آزمایش آلکالین فسفاتاز (ALP)

مشخصات آزمایش آلکالین فسفاتاز (ALP)

تست آلکالین فسفاتاز ALP

Alkaline Phosphatase (ALP)

آزمایش های مرتبط

• AST
• ALT
• GGT
• اسید فسفاتاز
• کراتین کیناز (CK)
• لاکتیک دهیدروژناز (LDH)
• لوسین آمینوپپتیداز 
• ′5 – نوکلئوتیداز

شرایط نمونه گیری

بیمار اگر ناشتا باشد بهتر است ولی لازم نمی باشد. ممکن است برای ایزوزیم ها ناشتایی در طی شب نیاز باشد. در کل بعد از مصرف غذا مقدار ALP بالاتر می باشد.  

تفسیر آزمایش آلکالین فسفاتاز

اگرچه در بیشتر بافت ها ALP وجود دارد ولی بیشترین مقدار آن در کبد، استخوان و اپیتلیوم مجاری صفراوی وجود دارد. این آنزیم به دلیل افزایش عملکرد آن در محیط قلیایی (pH=9-10) آلکالن فسفاتاز نامیده می شود. این آزمایش برای تشخیص اختلالات کبد و استخوان ضروری می باشد. در سیروز و انسداد مجاری صفراوی داخل و خارج کبدی سطوح ALP شدیدا افزایش می یابد. دیگر ناهنجاری های کبدی مانند تومورهای کبدی، هپاتیت و داروهای هپاتوتوکسیک موجب افزایش مقادیر کمتری در ALP می شوند. همچنین مشخص گشته که ALP حساس ترین آزمایش برای متاستاز تومور به کبد می باشد. برای افتراق بین بیماری های کبد و استخوان از ایزوزیم های ALP هم استفاده می شود.

دلایل افزایش

انفارکتوس میوکارد، سارکوئیدوز، ایسکمی یا سکته روده باریک، تومور متاستاتیک به استخوان، شکستگی در حال بهبود، استئومالاسی، هایپرپاراتیروئیدیسم، ریکتز، بیماری پاژه، آرتریت روماتوئید، انسداد مجاری صفراوی داخل یا خارج کبدی، سیروز اولیه و تومور اولیه متاستاتیک کبد موجب افزایش سطح ALP می شوند.

دلایل کاهش

سوء تغذیه، سندرم شیر – قلیا، هایپوفسفاتازی، هایپوفسفاتمی، اسکوروی (کمبود ویتامین C) و آنمی پرنیشیوز باعث کاهش مقدار ALP می شوند.  

داروها و عوامل مداخله گر

آلوپورینول، آنتی بیوتیک ها، فلورایدها، آزاتیوپرین، فنوتیازین، کلشی سین، آلبومین ساخته شده از بافت جفت، ایزونیازید (INH)، ایندومتاسین، متوترکسات، پروبنسید، اسید نیکوتینیک، متیل دوپا، وراپامیل و تتراسیکلین داروهایی می باشند که موجب افزایش ALP می گردند و داروهایی چون نیتروفورانتوئین، فلورید ها، آرسنیکالها، اگزالاتها، نمک های روی و سیانید ها موجب کاهش سطح ALP می شوند. همچنین عواملی چون خوردن غذا و افزایش سن می تواند سطح ALP را افزایش دهد.  

مقادیر نرمال

• کودکان / جوانان:

کمتر از 2 سال: 85 – 235 U/L

8 – 2 ساله: 65 – 210 U/L

15 – 9 ساله: 60 – 300 U/L

21 – 16 ساله:  30 – 200 U/L

• بالغین:

30 – 120 U/L

• افراد مسن:

کمی بیشتر از بالغین  

مقادیر بحرانی

مقادیر خارج از محدوده نرمال