HIV ویروسی است که از طریق مایعات خاص بدن ، به سیستم ایمنی ، بخصوص سلولهای CD4 که اغلب سلول های T نامیده میشوند ، حمله می کند. با گذشت زمان ، HIV می تواند بسیاری از این سلول ها را از بین ببرد و بدن دیگر قادر به مبارزه با عفونت ها و بیماری ها نمیباشد. این سلول های ویژه به سیستم ایمنی بدن در مقابله با عفونت ها کمک می کنند. بدون درمان ، HIV تعداد سلولهای CD4 بدن ( سلول های T ) را کاهش می دهد. این آسیب به سیستم ایمنی ، مقابله با عفونت ها و برخی از بیماری های دیگر را برای بدن دشوارتر می کند. عفونت های فرصت طلب یا سرطان ها از سیستم ایمنی تضعیف شده سوء استفاده می کنند و نشان می دهند که فرد مبتلا به ایدز میباشد.
HIV ویروسی است که از طریق مایعات خاص بدن ، به سیستم ایمنی ، بخصوص سلولهای CD4 که اغلب سلول های T نامیده میشوند ، حمله می کند. با گذشت زمان ، HIV می تواند بسیاری از این سلول ها را از بین ببرد و بدن دیگر قادر به مبارزه با عفونت ها و بیماری ها نمیباشد. این سلول های ویژه به سیستم ایمنی بدن در مقابله با عفونت ها کمک می کنند. بدون درمان ، HIV تعداد سلولهای CD4 بدن ( سلول های T ) را کاهش می دهد. این آسیب به سیستم ایمنی ، مقابله با عفونت ها و برخی از بیماری های دیگر را برای بدن دشوارتر می کند. عفونت های فرصت طلب یا سرطان ها از سیستم ایمنی تضعیف شده سوء استفاده می کنند و نشان می دهند که فرد مبتلا به ایدز میباشد.
HIV مخفف ویروس نقص ایمنی انسان است. این ویروس در صورت عدم درمان می تواند منجر به سندرم نقص ایمنی اکتسابی یا ایدز شود. بر خلاف برخی از ویروس های دیگر ، بدن انسان حتی با درمان نمی تواند به طور کامل از شر HIV خلاص شود. بنابراین پس از ابتلا به ویروس HIV ، آن را در کل زندگی خواهید داشت.
HIV به سیستم ایمنی بدن ، بخصوص سلولهای CD4 ( سلول های T) که به سیستم ایمنی بدن در مقابله با عفونت ها کمک می کنند ، حمله میکند. در صورت عدم درمان ، HIV تعداد سلولهای CD4 بدن ( سلول های T ) را کاهش می دهد و باعث می شود فرد با احتمال بیشتری به سایر عفونت ها یا سرطانهای مرتبط با عفونت مبتلا شود. با گذر زمان ، HIV می تواند بسیاری از این سلول ها را از بین ببرد ، در نتیجه بدن دیگر قادر به مبارزه با عفونت ها و بیماری ها نیست. عفونتهای فرصت طلب یا سرطانها از سیستم ایمنی تضعیف شده سوء استفاده می کنند و نشان می دهند که فرد مبتلا به ایدز (آخرین مرحله عفونت HIV ) میباشد.
در حال حاضر هیچ درمان مؤثری وجود ندارد ، اما با مراقبت های پزشکی مناسب می توان HIV را کنترل کرد. دارویی که برای درمان HIV استفاده می شود ، درمان ضد رتروویروسی یا ART نام دارد. اگر مبتلایان به HIV مطابق نسخه ART را مصرف کنند ، بار ویروسی آنها (مقدار HIV در خون آنها) ممکن است غیرقابل تشخیص شود. اگر این مقدار غیرقابل تشخیص بماند ، افراد می توانند زندگی طولانی و سالمی داشته باشند و خطر انتقال HIV به شریک جنسی سالم خود را نداشته باشند. قبل از کشف ART در اواسط دهه 1990 ، مبتلایان به HIV ممکن بود تنها طی چند سال به ایدز مبتلا شوند. امروزه ، فردی که مبتلا به HIV تشخیص داده میشود ، اگر قبل از پیشرفت بیماری درمان شود ، می تواند تقریباً به اندازه کسی که HIV ندارد ، زندگی کند.
