آرتریت روماتوئید

بیماری آرتریت روماتوئید چیست؟

علائم آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید نوعی بیماری است که باعث التهاب مزمن غیر طبیعی می شود و در درجه اول مفاصل را تحت تأثیر قرار می دهد. شایع ترین علائم این بیماری درد ، تورم و سفتی مفاصل می باشند. مفاصل کوچک دست ها و پا ها اغلب درگیر می شوند ، اگرچه مفاصل بزرگتر (مانند شانه ها ، لگن و زانوها) ممکن است متعاقبا درگیر شوند. مفاصل معمولا با الگوی متقارن تحت تاثیر قرار می گیرند ؛ به عنوان مثال ، اگر مفاصل دست آسیب دیده باشد ، هر دو دست درگیر می شوند. افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید اغلب گزارش می دهند که هنگام بیرون آمدن از رختخواب در صبح یا بعد از استراحت طولانی ، درد و سفتی مفاصل آنها بدتر است.

آرتریت روماتوئید همچنین می تواند باعث التهاب سایر بافت ها و اندام ها از جمله چشم ها ، ریه ها و رگ های خونی شود. دیگر علائم این بیماری می توانند شامل از دست دادن انرژی ، تب پایین ، کاهش وزن و کمبود گلبول های قرمز خون (کم خونی) باشند. بعضی از افراد مبتلا دچار گره های روماتوئید میشوند که توده های محکمی از بافت غیر سرطانی میباشند که می توانند در زیر پوست و نقاط دیگر بدن رشد کنند.

معمولاً در اواسط تا اواخر بزرگسالی دیده می شوند. بسیاری از مبتلایان دارای دوره هایی از علائم  و به دنبال آن دوره هایی بدون علائم (بهبودی) برای بقیه عمر خود میباشند. در موارد شدید ، افراد مبتلا سال ها دارای مشکلات مداوم این بیماری هستند. التهاب غیر طبیعی می تواند منجر به آسیب شدید مفصلی شود ، که این امر حرکت را محدود می کند و می تواند ناتوانی قابل توجهی ایجاد کند.

فراوانی

آرتریت روماتوئید حدود 1.3 میلیون بزرگسال را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار میدهد. تخمین زده می شود در سراسر جهان ، تا 1 درصد از جمعیت دچار آرتریت روماتوئید میشوند. این بیماری در زنان نسبت به مردان دو تا سه برابر شایع تر است ، که ممکن است به عوامل هورمونی مربوط باشد.

علت بیماری

آرتریت روماتوئید احتمالاً ناشی از ترکیب عوامل ژنتیکی و محیطی می باشد که بسیاری از آنها ناشناخته هستند.آرتریت روماتوئید به عنوان یک بیماری خود ایمنی طبقه بندی می شود ، بیماری های خودایمنی گروه بزرگی از بیماری هایی هستند که هنگام حمله سیستم ایمنی بدن به بافت ها و اندام های خودی بدن رخ می دهند. در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید ، سیستم ایمنی بدن باعث ایجاد التهاب غیرطبیعی در لایه داخلی مفاصل (سینوویوم) می شود. هنگامی که سینوویوم ملتهب می شود ، باعث درد ، تورم و سفتی مفصل می شود. در موارد شدید ، التهاب همچنین بر استخوان ، غضروف و سایر بافتهای داخل مفصل تأثیر می گذارد و باعث آسیب جدی تر می شود. واکنش های ایمنی غیر طبیعی نیز باعث ایجاد ویژگی های دیگر آرتریت روماتوئید شده و سایر قسمتهای بدن را تحت تاثیر قرار می دهند.

تغییرات در ده ها ژن به عنوان عوامل خطر آرتریت روماتوئید مورد مطالعه قرار گرفته اند. بیشتر این ژن ها در عملکرد سیستم ایمنی مشارکت میکنند یا گمان میشود در این سیستم کارایی داشته باشند. مهمترین عوامل خطر ژنتیکی برای آرتریت روماتوئید تغییرات در ژنهای آنتی ژن لکوسیت انسانی (HLA) به ویژه ژن HLA-DRB1 می باشند. پروتئین های تولید شده از ژن های HLA به سیستم ایمنی بدن کمک می کنند تا پروتئین های بدن را از پروتئین های ساخته شده توسط مهاجمان خارجی (مانند ویروس ها و باکتری ها) متمایز کند. به نظر می رسد تغییرات در ژن های دیگر تأثیر کمتری بر خطر کلی ابتلای فرد به این بیماری دارد.

اعتقاد بر این است که سایر عوامل غیر ژنتیکی نیز در آرتریت روماتوئید نقش دارند. این عوامل ممکن است باعث ایجاد این بیماری در افراد در معرض خطر شوند ، اگرچه مکانیسم آنها مشخص نیست. محرکهای احتمالی شامل تغییر در هورمونهای جنسی (به ویژه در خانم ها) ، انجام مشاغلی که با  بعضی از انواع خاک یا الیاف سر و کار دارند و عفونت های ویروسی یا باکتریایی می باشند. استعمال طولانی سیگار یک عامل تایید شده خطرناک برای ایجاد آرتریت روماتوئید است ؛ استعمال سیگار در افراد مبتلا به این بیماری نیز با علائم و نشانه های شدیدتری همراه است.

الگوی توارث

الگوی توارث آرتریت روماتوئید مشخص نیست زیرا به نظر میرسد بسیاری از عوامل ژنتیکی و محیطی در آن دخیل می باشند. گرچه ، داشتن یک خویشاوند نزدیک مبتلا به آرتریت روماتوئید احتمالا خطر ابتلا به این بیماری را در فرد افزایش می دهد.

OMIM:#180300