ویروس کرونا باعث لخته شدن خون می شود

ویروس کرونا باعث لخته شدن خون در تعداد قابل توجهی از افراد مبتلا به نوع شدید این بیماری میشود. پروفسور بورلی هانت ، متخصص ترومبوز ، در مصاحبه با اخبار پزشکی توضیح می دهد که چرا ایجاد لخته های خونی برای افرادی که مبتلا به ویروس جدید کرونا هستند ، خطرناک است. از زمانی که ویروس جدید کرونا در سراسر کره زمین پخش شده است ، بسیاری از متخصصان تصور می کردند که این ویروس در درجه اول دارای علائم تنفسی میباشد. در آزمایشگاه آنلاین مندل برای راحتی حال کاربران عزیز گرفتن آزمایش کرونا را به صورت آنلاین پذیرا هستیم اگر شما میخواهید آزمایش کرونا دهید کافیست برروی لینک زیر کلیک کنید.

آزمایش کرونا در منزل

و انتظار عوارض قلبی و عروقی ، گوارشی ، از دست دادن حس بویایی و چشایی و  مواردی مثل انگشت کووید را نداشتند.لخته شدن خون یکی دیگر از عوارضی میباشد که در عناوین خبر ها قرار گرفته است. اخبار پزشکی در مورد سلسله مقاله های مجله رادیولوژی گزارش داد که نشان می دهند تعداد قابل توجهی از افراد مبتلا به  نوع شدید کرونا دچار انعقاد خون تهدید کننده زندگی میشوند.

اما چرا ویروسی که در درجه اول مجاری تنفسی را آلوده می کند باعث لخته شدن خون می شود؟ و این امر چگونه بیماران را در معرض خطر جدی قرار می دهد؟

پروفسور بورلی هانت ، مدیر پزشکی موسسه خیریه ترومبوز انگلیس و همچنین رئیس گروه پیشبرنده روز جهانی ترومبوز است. او استاد ترومبوز و هموستاز است و برای خدمات ملی سلامت انگلستان (NHS) در لندن کار می کند.

پروفسور هانت در مورد زیست شناسی انعقاد خون به اخبار پزشکی گفت ، متعجبم که چگونه ویروس جدید کرونا باعث تغییرات ویژگیهای خون در مبتلایان به نوع شدید بیماری کرونا میشود.                                                                                                

لخته های خون چگونه تشکیل می شوند و چرا خطرناک هستند؟

در سال 1846 ، آسیب شناسی آلمانی به نام رودولف ویرچو سه عامل که باعث افزایش احتمال ترومبوز وریدی در افراد میشوند را توصیف کرد.

این سه عامل عبارتند از : تغییرات جریان خون ، تغییرات چسبندگی خون و تغییرات دیواره رگهای خونی.

از این میان ، احتمالاً مهمترین مورد تغغیرات در جریان خون میباشد. نشستن به مدت 90 دقیقه بدون حرکت دادن پاها جریان خون را متلاشی میکند. جریان خون حدود 50٪ افت می کند.

هنگام راه رفتن ، هر بار که ماهیچه ها منقبض می شوند ، رگ ها را فشرده می کنند و خون را به سمت قلب فشار می دهند.

بر خلاف شریان ها ، سیستم عضلانی طبیعی در رگ ها وجود ندارد. ما کاملاً به حرکت وابسته هستیم تا جریان ادامه پیدا کند.

این تنها یک عامل خطر عمده در بیماران بستری نیست ، بلکه برای هر کس که به مدت طولانی نشسته باشد نیز یک عامل خطر محسوب میشود.مادامی که در مورد چسبندگی صحبت میکنیم ، موضوع تغییر در پروتئین های خون میباشد. شایع ترین علت این تغییرات ، بیماری است.

اگر بیمار هستید ، سیتوکین های شیمیایی که تولید می کنید به کبد می گویند پروتئین های انعقادی بیشتری تولید کند. سپس خون شما پر از پروتئین های انعقادی شده که آن را بسیار چسبنده و آماده لخته شدن میکند.

آخرین مورد ، پوشش داخلی رگ خونی میباشد. این پوشش نسبت به هورمونها به ویژه در افراد بیمار و افرادی که هورمون درمانی می شوند بسیار حساس میباشد. سیتوکین ها تشکیل لخته را بسیار محتمل میکنند.

وقتی به ویروس کرونا میرسیم ، می دانیم که این ویروس جدید می تواند وارد پوشش داخلی رگ های خونی شود. ویروس جدید کرونا به نوعی مانند رهبر ارکستر لخته خون رفتار می کند.

پروفسور هانت میگوید : " من هرگز چنین خون چسبنده ای ندیده ام ، مسئله کرونا این است که خون را فوق العاده چسبنده میکند."

ما افرادی را که مبتلا به ذات الریه هستند در بیمارستان مشاهده می کنیم. آنها به دلیل کمبود اکسیژن در بیمارستان هستند و به اکسیژن کمکی نیاز دارند. به همین دلیل است که آنها بستری می شوند.

