سندروم های میاستنی وراثتی

مشخصات سندروم های میاستنی وراثتی

میاستنی گراویس  (Myasthenia gravis)

توصیف بیماری میاستنی گراویس

، اختلالیست که منجر به ضعف عضلات اسکلتی ( عضلاتی که بدن برای حرکت از آن ها استفاده میکند ) میشود. ضعف بیشتر مواقع در ماهیچه های اطراف چشم شروع شده و منجر به افتادگی پلک چشم  ( ptosis)  و سختی در حرکات هماهنگ چشم میشود که نتیجه دید تار یا دوبینی میباشد. در فرمی از بیماری به نام میاستنی چشمی ، ضعف محدود به عضلات چشم باقی می ماند. اگرچه در بیشتر افراد با میاستنی گراویس ، ماهیچه های بیشتری در صورت و گردن نیز تحت تاثیر قرار میگیرند. افراد بیمار ممکن است حالات صورت غیرعادی، اشکال در بالا نگه داشتن سر ،  نقص کلامی ( dysarthria) و مشکلات جویدن و بلعیدن ( dysphagia ) که ممکن است منجر به مسدود شدن راه  تنفس و خفگی، خستگی و خودداری از خوردن شود را داشته باشند. دیگر عضلات بدن نیز در برخی افراد با میاستنی گراویس تحت تاثیر قرار می گیرند. عضلات دست ها و پاها ممکن است درگیر شود  و منجر به تغییرات در راه رفتن یا مشکل در  برداشتن اجسام، اشکال در بلند شدن از حالت نشسته یا بالا رفتن از پله ها شود. ضعف عضلانی در طی زمان نوسان کرده و معمولا با فعالیت بدتر و با استراحت بهتر میشود.

ضعف در عضلات دیواره قفسه سینه و ماهیچه ای که شکم را از حفره قفسه سینه جدا میکند (دیافراگم) میتواند منجر به مشکلات تنفسی در برخی افراد با میاستنی گراویس شود. در حدود ١٠ درصد از افراد با این بیماری یک عارضه تهدید کننده زندگی بالقوه را تجربه میکنند که در این شرایط عضلات تنفسی تا حدی ضعیف میشوند که تنفس در حد خطرناکی معیوب شده و افراد بیماد به دستگاه کمک تنفسی نیاز پیدا میکنند. این نارسایی تنفس ، بحران میاستنیک  نامیده میشود و ممکن است از طریق شوک هایی مثل عفونت یا واکنش به داروها ، شروع شود. افراد میتوانند در هر سنی دچار میاستنی گراویس شوند . به  دلایل نامشخص ، این بیماری بیشتر در زنان کمتر از ٤٠ سال و مردان بیشتر از ٦٠ سال تشخیص داده میشود. این بیماری در کودکان شایع نیست ، اما برخی نوزادان تازه متولد شده  از مادری با بیماری میاستنی گراویس ، علائم و نشانه هایی از اختلال را در چند روز یا چند هفته  اول زندگی خود نشان میدهند. این وقوع موقت علائم ، میاستنی گراویس نوزادی گذرا نامیده میشود.

فراوانی میاستنی گراویس

این بیماری در حدود ٢٠ از ١٠٠٠٠٠ فرد در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. شیوع این بیماری در دهه های اخیر در حال افزایش است ، که احتمالا به علت تشخیص زودتر و درمان بهتر بیماری  بوده  که منجر به طول عمر بیشتر افراد بیمار میشود.

علل میاستنی گراویس

دانشمندان عقیده دارند تنوع در ژن های ویژه ای ممکن است ریسک ابتلا به میاستنی گراویس را افزایش دهد ، اما هویت این ژن ها ناشناخته است. احتمالا فاکتورهای بسیاری  در ریسک ابتلا به این بیماری پیچیده مشارکت میکنند. میاستنی گراویس یک بیماری خود ایمنی است و زمانی ظاهر می شود که سیستم ایمنی بد عمل کرده  و به اندام ها و بافتهای خودی بدن فرد حمله کند . در میاستنی گراویس ، سیستم ایمنی با تولید پروتئینی به نام آنتی بادی  که به پروتئین های ضروری برای انتقال سیگنال عصبی متصل میشود ،  انتقال پیام های عصبی به عضلات را مختل می کند. آنتی بادی ها در حالت نرمال به ذرات یا میکروب های خارجی ویژه ای متصل میشوند و آن ها را برای نابودی مشخص میکنند اما آنتی بادی ها در میاستنی گراویس به پروتئین های انسانی نرمال حمله میکنند. در بیشتر افراد بیمار ، آنتی بادی ها یک پروتئین به نام گیرنده استیل کولین (AChR ) ؛ در دیگران ، آنتی بادیها یک پروتئین مرتبط  به نام کیناز ویژه عضله (MuSK  ) را مورد حمله قرار می دهند.

