هیپوپلازی غضروفی – مویی

هیپوپلازی غضروفی – مویی

Cartilage-hair hypoplasia

OMIM: #250250

توصیف بیماری

هیپوپلازی غضروفی-مویی ، نوعی اختلال در رشد استخوان میباشد که با کوتاهی قامت (کوتولگی) و سایر اختلالات اسکلتی ؛ موهای ریز و پراکنده و عملکرد غیر طبیعی سیستم ایمنی (نقص ایمنی) که می تواند منجر به عفونت های مکرر شود ، شناسایی میشود. افراد مبتلا به هیپوپلازی غضروفی-مویی از بدو تولد دارای اندامها و قامت کوتاه هستند. آنها معمولاً دارای بدشکلی هایی در غضروف نزدیک به نواحی انتهایی استخوانهای بلند بازوها و پاها ( کندرودیسپلازی متافیز ) میباشند که بر رشد استخوان تأثیر می گذارد. اکثر مبتلایان به هیپوپلازی غضروفی-مویی به طور غیرطبیعی در بعضی از مفاصل دارای انعطاف هستند ، اما ممکن است در کشش آرنج خود بطور کامل مشکل داشته باشند.

میزان نقص ایمنی در هیپوپلازی غضروفی- مویی از خفیف تا شدید متفاوت است. افراد مبتلا به شدیدترین مشکلات ایمنی با نقص ایمنی شدید مرکب (SCID) تشخیص داده میشوند. افراد مبتلا به SCID تقریباً فاقد تمام خطوط دفاعی ایمنی در برابر باکتری ها ، ویروس ها و قارچ ها میباشند و مستعد ابتلا به عفونت های مکرر و مداوم هستند که می توانند بسیار جدی یا تهدید کننده زندگی باشند. این عفونت ها اغلب توسط ارگانیسم های "فرصت طلب" ایجاد می شوند که معمولاً در افرادی که دارای سیستم ایمنی طبیعی میباشند باعث ایجاد بیماری نمی شوند. اکثر مبتلایان به هیپوپلازی غضروفی- مویی ، حتی افرادی که نقص ایمنی خفیف دارند ، عفونت های دستگاه تنفسی ، گوش ها و سینوس ها را تجربه می کنند. به ویژه ، ویروس آبله مرغان (واریسلا) اغلب باعث ایجاد عفونت های خطرناک در مبتلایان به این اختلال می شود.

اختلالات خود ایمنی ، که در صورت نقص در سیستم ایمنی بدن و حمله به بافتها و اندامهای خودی ایجاد میشوند ، در برخی افراد مبتلا به هیپوپلازی غضروفی- مویی ایجاد میشوند. افراد مبتلا در معرض خطر ابتلا به سرطان ، بخصوص سرطانهای پوستی خاص (کارسینوم سلول پایه) ، سرطان سلولهای تشکیل دهنده خون (لوسمی) و سرطان سلولهای سیستم ایمنی (لنفوم) نیز هستند. برخی افراد مبتلا به هیپوپلازی غضروفی-مویی مشکلات گوارشی را تجربه می کنند. این مشکلات ممکن است شامل عدم توانایی در جذب مناسب مواد مغذی یا عدم تحمل پروتئینی به نام گلوتن موجود در گندم و سایر دانه ها (بیماری سلیاک) باشند. افراد مبتلا ممکن است دارای بیماری هیرشپرونگ ، یک اختلال روده که باعث یبوست شدید ، انسداد روده و بزرگی کلون می شود ، باشند. باریک شدن مقعد (تنگی مقعد) یا انسداد مری (آترزی مری) نیز ممکن است رخ دهد.

فراوانی

هیپوپلازی غضروفی-مویی غالباً در جمعیت آمیش مشاهده می شود  و در حدود 1 از هر 1300 نوزاد تازه متولد شده را تحت تاثیر قرار میدهد. در افراد فنلاندی تبار ، شیوع آن تقریباً 1 در هر 20،000 نفر است. در خارج از این جمعیت ها ، این بیماری نادر است و شیوع ویژه آن مشخص نیست. این بیماری در افراد اروپایی و ژاپنی تبار نیز گزارش شده است.

علل بیماری

هیپوپلازی غضروفی-مویی به دلیل جهش های ژن RMRP ایجاد می شود. برخلاف بسیاری از ژن ها ، ژن RMRP حاوی دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئین نمیباشد. در عوض ، مولکولی به نام RNA غیر کد کننده ، پسر عموی شیمیایی DNA ، از ژن RMRP تولید می شود. این RNA به چندین پروتئین متصل شده و یک مجموعه آنزیمی به نام اندوریبونوکلئاز میتوکندریایی پردازش کننده RNA یا RNase MRP را تشکیل میدهد. تصور می شود آنزیم RNase MRP در چندین فرآیند مهم سلولی نقش داشته باشد. به عنوان مثال ، این آنزیم احتمالاً به کپی (تکثیر) DNA موجود در مراکز تولید انرژی سلول ها (میتوکندری ها) کمک می کند. آنزیم RNase MRP احتمالاً RNA ریبوزومی را نیز پردازش می کند ، که این امر برای گردآوری واحدهای ساختاری پروتئین (اسیدهای آمینه) و تبدیل به پروتئین های عملکردی لازم است. علاوه بر این ، این آنزیم به کنترل چرخه سلولی که روش سلول در تکثیر خود به طور سازمان یافته و گام به گام است ، کمک میکند.

جهشهای ژن RMRP احتمالاً منجر به تولید RNA غیرکد کننده ناپایدار میشوند. این مولکول ناپایدار نمی تواند به برخی از پروتئین های مورد نیاز برای ساخت مجموعه آنزیمی RNase MRP متصل شود. اعتقاد بر این است که این تغییرات بر فعالیت آنزیم تأثیر می گذارند ، که این امر در عملکردهای مهم آن درون سلول ها تداخل ایجاد می کند. اختلال در مجموعه آنزیمی RNase MRP باعث ایجاد علائم و نشانه های هیپوپلازی غضروفی-مویی می شود.

الگوی توارث

این بیماری با  الگوی توارث اتوزومی مغلوب به ارث می رسد ، به این معنی که هر دو کپی  ژن در هر سلول دارای جهش میباشند. والدین فردی با یک بیماری اتوزومی مغلوب هر کدام یک کپی از ژن جهش یافته را حمل می کنند ، اما معمولا علائم و نشانه های بیماری را نشان نمی دهند.