ما می دانیم که بیشتر افرادی که به کرونا مبتلا میشوند ، در طی حدود 7 تا 10 روز بهتر می شوند و ما حدود 5٪  افراد مبتلا به ذات الریه داریم.

سیستم ایمنی بدن آنها به شدت در برابر ذات الریه واکنش نشان می دهد و ریه ها پر از سلول های ایمنی میشوند که سیتوکین ها را تولید می کنند. به نوبه خود ، این عوامل به کبد می گویند که پروتئین های انعقادی را تولید کند. مکانیسم التهابی منجر به آن چیزی می شود که "حالت پروترومبوتیک" نام دارد.

پروتئین اصلی انعقاد خون فیبرینوژن است. این پروتئین محلول است و 2 تا 4 گرم از آن در هر لیتر خون شما وجود دارد.

فاکتورهای لخته کننده ، فیبرینوژن محلول را به فیبرین نامحلول تبدیل می کنند و این همان لخته است.

این میزان در بیشتر افراد 2 تا 4 گرم در لیتر است. اگر باردار باشید یا پیرتر شوید ، سطح آن بالاتر می رود. ممکن است به 5 ، 6 یا حتی 7 گرم در لیتر هم برسد.اما در بیماری کرونا ما شاهد 10 و حتی 14 گرم در لیتر هستیم. در طی چند دهه گذشته چنین چیزی بی سابقه میباشد.

ما می دانیم که تمام پروتئین های انعقادی به طور مشابهی افزایش می یابند.

التهاب و ترومبوز

گاهی بیمارانی مشاهده میشوند که واقعا سطح بالایی از پروتئین های انعقادی را دارند. اما تمام بیماران مبتلا به کرونا دارای این سطح بالا هستند. این یک مسئله مهم است.

این چسبندگی باعث ایجاد ترومبوز وریدی عمیق می شود. اگر ترومبوز وریدی عمیق داشته باشید ، تکه هایی از آن می توانند جدا شده ، در بدن شما حرکت کنند و بخشی از خونرسانی به ریه ها را مسدود کنند.و از آنجا که ریه ها در درجه اول به درستی کار نمی کنند ، این امر در یک فرد به شدت بیمار چیز خوبی نیست.

برای کاهش خطر انعقاد خون به همه بیماران مبتلا به کرونا دوزهای کمی از رقیق کننده های خون می دهیم. اما واقعاً سوال اینجاست که آیا باید دوز بیشتری به آنها بدهیم؟

دوزهایی که در شرایط عادی داده میشوند ، حداقل خطر خونریزی را دارند. مزیت آنها این است که خطر لخته شدن خون 50٪ کاهش می یابد.

زمانی که گزارش های بعد از مرگ مطالعات چین و سایر مطالعات خارج از کشور ، ایالات متحده ، آرژانتین و ایتالیا را بررسی شد ، مشخص شد که اگر واقعاً التهاب عمیقی در یک ناحیه وجود داشته باشد ، می تواند منجر به ترومبوز شود.التهاب زیادی در ریه وجود دارد و بنابراین ترومبوز کیسه های هوایی کوچکی مشاهده میشود که از التهاب ناشی میشوند.

احتمالا مصرف دوزهای اندک رقیق کننده های خون مانع از این امر نمیشود. التهاب به قدری چشمگیر است که ابتدا باید با آن مقابله شود. آزمایشات بالینی فعلی به دنبال کاهش بار ویروسی و رفع التهاب میباشند.

احتمالا اگر التهاب کمتری وجود داشت ، لخته های کمتری در رگ های خونی مشاهده میشد.

رقیق کننده خون و میزان مرگ و میر

پروفسور هانت میگوید : " در حال حاضر ، ما می دانیم که می توانیم به بیماران اکسیژن بدهیم. ما همچنین مقادیر کمی رقیق کننده خون به همه می دهیم و می دانیم که این امر خطر ترومبوتیک آنها را کاهش می دهد.اما ما آنتی ویروس مؤثری نداریم و هنوز اطلاعاتی در مورد ضد التهاب ها نداریم.

ما تازه کارآزمایی را شروع کردیم تا ببینیم كه مصرف دوزهای بیشتر از رقیق كننده های خون باعث بهبود نتایج در این بیماران می شود یا خیر.

برای کاهش خطر لخته شدن خون تحرک داشته باشید

پروفسور هانت میگوید : " اگر کسی در میز کار خود کار می کند ، واقعاً باید هر یک ساعت یا هر 90 دقیقه بلند شود تا کمی حرکت کند ، به طوری که خونش فشرده شده و به اطراف منتقل شود و این امر خطر ایجاد لخته را کاهش میدهد."

این امر به سندرم بی تحرکی نشسته معروف است و در این صورت افرادی را شامل میشود که مدت ها در میزهای خود ، هواپیماها یا مسافرتهای طولانی در اتوبوس ها یا اتومبیل ها می نشینند.تحرک داشتن واقعا مهم است. همچنین ، به یاد داشته باشید که خوب غذا بخورید. دهیدراته نشوید ، زیرا کم آبی بدن یک عامل خطر برای ایجاد لخته است. اگر واقعاً در خانه هستید و در قرنطینه به سر میبرید ، نکته اصلی تحرک است.