داروی دیابت می تواند درمان جدید سقط مکرر شود

طبق یک کارآزمایی بالینی که توسط دانشگاه Warwick انجام شد ، یک داروی طراحی شده برای مقابله با دیابت می تواند همچنین به عنوان اولین درمان برای جلوگیری از سقط جنین با هدف قرار دادن پوشش داخلی رحم ، مورد استفاده قرار گیرد.این درمان با افزایش تعداد سلولهای بنیادی در پوشش داخلی رحم ، شرایط رحم را برای حمایت از بارداری بهبود میبخشد.

این تحقیق که توسط دانشکده پزشکی Warwick انجام شد اخیرا در مجله EBioMedicine منتشر شده است. این تحقیق توسط مرکز ملی تحقیقات سقط جنین تامی تامین مالی شد و در همانجا صورت گرفت.

سقط مکرر به عنوان از دست دادن دو یا چند بارداری متوالی تعریف می شود ، هر چه تعداد سقط جنین مکرر بیشتر باشد احتمال بارداری موفقیت آمیز کاهش می یابد. تحقیقات قبلی که توسط تیم Warwick انجام شد نشان داد که عدم وجود سلولهای بنیادی در پوشش داحلی رحم باعث می شود هزاران زن از سقط های مکرر رنج ببرند. این تیم همچنین نشان داد كه سلولهای بنیادی از سلولهای تخصصی موسوم به سلولهای ریزشی در برابر استرس و التهاب بیش از حد محافظت می كنند. سلول های ریزشی اطراف جنین لانه گزین را محاصره می کنند و استرس بیش از حد می تواند باعث تجزیه پوشش داخلی رحم در زمان بارداری شود.

سری جدیدی از داروهای دیابت به نام گلیپتین ها ، آنزیمی را مورد هدف قرار میدهند که در بازجذب سلولهای بنیادی در گردش رحم مشارکت میکند. محققان بررسی کردند که آیا مهار این آنزیم ، بنام DPP4 ، با استفاده از یک داروی خاص ، سیتاگلیپتین ، باعث بهبود شرایط رحم برای بارداری می شود یا خیر.

در یک کارآزمایی بالینی آزمایشی ، سی و هشت زن از سن 18 تا 42 سال که تعداد زیادی سقط جنین مکرر را تجربه کرده بودند (به طور متوسط ​​پنج مورد) ، یک دوره خوراکی سیتاگلیپتین یا یک دارونما را در سه دوره قاعدگی مصرف کردند. نمونه های بیوپسی رحم در ابتدای دوره درمان و پس از آن برای تعیین تعداد سلولهای بنیادی موجود در قبل و بعد از دوره گرفته شد.

آنها در زنانی که دوره کامل سیتاگلیپتین را مصرف کردند ، افزایش متوسط 68 درصدی تعداد سلولهای بنیادی را مشاهده کردند. این افزایش با افزایش غیرقابل توجه در گروه کنترل که قرص دارونما را دریافت کردند قابل مقایسه بود. آنها همچنین شاهد کاهش پنجاه درصدی تعداد سلولهای تحت استرس موجود در پوشش داخلی رحم بودند. حداقل عوارض جانبی برای شرکت کنندگان وجود داشت.

اکنون محققان امیدوارند كه این درمان را به كارآزمائی بالینی برسانند و در صورت موفقیت ، نخستین هدف به طور ویژه پوشش داخلی دیواره رحم به منظور ممانعت از سقط جنین میباشد.

پروفسور جان بروسن ، از دانشکده پزشکی Warwick  و مشاور بهداشت باروری در بیمارستان های دانشگاهی Coventry اظهار داشت : " در حال حاضر درمان های موثر سقط جنین بسیار اندک است و این اولین موردی است که با هدف عادی سازی رحم قبل از بارداری انجام می شود. اگرچه سقط جنین می تواند در اثر خطاهای ژنتیکی در جنین ایجاد شود اما یک پوشش غیر طبیعی رحم باعث از بین رفتن حاملگی هایی با کروموزوم های طبیعی می شود. ما امیدواریم که این روش درمانی جدید از بروز چنین ضررهایی جلوگیری کرده و فشار جسمی و روانی سقط مکرر را کاهش دهد. "

پروفسور Siobhan Quenby از واحد کارآزمایی بالینیWarwick  و مشاور افتخاری بیمارستان دانشگاه Coventry  گفت : "ما محیطی را بهبود بخشیده ایم که جنین در آن ایجاد می شود و با این کار امیدواریم که شانس بارداری موفق را بهبود بخشیم. این تحقیق به طور خاص برای بررسی اینکه آیا می توانیم وجود سلولهای بنیادی در رحم را افزایش دهیم یا خیر ، طراحی شده است ، پیگیری شرکت کنندگان نشان داد که در افرادی که سیتاگلیپتین را مصرف کرده اند ، سقط های بیشتری در بارداریهای طبیعی مشاهده نشده است. این نتایج اولیه هستند و آزمایشات بیشتری در یک کارآزمایی بالینی با مقیاس بزرگ مورد نیاز است. "

Jane Brewin ، مدیر اجرایی شرکت Tommy گفت : "مدت هاست که اغلب متخصصان سلامت میگویند که سقط جنین قابل پیشگیری نیست و والدین با توجه به کمبود گزینه های درمانی موجود ، امید کمی دارند. این وضعیت باعث شد مرکز ملی تحقیقات سقط جنین تامی این تحقیق را تامین مالی کند و این تحقیقات موفقیت آمیز توسط تیم پیشرو جهانی Warwick  ، وعده بسیار خوبی برای یک درمان موثر است که باعث کاهش سقط جنین و همچنین کاهش احتمال از دست دادن حاملگی بعدی می شود. یک کارآزمایی بالینی با مقیاس بالا برای تایید این یافته ها مورد نیاز است و ما امیدواریم که این کار به سرعت انجام شود. "

سلولهای بنیادی نقش مهمی در ایجاد سلول های ریزشی پوشش رحم که از جفت در طول دوران بارداری حمایت می کنند ، دارند. سلولهای بنیادی ناکافی در پوشش داخلی رحم منجر به افزایش سلولهای تحت استرس و التهاب سلول های ریزشی میشوند که به نوبه خود ممکن است باعث خونریزی جفت و سقط جنین شوند. سیتاگلیپتین نه تنها در افزایش سلولهای بنیادی در پوشش داخلی رحم بلکه در کاهش فراوانی سلولهای ریزشی تحت استرس موثر بود.