پانکراتیت حاد شایع ترین عامل افزایش سطح لیپاز می باشد. لیپاز آنزیمی می باشد که برای تجزیه تری گلیسریدها به اسید چرب توسط لوزالمعده به دوازدهه ترشح می شود. همانند آمیلاز، لیپاز هم پس از آسیب یا بیماری سلول های آسینار لوزالمعده در جریان خون ظاهر می شوند.سطح لیپاز سرم در تشخیص دیر هنگام پانکراتیت حاد مفیدتر می باشد. سطوح لیپاز در بیماری های مزمن تر لوزالمعده (کارسینوم لوزالمعده، پانکراتیت مزمن) مفیدتر هستند.
آمیلاز.
این آزمایش نیازی به ناشتایی و محدودیت رژیم غذایی ندارد و بیمار 8-12 ساعت قبل از آزمایش باید در حالت NPO باشد، مصرف آب نیز ایرادی ندارد.
پانکراتیت حاد شایع ترین عامل افزایش سطح لیپاز می باشد. لیپاز آنزیمی می باشد که برای تجزیه تری گلیسریدها به اسید چرب توسط لوزالمعده به دوازدهه ترشح می شود. همانند آمیلاز، لیپاز هم پس از آسیب یا بیماری سلول های آسینار لوزالمعده در جریان خون ظاهر می شوند. معمولا، در پانکراتیت حاد سطوح بالای لیپاز همسو با سطوح آمیلاز سرم حرکت می کنند. سطح لیپاز معمولا کمی دیرتر از سطح آمیلاز افزایش می یابد (24-48 ساعت بعد از شروع پانکراتیت) و به مدت 5-7 روز بالا می ماند. به دلیل این که پیک لیپاز نسبت به آمیلاز دیرتر رخ می دهد و افزایش سطح آن بیشتر از آمیلاز طول می کشد، سطح لیپاز سرم در تشخیص دیر هنگام پانکراتیت حاد مفیدتر می باشد. سطوح لیپاز در بیماری های مزمن تر لوزالمعده (کارسینوم لوزالمعده، پانکراتیت مزمن) مفیدتر هستند.
بیماری زخم پپتیک، بیماری های لوزالمعده، بیماری های مجاری صفراوی، بیماری های روده، التهاب یا تومور غده ی بزاقی و نارسایی کلیه می توانند سطوح لیپاز را افزایش دهند.
مورفین، متاکولین، بتانکول، عوامل کولینرژیک ایندومتاسین، مپریدین و کدئین داروهایی هستند که می توانند سطوح لیپاز را افزایش دهند و یون های کلسیم ممکن است باعث کاهش سطح آن شوند.
0-160 U/L (واحد SI)
مقادیر خارج از محدوده نرمال