانی افراد مبتلا به عدم هماهنگی رشته ای مادرزادی به وجود می آیند ، مبهم است.

الگوی توارث

عدم هماهنگی رشته ای مادرزادی میتواند دارای چندین الگوی توارث باشد. زمانیکه این بیماری در اثر جهش های ژن  ACTA1 ایجاد شود ، معمولا با الگوی توارث اتوزومال غالب به ارث میرسد. الگوی توارث اتوزومال غالب به این معنی است که یک کپی از ژن تغییریافته در هر سلول برای ایجاد بیماری کافی است. بیشتر موارد باقیمانده عدم هماهنگی رشته ای مادرزادی آن دسته ای هستند که در اثر جهش های ژن RYR1 ایجاد میشوند و دارای الگوی توارث اتوزومال مغلوب میباشند ، به این معنی که هر دو کپی ژن در هر سلول حاوی جهش میباشند. والدین فردی با بیماری اتوزومی مغلوب هر کدام یک کپی از ژن جهش یافته را حمل میکنند ، اما معمولا علائم و نشانه های بیماری را نشان نمیدهند. زمانیکه این بیماری در اثر جهش های ژن TPM3 ایجاد شود ، میتواند با الگوی توارث اتوزومال غالب یا اتوزومال مغلوب ظاهر شود.

در موارد نادر این بیماری میتواند با الگوی توارث وابسته به X به ارث برسد ، گرچه ژن یا ژن های مرتبط با نوع وابسته به X این بیماری شناسایی نشده اند. اگر ژن جهش یافته ایجاد کننده بیماری روی کروموزوم X ( یکی از دو کروموزوم جنسی در هر سلول ) قرار داشته باشد ، بیماری وابسته به X تلقی میشود. در مردان ( افرادی که دارای تنها یک کروموزوم X میباشند ) ، یک کپی تغییریافته از ژن در هر سلول برای ایجاد بیماری کافی است. از آنجائیکه زنان دارای دو کپی از کروموزوم X میباشند ، یک کپی تغییریافته از ژن در هر سلول معمولا منجر به علائم خفیف تری نسبت به مردان میشود یا ممکن است اصلا علائمی وجود نداشته باشد. ویژگی بارز وراثت وابسته به X  این است که پدران قادر نیستند صفات وابسته به X را به پسران خود انتقال دهند. تخمین زده شده است که 40 درصد افراد مبتلا به عدم هماهنگی رشته ای مادرزادی دارای یک خویشاوند مبتلا میباشند.

[1] ophthalmoplegia
[2] ptosis
[3] high-arched palate
[4] crowded teeth
[5] lordosis
[6] scoliosis
[7] noninvasive mechanical ventilation
[8] dilated cardiomyopathy
[9] hypotonia