دانشمندان نوعی شامپانزه را در آفریقای مرکزی به عنوان منبع عفونت HIV در انسان شناسایی کردند. آنها معتقدند که نسخه ویروس نقص ایمنی شامپانزه ای (به نام ویروس نقص ایمنی میمونی یا SIV) زمانی که انسان این شامپانزه ها را برای گوشت شکار میکند و با خون آلوده آنها تماس پیدا میکند با احتمال زیاد به انسان منتقل میشود و به HIV جهش میابد. مطالعات نشان می دهند که HIV ممکن است از اواخر دهه 1800 از میمون ها به انسان انتقال یافته باشد. با گذشت چند دهه ، ویروس به تدریج در سراسر آفریقا پخش شد و متعاقبا در سایر نقاط جهان گسترش یافت. ما می دانیم که این ویروس حداقل از اواسط تا اواخر دهه 1970 در ایالات متحده وجود داشته است.
وقتی افراد به HIV مبتلا شوند و تحت درمان قرار نگیرند ، بیماری آنها معمولاً طی سه مرحله پیشرفت می کند. داروی درمان HIV ، که به عنوان درمان ضد ویروسی (ART) شناخته می شود ، در صورت تجویز پزشک به افراد در تمام مراحل بیماری کمک می کند. درمان می تواند باعث کند شدن یا جلوگیری از پیشرفت یک مرحله به مرحله بعدی شود. بعلاوه ، مبتلایان به HIV که داروی تجویزی HIV را مصرف می کنند و به بار ویروسی غیر قابل تشخیص رسیده و آن را حفظ میکنند ، خطر انتقال ویروس HIV به یک فرد سالم از طریق رابطه جنسی را ندارند.
طی 2 تا 4 هفته پس از عفونت با HIV ، افراد ممکن است یک بیماری شبه آنفولانزا را تجربه کنند ، که ممکن است برای چند هفته طول بکشد. این واکنش طبیعی بدن به عفونت است. هنگامی که افراد به عفونت حاد HIV مبتلا هستند ، مقدار زیادی ویروس در خون آنها وجود دارد و بسیار واگیر است. اما افراد مبتلا به عفونت حاد غالباً از اینکه به این بیماری مبتلا شده اند آگاه نیستند زیرا ممکن است به زودی بیماری را حس نکنند یا به هیچ وجه متوجه بیماری نشوند. برای دانستن اینکه آیا فرد مبتلا به عفونت حاد است یا خیر ، انجام آزمایش آنتی ژن / آنتی بادی یا آزمایش اسید نوکلئیک (NAT) ضروری است. اگر فکر می کنید از طریق رابطه جنسی یا استفاده از مواد مخدر در معرض ایدز قرار گرفته اید و علائم شبه آنفلوانزا را دارید ، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید و آزمایشی برای تشخیص عفونت حاد درخواست کنید.
به این دوره گاهی عفونت HIV بدون علامت یا عفونت مزمن HIV گفته می شود. در طی این مرحله ، HIV هنوز هم فعال است اما تولید مثل بسیار پایینی دارد. ممکن است افراد در این مدت علائمی نداشته باشند یا بیمار نشوند. در افرادی که از دارو برای درمان HIV استفاده نمیکنند ، این دوره می تواند یک دهه یا بیشتر طول بکشد ، اما در برخی افراد ممکن است این مرحله با سرعت بیشتری طی شود. این مرحله در افرادی که از داروی تجویزی برای درمان HIV (ART) مصرف می کنند ممکن است چند دهه طول بکشد. یادآوری این نکته حائز اهمیت است که افراد در این مرحله هنوز هم می توانند HIV را به دیگران انتقال دهند. با این حال ، افرادی که داروهای ضد ویروس HIV را طبق دستورالعمل مصرف می کنند و بار ویروس را به میزان غیرقابل تشخیص رسانده و در همین حد نگه میدارند (در حد سرکوب ویروس) ، خطر انتقال HIV به شرکای جنسی سالم خود را ندارند. در پایان این مرحله ، بار ویروسی شخص شروع به صعود کرده و تعداد سلولهای CD4 شروع به نزول میکنند. با این اتفاق ، فرد ممکن است در راستای افزایش بار ویروس در بدن ، شروع به نشان دادن علائم کرده و به سمت مرحله سوم حرکت کند.
ایدز شدیدترین مرحله عفونت HIV است. در افراد مبتلا به ایدز سیستم ایمنی آنقدر آسیب دیده است که تعداد بیماری های شدید به نام بیماری های فرصت طلب رو به افزایش است.
بدون درمان ، افراد مبتلا به ایدز معمولا حدود 3 سال زنده می مانند. علائم رایج ایدز شامل لرز ، تب ، عرق ، تورم غدد لنفاوی ، ضعف و کاهش وزن میباشند. افراد زمانی مبتلا به ایدز تشخیص داده می شوند که یا شمارش سلولهای CD4 آنها کمتر از 200 سلول در هر میلی متر خون باشد یا دچار بیماری های فرصت طلب خاصی شده باشند. افراد مبتلا به ایدز می توانند بار ویروسی بالایی داشته و بسیار عفونی باشند.
