آزمایش گلوکز ادرار (قند ادرار)

آزمایش گلوکز ادرار (قند ادرار)

Urine Glucose Test

آزمایش های مرتبط

گلوکاگن، سنجش انسولین، گلوکز، گلوکز زمان بندی شده پس از صرف غذا، تحمل گلوکز و Hgb.

شرایط نمونه گیری

آزمایش های ادرار از نظر گلوکز ممکن است در زمان های به خصوصی از روز، عمدتا قبل از خواب و غذا انجام شوند و نتایج آزمایش ممکن است برای تشخیص نیاز به انسولین، استفاده شوند. 

تفسیر آزمایش

آزمایش کمی گلوکز بخشی از آزمایش روتین آنالیز ادرار است. این آزمایش غربالگری وجود گلوکز در ادرار، ممکن است نشان دهنده احتمال DM یا سایر علل عدم تحمل گلوکز باشد. این تشخیص باید با سایر آزمایش ها (مانند تحمل گلوکز، Hgb گلیکوزیله، گلوکز ناشتا) تایید گردد. ممکن است آزمایش های گلوکز ادرار برای کنترل کارآمدی درمان دیابت هم استفاده شوند اما امروزه شیوه ی سوراخ کردن نوک انگشت برای تعیین سطح گلوکز خون تا اندازه زیادی جایگزین آن شده است. 

دلایل افزایش

مواد شیمیایی نفروتوکسیک (مانند جیوه، سرب، CO)، DM و سایر علل هایپرگلایسمی، نقایص ارثی در متابولیسم سایر مواد احیاء کننده (مانند فروکتوز، پنتوز، گالاکتوز)، گلیکوزوری کلیوی، افزایش فشار داخل جمجمه ای (مانند هموراژ، تومور)، سندرم فانکونی و بارداری می توانند سطوح گلوکز ادرار را افزایش دهند.

داروها و عوامل مداخله گر

دیازوکساید، دکستروتیروکسین، کلرامفنیکل، آمینوسالیسیلیک اسید، سفالوسپورین ها، کلورال هیدرات، دیورتیک ها (تیازید و لوپ)، استروژن، انفوزیون های گلوکز، ایزونیازید، لوودوپا، نفسیلین، لیتیوم، اسید نیکوتینیک (دوزهای بالا) و نالیدیکسیک اسید داروهایی می باشند که می توانند باعث افزایش سطوح گلوکز ادرار شوند و کلورال هیدرات، سفالوتین، آسکوربیک اسید، استیل سالیسیلیک اسید، آمینو سالیسیلیک اسید، استرپتومایسین، سولفونامید و نیتروفورانتوئین ها داروهایی می باشند که در آزمایش یه روش قرص های معرف (مانند کلینیتست) ممکن است باعث نتایج مثبت کاذب شوند اما در مورد نوارهای دارای آنزیم (کلینیستیکس، تس – تیپ) این مسئله رخ نخواهد داد و در مقابل لوودوپا (کلینیستیکس)، فنازوپیریدین (کلینیستیکس، تس – تیپ) و آسکوربیک اسید (کلینیستیکس، تس – تیپ) ممکن است که باعث نتایج منفی کاذب شوند.

مقادیر نرمال

• نمونه رندوم: منفی
• نمونه 24 ساعته: <  0/5 g/day

مقادیر بحرانی

مقادیر خارج از محدوده نرمال