میوپاتی سنترونوکلئار

میوپاتی سنترونوکلئار

Centronuclear myopathy

OMIM: #160150

 توصیف بیماری میوپاتی سنترونوکلئار

میوپاتی سنترونوکلئار یک بیماری است که از طریق ضعف عضلانی ( میوپاتی ) و تحلیل ( آتروفی ) در عضلات اسکلتی ( عضلات مورد استفاده برای حرکت ) ، شناسایی میشود. شدت میوپاتی سنترونوکلئار در میان افراد بیمار ، حتی درمیان اعضای یک خانواده ، متنوع است. افراد مبتلا به این بیماری ضعف عضلانی را در هر زمانی از تولد تا اوایل بزرگسالی تجربه میکنند. ضعف عضلانی تدریجا با گذر زمان شدید شده و میتواند منجر به تاخیر توسعه مهارت های حرکتی مثل چهار دست و پا  رفتن یا راه رفتن ، درد عضلانی حین ورزش و اختلال در راه رفتن شود. برخی افراد مبتلا ممکن است در صورتیکه تحلیل و ضعف عضلانی شدیدتر شود به ویلچیر نیاز پیدا کنند. در موارد نادر ، ضعف عضلانی با گذر زمان بهبود میابد. برخی افراد مبتلا به این بیماری مشکلات تنفسی ملایم تا شدیدی را تجربه میکنند. این مشکلات تنفسی مربوط به ضعف عضلات مورد نیاز برای تنفس میباشد. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است افتادگی پلک چشم ( ptosis) و ضعف در دیگر عضلات صورت شامل عضلات کنترل کننده حرکات چشم را نیز تجربه کنند.

افراد مبتلا به این بیماری ممکن است آنومالی های پا ، قوس زیاد در سقف دهان ( قوس زیاد کام ) و انحنای جانبی غیر طبیعی در ستون مهره ها ( اسکولیوز ) نیز داشته باشند. ندرتا ، افراد مبتلا به این بیماری دارای عضله قلبی ضعیف ( کاردیومیوپاتی ) ، اختلال در عملکرد عصب ( نوروپاتی ) یا ناتوانی ذهنی میباشند. یک ویژگی کلیدی میوپاتی سنترونوکلئار جابجایی هسته سلول های عضلانی میباشد که میتواند زیر میکروسکوپ تشخیص داده شود. در حالت طبیعی هسته در حاشیه سلول های عضلانی استوانه ای شکل یافت میشود ، اما در این بیماران  هسته در مرکز این سلول ها قرار گرفته است. چگونگی اثر تغییر مکان هسته بر عملکرد سلول عضلانی ناشناخته است.

فراوانی میوپاتی سنترونوکلئار

میوپاتی سنترونوکلئار یک بیماری نادر است ، شیوع دقیق آن مشخص نیست.

علل بیماری میوپاتی سنترونوکلئار

میوپاتی سنترونوکلئار در اغلب موارد در اثر جهش در ژن های  DNM2 ، BIN1 یا TTN ایجاد میشود. پروتئین های تولید شده از ژن های DNM2 و BIN1 در اندوسیتوز  نقش دارند.  اندوسیتوز فرآیندی است که طی آن مواد به داخل سلول آورده می شوند. پروتئینی که از ژن BIN1 تولید میشود بعلاوه دارای نقشی دیگر در تشکیل ساختارهای لوله ای شکل به نام لوله های عرضی یا لوله های T میباشد. این ساختارها درون غشای رشته های عضلانی یافت میشوند. این لوله ها به انتقال پیام های الکتریکی ضروری برای انقباض و استراحت طبیعی ماهیچه کمک میکنند. پروتئینی که از ژن DNM2 تولید میشود اسکلت سلولی اکتین را  نیز تنظیم میکند. این اسکلت سلولی قالب ساختاری رشته های عضلانی را میسازد. جهش های ژن DNM2  و BIN1 منجر به  ایجاد رشته های عضلانی غیرطبیعی شده که نمیتوانند بطور طبیعی انقباض یافته یا استراحت کنند. این امر منجر به ضعف عضلانی میشود.

ژن TTN دستورالعمل هایی برای ساخت پروتئینی به نام تیتین که یک جز اساسی  از ساختارهای تار ماهیچه ای به نام سارکومرها میباشد ، فراهم میکند. سارکومرها واحدهای اساسی انقباض ماهیچه میباشند ، آن ها از پروتئین هایی که نیرو مکانیکی مورد نیاز برای انقباض عضلات را تولید میکنند ، ساخته شده اند. جهش های ژن TTN فعالیت تیتین را در رشته های ماهیچه کاهش یا تغییر میدهند. اینکه چگونه این جهش ها منجر به میوپاتی سنترونوکلئار میشوند ، مبهم است اما احتمالا پروتئین تغییریافته نمیتواند با دیگر پروتئین های سارکومر تعامل کند و منجر به عدم عملکرد سارکومر میشود. سارکومر غیرطبیعی مانع از انقباض و استراحت طبیعی رشته های عضلانی شده و این امر موجب ضعف عضلانی میشود.

برخی افراد مبتلا به میوپاتی سنترونوکلئار از طریق بررسی جهش در ژن های DNM2 ، BIN1 یا TTN شناسایی نمیشوند. جهش در دیگر ژن های مرتبط با این بیماری در درصد کمی از موارد یافت میشود. برخی مردان دارای علائم میوپاتی سنترونوکلئار شدید ممکن است مبتلا به بیماری به نام میوپاتی میوتوبولار وابسته به X باشند. این بیماری مشابه میوپاتی سنترونوکلئار میباشد و اغلب زیرگروهی از این بیماری محسوب میشود اما علت ژنتیکی متفاوتی دارد. در برخی افراد مبتلا به این بیماری ، علت بیماری ناشناخته است. دانشمندان در جستجوی ژن های مرتبط بیشتری میباشند.

الگوی توارث میوپاتی سنترونوکلئار

زمانیکه میوپاتی سنترونوکلئار از طریق جهش در ژن DNM2 ایجاد شود با الگوی توارث اتوزومال غالب به ارث میرسد به این معنی که یک کپی از ژن تغییریافته DNM2 در هر سلول برای ایجاد بیماری کافی است. ندرتا ، جهش های ژن BIN1 که با الگوی توارث اتوزومال غالب به ارث میرسند میتوانند باعث میوپاتی سنترونوکلئار شوند. میوپاتی سنترونوکلئار ایجاد شده توسط جهش های ژن TTN و بیشتر مواردی که از طریق جهش های ژن BIN1 ایجاد شده اند با الگوی توارث اتوزومی مغلوب به ارث میرسند به این معنی که هر دو کپی ژن در هر سلول دارای جهش میباشند. والدین فردی با بیماری اتوزومی مغلوب هر کدام یک کپی از ژن جهش یافته را حمل میکنند ، اما معمولا علائم و نشانه های بیماری را نشان نمیدهند. دیگر موارد میوپاتی سنترونوکلئار که از طریق جهش در این ژن ها ایجاد نشده اند معمولا با الگوی توارث اتوزومال مغلوب انتقال میابند ، گرچه ، برخی از الگوی اتوزومال غالب پیروی میکنند.