خطر ابتلا به لوسمی حاد (ALL) در کودکان مبتلا به سندرم داون

لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) ، شایع ترین سرطان دوران کودکی است. كودكان مبتلا به تریزومی 21 (سندرم داون) 10 تا 20 برابر بیشتر از كودكانی که به این سندرم مبتلا نیستند احتمال ابتلا به ALL را دارند. با توجه به سوابق ، كودكان مبتلا به سندرم داون و ALL داراي عوارض بيشتر ناشی از درمان و نتيجه ضعيف تری میباشند. گرچه ، هر چقدر ما درمورد ALL در سندرم داون و چگونگی ارائه بهترین درمان و مراقبت های حمایتی بیشتر یاد میگریم ، نتایج نیز ارتقا میابند.

در کالج پزشکی بیلور ، دکتر Karen R. Rabin و دکتر Philip J. Lupo در حال تحقیق در مورد زیربناهای ژنتیکی علت خطر بیشتر ابتلا به ALL در سندرم داون میباشند.

اگرچه ایده های زیادی برای توضیح این رمز و راز وجود داشته است ، اما هیئت داوران هنوز هم به نتیجه نرسیده اند. در این مطالعه ، رابین ، لوپو و همکارانشان سرنخ های جدیدی را کشف کردند که توضیحاتی مربوط به این راز حل نشده میدهند.

رابین که مدیر برنامه لوسمی در بیمارستان کودکان تگزاس نیز میباشد ، گفت : "ما یک مطالعه همراهی گسترده ژنومی (GWAS) انجام دادیم که به ما امکان می داد به دنبال تفاوت های ژنتیکی بین کودکان مبتلا به سندرم داون و کودکان مبتلا به سندرم داون و ALL باشیم که ممکن است افزایش استعداد ابتلا به ALL در سندرم داون را توضیح دهند." "استدلال این بود كه اگر مواردی از سندرم داون / ALL با درصد بیشتری واریانت های ژنی خاصی را داشتند که در كودكان مبتلا به سندرم داون كه ALL ندارند وجود نداشت ، در این صورت می توانیم استنباط كنیم كه این واریانت های ژنتیكی ممكن است در ایجاد ALL مهم باشند."

این یک پروژه طولانی بود. محققان برای انجام مطالعه GWAS نیاز به جمع آوری تعداد زیادی نمونه برای گروه آزمایش و گروه کنترل داشتند. چندین سال طول کشید ، اما در نهایت آنها حدود 500 مورد نمونه آزمایش (سندرم داون / ALL) و بیش از 1000 نمونه کنترل ( سندرم داون / بدون ALL) را جمع آوری کردند. آنها به لطف همکاری با گروه هایی از موسسات دیگر به این تعداد رسیدند.

نتایج

در مطالعات قبلی GWAS واریانت های ژنتیکی را بررسی کرده بودند كه خطر ابتلا به ALL را در جمعیت عمومی كودكان (كودكانی كه سندرم داون ندارند) افزایش می دهند. این مطالعات چندین ژن مرتبط با خطر بالاتر ALL را شناسایی کرده بودند.

دکتر لوپو ، استاد خون شناسی و انکولوژی کودکان و عضو مرکز جامع سرطان Dan L Duncan در  Baylor گفت : "ما چهار واریانت ژنتیكی كه به شدت با خطر ALL در كودكان مبتلا به سندرم داون مرتبط بودند ، یافتیم. با اینکه این ژن ها پیش از این در مطالعات ALL در کودکانی که سندرم داون نداشتند ، شناسایی شده بودند اما اثرات این ژن ها در مطالعه ما بسیار قوی تر بودند."

محققان به طور دقیق تری به بررسی دو عدد از این ژن ها پرداختند. به عنوان مثال ، آنها دریافتند كه كودكان مبتلا به سندرم داون كه دارای نوع خاصی از ژن CDKN2A هستند 1.7 برابر بیشتر از كودكانی که به سندرم داون مبتلا نیستند اما یك واریانت ژنتیکی مشابه را حمل میکنند ، خطر ابتلا به ALL را دارند.

دکتر رابین گفت : "چیزی در مورد داشتن زمینه ژنتیکی سندرم داون وجود دارد که اثر آن واریانت ژنتیکی را تغییر می دهد."

دومین ژن مورد توجه محققان ، IKZF1 بود. آنها به بررسی عملکرد این ژن پرداختند که مشخص شده است در تولید سلول های B ، نوعی سلول ایمنی که معمولا به سلولهای لوسمیک در ALL تبدیل می شوند ، نقش دارد.

آنها جنبه های جدیدی در مورد این ژن کشف کردند که قبلاً توصیف نشده بود. به عنوان مثال ، در آزمایشگاه ، محققان تأثیر کاهش بیان ژن IKZF1 در سلولهای مشتق شده از افراد مبتلا یا غیرمبتلا به سندرم داون را مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند که کاهش بیان IKZF1 منجر به افزایش ویژه سرعت تکثیر سلول ها در سندرم داون نسبت به سلولهای افراد بدون سندرم داون می شود. یکی از ویژگیهای سلولهای سرطانی میزان تکثیر بیشتر آنهاست ، بنابراین این نتایج مکانیسمی را نشان می دهند که از طریق آن تغییرات در بیان IKZF1 ممکن است در ایجاد ALL کمک کند.با اینکه هنوز چیزهای زیادی برای آموختن وجود دارد ، اما محققان خوشبین هستند.

دکتر رابین گفت : "یافته های ما به ما سرنخ هایی می دهند تا توضیح دهیم که چرا به نظر می رسد این ژن ها برای ایجاد سرطان خون در کودکان مبتلا به سندرم داون مهم هستند. داشتن درک بهتر از این رمز و راز پزشکی می تواند به ما کمک کند تا آزمایش هایی را برای شناسایی کودکانی که دارای خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان خون میباشند ، ایجاد کنیم و مسیرهای سلولی را با هدف تبدیل شدن به اهداف درمانی ، کشف کنیم."

دکتر لوپو گفت : "یافته های ما به عنوان چهارچوبی برای ارزیابی های آینده خواهند بود كه امیدواریم عواقب این كودكان را بهبود بخشند و این یافته ها باعث شده اند كه مطالعه جدیدی با بودجه NIH تأمین شود تا نقش ژنتیك را بر خطر  ALLدر كودكان مبتلا به سندرم داون بیشتر بررسی كند."