عدم حساسیت مادرزادی به درد همراه با انهیدروز

عدم حساسیت مادرزادی به درد همراه با انهیدروز

Congenital insensitivity to pain with anhidrosis

OMIM: #256800

توصیف بیماری

عدم حساسیت مادرزادی به درد همراه با انهیدروز ( CIPA ) دو ویژگی بارز دارد : ناتوانی در احساس درد و دما و کاهش یا عدم تعریق ( انهیدروز) . این بیماری به عنوان نوروپاتی حسی و خودمختار ارثی تیپ 4 نیز شناخته میشود. علائم CIPA معمولا در زمان تولد یا طی دوران نوزادی ظاهر میشود ، اما با مراقبت های پزشکی دقیق ، افراد بیمار میتوانند تا بزرگسالی زندگی کنند. ناتوانی در احساس درد و دما اغلب منجر به آسیب های شدید مکرر میشود. آسیب رساندن ناخواسته به خود در افراد مبتلا به CIPA شایع است و معمولا از طریق جویدن زبان ، لب ها یا انگشتان ایجاد شده و ممکن است منجر به قطع خودبخودی ناحیه درگیر شود. بعلاوه ، افراد مبتلا به CIPA بهبود کندی در آسیب های پوستی و اسکلتی دارند. ضربه های مکرر میتواند منجر به عفونت های استخوان مزمن ( استئومیلیت ) یا بیماری به نام مفاصل شارکوت میشود که در آن استخوان ها و بافت اطراف مفاصل آسیب میبینند.

بطور طبیعی ، تعریق به خنک کردن دمای بدن کمک میکند. در افراد مبتلا به CIPA ، انهیدروز اغلب باعث تب های شدید مکرر (hyperpyrexia) و تشنج هایی میشود که به علت دمای زیاد شروع میشوند (  febrile seizures) . علاوه بر ویژگیهای بارز ، علائم دیگری نیز در CIPA وجود دارند. بسیاری افراد مبتلا به این بیماری دارای پوست چرمی ضخیم ( [1]lichenification) در کف دست یا بدشکلی های ناخن در انگشت ها یا ناخن های شست خود میباشند. آن ها دارای فضاهای خالی در پوست سر خود که مویی در آن رشد نمیکند نیز میباشند (hypotrichosis). در حدود نیمی از افراد مبتلا به CIPA  علائم  بیش فعالی یا ناپایداری احساسی نشان داده و برخی افراد بیمار ناتوانی ذهنی دارند. برخی افراد مبتلا به CIPA دارای تون ماهیچه ای ضعیف ( هیپوتونی ) میباشند و تون ماهیچه ای با افزایش سن آن ها طبیعی تر میشود.

فراوانی

CIPA  یک بیماری نادر است ، گرچه ، شیوع آن ناشناخته است.

علل بیماری

جهش های ژن NTRK1 باعث ایجاد CIPA  میشوند. ژن  NTRK1 دستورالعمل هایی برای ساخت یک پروتئین گیرنده که به پروتئین دیگری به نام NGFβ اتصال میابد ، فراهم میکند. گیرنده NTRK1 برای بقا سلول های عصبی ( نورون ها ) ضروری است. گیرنده NTRK1 در سطح سلول ها بویژه نورون هایی که احساس درد ، دما و لمس را انتقال میدهند ( نورون های حسی ) ، یافت میشوند. زمانیکه پروتئین NGFβ به گیرنده NTRK1 اتصال میابد ، سیگنال هایی درون سلول انتقال میابند و به سلول فرمان رشد و تقسیم داده و به بقای آن کمک میکنند. جهش های ژن NTRK1 منجر به ایجاد پروتئینی میشوند که نمیتواند سیگنال ها را انتقال دهد. بدون سیگنالینگ موثر ، نورون ها از طریق فرآیند خودتخریبی (آپوپتوز) ، میمیرند. از دست دادن نورون های حسی منجر به ناتوانی در احساس درد در افراد مبتلا به CIPA میشود. بعلاوه افراد مبتلا به CIPA اعصابی که به غده های عرق منتهی میشوند را نیز از دست میدهند. این امر اغلب باعث انهیدروز مشاهده شده در افراد مبتلا به CIPA میشود.

الگوی توارث

این بیماری با الگوی توارث اتوزومی مغلوب به ارث میرسد ، به این معنی که هر دو کپی ژن در هر سلول حاوی جهش میباشند. والدین فردی با بیماری اتوزومی مغلوب هر کدام یک کپی از ژن جهش یافته را حمل میکنند ، اما معمولا علائم و نشانه های بیماری را نشان نمیدهند.

[1] در واقع ضخیم شدن پوست در نتیجه مالش زیاد میباشد.