تنها راه برای اطمینان از اینکه HIV دارید یا خیر آزمایش میباشد. دانستن وضعیت شما اهمیت زیادی دارد زیرا به شما کمک می کند تصمیمات درستی برای جلوگیری از ابتلا یا انتقال ویروس HIV بگیرید.
برخی افراد ممکن است طی 2 تا 4 هفته پس از عفونت ، یک بیماری شبه آنفولانزا را تجربه کنند (مرحله 1 عفونت HIV). اما برخی افراد ممکن است در این مرحله بیمار نشوند. علائم شبه آنفلوانزا شامل تب ، لرز ، بثورات پوستی ، تعریق شبانه ، درد عضلات ، گلو درد ، خستگی ، تورم گره های لنفاوی یا زخم های دهان میباشند. این علائم می توانند چند روز تا چند هفته طول بکشند. در این مدت ، عفونت HIV ممکن است در آزمایش HIV ظاهر نشود ، اما افرادی که به آن مبتلا هستند بسیار عفونی بوده و می توانند این عفونت را به دیگران منتقل کنند.
اگر این علائم را داشته باشید ، این بدان معنا نیست که شما به ویروس ایدز مبتلا هستید. هر یک از این علائم می تواند ناشی از بیماریهای دیگر باشند. اما اگر بعد از قرار گرفتن در معرض ویروس HIV ، این علائم را داشتید ، به مراکز درمانی مراجعه کنید و در مورد خطر خود با آنها مشورت کنید. تنها راه برای تعیین اینکه شما HIV دارید یا خیر آزمایش عفونت HIV است.
پس از انجام آزمایش ، این نکته مهم است که به نتیجه آزمایش خود پی ببرید ، بنابراین اگر HIV مثبت بودید در مورد گزینه های درمانی با پزشک خود صحبت کنید و در صورت منفی بودن HIV ، روش های جلوگیری از ابتلا به HIV را یاد بگیرید.
به تازگی دانشمندانی در آلمان توانسته‌اند آنزیمی بسازند که پرو ویروس HIV را در ژنوم سلول های میزبان شناسایی کرده و آن را از ژنوم قیچی میکند. با این کار HIV به طور کامل از سلولهای میزبان حذف می شود و به نظر می رسد درمان قطعی HIV باشد. این روش آزمایش های اولیه در محیط کشت و در بدن موش ها را به خوبی پشت سر گذاشته است و در آینده نزدیک ممکن است در بالین به کار گرفته شود.
در حال حاضر هیچ درمان مؤثری برای HIV وجود ندارد. اما با مراقبت های پزشکی مناسب می توان HIV را کنترل کرد. درمان HIV درمان ضد ویروسی یا ART نامیده می شود. اگر مبتلایان به HIV مطابق دستورالعمل از درمان ART استفاده کنند ، بار ویروسی آنها (مقدار HIV در خون آنها) میتواند غیر قابل تشخیص شود. اگر این میزان غیرقابل تشخیص بماند ، آنها می توانند زندگی طولانی و سالمی داشته باشند و خطر انتقال HIV به شریک جنسی سالم خود را نخواهند داشت. قبل از کشف ART در اواسط دهه 1990 ، افراد مبتلا به HIV ممکن بود طی چند سال به ایدز (آخرین مرحله عفونت HIV) مبتلا شوند. امروزه ، فردی که مبتلا به HIV تشخیص داده میشود ، اگر قبل از پیشرفت بیماری درمان شود ، می تواند تقریباً به اندازه کسی که HIV ندارد ، زندگی کند.
برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد بیماری ایدز می توانید به این لینک مراجه نمایید.
اگر در خواست نمونه گیری در منزل برای انجام آزمایش ها را دارید با ما تماس بگیرید شماره تماس: 88198077-021
آزمایشگاه مندل از جمله مراکز پیشرو در تشخیص بیماری ها بوده و با در اختیار داشتن جدید ترین تجهیزات روز دنیا در بخش های ژنتیک و کلینیکال به روز ترین خدمات را به مراجعین محترم ارائه می نماید. حسن شهرت این آزمایشگاه در کنار خدمات بروز و دقیق باعث شده تا علاوه بر مراجعین حضوری آزمایشگاه، افتخار سرویس دهی به بیش از 400 مرکز آزمایشگاهی همکار را نیز داشته باشیم. در این راستا سیاست اجرایی آزمایشگاه مندل اطمینان از رضایت مراجعین و همکاران آزمایشگاه می باشد، لذا خواهشمند است با نظرات و انتقادات سازنده خود مارا در راستای ارتقا بیش از پیش یاری نمایید.
