سندروم بورینگ اوپیتز

مشخصات سندروم بورینگ اوپیتز

سندروم بورینگ اوپیتز

Bohring-Opitz syndrome یا C-like syndrome

OMIM: #605039

توصیف بیماری سندروم بورینگ اوپیتز

سندروم بورینگ اوپیتز یک بیماری نادر است که رشد بسیاری از قسمت های بدن را تحت تاثیر قرار میدهد. بیشتر افراد با سندروم بورینگ اپیتز عمیقا تحت تاثیر ناتوانی ذهنی ، تاخیر رشد و تشنج قرار میگیرند. بیشتر افراد متاثردارای سری با  اندازه و شکل نرمال و بدون آنومالی های مغز میباشند ، اگرچه برخی دارای رشد غیر عادی سر میباشند. رشد غیرعادی میتواند منجر به یک سر با سایز کوچک( میکروسفالی ) و یک جمجمه غیرعادی به نام تریگونوسفالی شود، که به پیشانی ظاهر برجسته ای میدهد.آنومالی های ساختاری مغز میتوانند همراه یا بدون آنومالیهای سر ظاهر شوند. برای مثال فضاهای پر مایع نزدیک به مرکز مغز (بطن ها) ممکن است معمولا بزرگ (ونتریکولومگالی) شده یا بافتی که نیمه های راست و چپ مغز را به هم وصل میکند (کورپوس کالوزوم) میتواند به صورت غیر عادی باریک شود.

مشکلات چشم که میتوانند بینایی را تحت تاثیر قرار دهند نیز در افراد با سندروم بورینگ اوپیتز ظاهر میشوند. افراد با این بیماری ممکن است چشمان بیرون زده(اگزوفتالموس) ، انحراف چشم (استرابیسم) ، چشم هایی که با فاصله زیاد از هم قرار دارند (hypertelorism) یا چشمهایی با گوشه های خارجی باز داشته باشند. افراد بیمار ممکن است نزدیک بینی شدید( high  myopia ) یا آنومالی هایی در بافت حساس به نور در پشت چشم ( شبکیه) یا اعصابی که اطلاعات را از چشم ها به مغز میرسانند ( اعصاب بینایی ) داشته باشند. دیگر تفاوت های چهره ای که مربوط به سندروم بورینگ اوپیتز باشد شامل یک پل بینی صاف ، سوراخ های بینی که به جای اینکه به سمت پایین باشند ، شیب به سمت جلو دارند (anteverted nares) ، کمان حلقی بلند یا باز بودن سقف دهان (high arched or cleft palate)  ،یک شکاف در لب بالایی ( cleft lip) ،فک پایینی کوچک (micrognathia) ،گوشهای کوچک که به پشت چرخیده اند، یک نشانه مادرزادی قرمز (nevus simplex) روی صورت ( معمولا پیشانی) ، خط مو جلویی کوتاه با ابروهایی که با هم  در وسط رشد میکنند (synophrys) و موهای بیش ازاندازه در بدن و صورت (hirsutism)  که با افزایش سن افزایش میابند، میباشند. برخی افراد با سندروم بورینگ اوپیتز رشد ضعیفی پیش از تولد ( عقب ماندگی رشد درون رحمی ) دارند. طی نوزادی به کندی رشد کرده و وزن می گیرند و اغلب مشکلات شدید در بلع همراه با استفراغ مکرر دارند.

افراد با این بیماری اغلب موقعیت بدنی ویژه ای دارند، که به عنوان حالت سندروم بورینگ اوپیتز  شناخته می شود. این حالت شامل شانه های خمیده ، آرنج  و مچ  دستها  خم ،  موقعیت دست ها به همراه مچ ها یا تمام انگشتان زاویه دار بوده  و این زوایه به سمت خارج انگشت پنجم ( انحراف اولنار)  ، با پاهایی که معمولا مستقیم رشد میکنند، میباشد. افراد بیمار معمولا تا وقتی بزرگ تر شوند  حالت سندروم بورینگ اوپیتز را نشان نمیدهند. دیگر آنومالیها که از زمان تولد ظاهر میشوند ، شامل بدشکلی مفاصل در زانوها ، لگن یا دیگر مفاصل و بافت ماهیچه ای غیرعادی میباشند. افراد بیمار میتوانند عفونتهای مکرر و آنومالیهایی در قلب، کلیه یا دستگاه تناسلی داشته باشند. در موارد نادر یک نوع سرطان کلیه دوران کودکی که بعنوان تومور ویلمز شناخته میشود ، میتواند ایجاد شود. برخی افراد با سندروم بورینگ اوپیتز تا بعد از اوایل کودکی عمر نمیکنند ، در حالیکه دیگران تا دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی زنده میمانند. شایع ترین علل مرگ، مشکلات قلبی ، آنومالیهای حلق و مجاری تنفسی که منجر به توقف تنفس میشوند ( وقفه تنفسی مسدود کننده) و عفونت های ریه میباشند.

فراوانی سندروم بورینگ اوپیتز

به نظر میرسد سندروم بورینگ اوپیتز یک بیماری نادر باشد ، گرچه شیوع دقیق آن ناشناخته است. بیش از ٤٠ فرد بیمار در مقالات علمی توصیف شده اند.

دلایل سندروم بورینگ اوپیتز

سندروم بورینگ اوپیتز از طریق جهش هایی در ژن ASXL1 ایجاد میشود. این ژن دستورالعمل هایی برای ساخت یک پروتئین که در فرآیندی به نام  بازسازی کروماتین مشارکت میکند ، ایجاد میکند. کروماتین مجموعه ای از DNA و پروتئین هایی است که DNA را درون کروموزوم ها بسته بندی میکنند. ساختار کروماتین میتواند تغییر کند ( بازسازی شود) تا DNA  در حد ممکن محکم بسته بندی شود. ژن ASXL1 از طریق نقشش در بازسازی کروماتین ، فعالیت (بیان) بسیاری از ژنها را تنظیم میکند ، که شامل گروهی از ژن ها که به عنوان ژن های HOX شناخته میشوند و نقشهای اساسی در رشد پیش از تولد ایفا میکنند، میباشد. پروتئین ASXL1 میتواند بسته به نیاز ژنهای HOX را روشن (فعال) یا خاموش ( سرکوب) کند.

الگوی توارث سندروم بورینگ اوپیتز

سندروم بورینگ اوپیتز یک بیماری اتوزومال غالب تلقی میشود، بدین معنی که یک کپی از ژن تغییر یافته در هر سلول برای ایجاد اختلال کافی است. در بیشتر موارد ، بیماری از جهش های جدید (de novo) در ژن که حین تشکیل سلولهای رده زایا ( تخمک یا اسپرم) یا در اوایل رشد جنینی ظاهر  میشوند، ایجاد میشود. این موارد در افرادی که هیچ تاریخچه خانوادگی از اختلال ندارند ، رخ میدهد. هیچ شخصی با سندروم بورینگ اوپیتز که فرزند داشته باشد ، شناسایی نشده است. ندرتا ، افراد با سندروم بورینگ اوپیتز ژن تغییر یافته را از مادر سالم خود که جهش را تنها در برخی سلولهایش ، (سلولهای تخمک و نه در دیگر سلولها) دارد ، به ارث میبرند. این پدیده به عنوان موزائیسم شناخته میشود.