در هر دو مورد ، آنتی بادی های غیرعادی منجر به کاهش AChR  قابل دسترس میشوند. پروتئین AChR برای سیگنالینگ بین اعصاب و سلولهای ماهیچه ای  که برای حرکت ضروری میباشد ، ضروری است .  در میاستنی گراویس ، به علت پاسخ ایمنی غیر عادی ، پروتئین AChR  کمتری موجود است که باعث کاهش سیگنالینگ بین  اعصاب و سلول های ماهیچه ای میشود. این سیگنالینگ غیر عادی منجر به کاهش حرکات عضله و ضعف عضلانی مشخصه این بیماری میشود. اینکه چرا در افراد با میاستنی گراویس ، ناکارامدی دستگاه ایمنی وجود دارد ، مبهم است.  

حدود ٧٥ درصد از افراد بیمار تیموس ( غده ای که در پشت استخوان جناغ سینه  قرار گرفته و نقشی اساسی در سیستم ایمنی ایفا میکند ) غیرعادی ، بزرگ و بیش فعالی دارند .  گاهی تیموس توموری شده (thymomas )  که معمولا غیر سرطانی (خوش خیم ) است. اگرچه رابطه بین مشکلات تیموس و ناکارامدی ویژه سیستم ایمنی که در میاستنی گراویس ظاهر میشود ، به خوبی مشخص نشده است. افراد با میاستنی گروایس ، ریسک افزایش یافته ابتلا به اختلالات خود ایمنی شامل بیماری تیروئید خود ایمن و لوپوس اریتماتوز سیستمیک را دارند . تنوع ژنتیکی که عملکرد سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار میدهد احتمالا ریسک ابتلا به میاستنی گراویس  و دیگر اختلالات خودایمن را نیز تحت تاثیر قرار میدهد. برخی افراد تحت تاثیر یک بیماری ارثی با علائم مشابه میاستنی گروایس قرار میگیرند ، اما در آنها آنتی بادی ضد پروتئین های AChR و MuSK  وجود ندارد. این بیماری که یک اختلال خود ایمن نیست ، سندرم میاستنیک مادرزادی نامیده می شود.

الگوی توارث میاستنی گراویس

در بیشتر موارد ، میاستنی گراویس ارثی نبوده و در افراد بدون هیچ تاریخچه حانوادگی از بیماری ظاهر میشود. در حدود ٣ تا ٥ درصد افراد بیمار ، دیگر اعضای خانواده نیز میاستنی گراویس یا دیگر اختلالات خودایمن دارند اما الگوی توارث ناشناخته است.

شرایط انجام آزمایش:

• بهترین نوع نمونه خون تام در لوله EDTA می باشد.
• انجام مشاوره ژنتیک قبل از آزمایش و تکمیل فرم های مربوطه الزامی است.
• مدت زمان انجام آزمایش از 2 تا 5 ماه متغییر است.
• برای انجام آزمایش نیازی به ناشتا بودن وجود ندارد.
• بعد انجام مرحله اولیه ممکن است نیاز به جلسات مجدد مشاوره ژنتیک وجود داشته باشد.
• نتیجه اولیه در یک بازه زمانی بین 15 الی 30 روز بعد از نتیجه اولیه مورد تایید نهایی قرار خواهد گرفت (بدون اخذ هزینه مازاد).
• بسته به نتایج حاصله ممکن است نیاز به نمونه گیری از سایر اعضای خانواده نیز وجود داشته باشد.

محدودیت آزمایش:

• در مواردی نتیجه به دست آمده از آزمایش ممکن است با اطلاعات علمی موجود قابل تفسیر نباشد و نیاز به مراحل تکمیلی بیشتری وجود داشته باشد.
• هزینه زیاد این آزمایش از دیگر محدودیت های آن می باشد.